Marrying the Guy I Hate

MGIH C-20: His Personal Nurse

Love is when you're starting to care about the person you usually don't care about.
-What Love Is

Kath's POV

"Ang sakit... ng puso ko at si Kath lang ang gamot," sabi niya habang uma-acting na may sakit.

"Damn it! Wala ka naman palang sakit! Nag-aalala kami sayong monster ka! Aaaaarrrgghh! Akala namin mamamatay ka na!" napamura tuloy ako. Nakakainis kasi. Akala mo mamamatay na siya, yun pala pinagtitripan niya lang kami. Mapapatay ko na talaga 'to eh!

"Naks! Akala ko ba gusto mo na akong mawala? Nag-aalala ka pala sakin, Loko? Mahal mo na rin ako 'no?" nakangiti niyang tanong.

"Lul! Baka ako pang makapatay sayo pag nagkataon!" tapos nilapitan ko siya at sinakal. Pero napatigil ako kasi ang init niya.

"Hala! Ba't ang init mo? May lagnat ka?" tanong ko.

"Correction, may labnat. Di mo kasi ako pinapansin sa buong trip," sabi naman niya.

"I don't care! Manang, take him to the hospital. Take note, mental hospital! May sakit yan sa utak!" nag-cross arms ako.

"Saka I don't wanna hear any silly and corny pick-up lines from him. Take that monster away from me," maarte kong sabi.

"Umuwi na lang tayo. Sa bahay mo na lang yan alagaan. Simpleng lagnat lang yan. Kaya mo yang pagalingin, Kath," sabi naman ni Kuya Christian.

"What?! Are you crazy? Ni hindi ko nga kayang alagaan ang sarili ko pag may lagnat, yang monster pa na yan? Alagaan niyo yan kung gusto niyo. Pero much better kung papabayaan niyo na lang yan. Di naman kailangang alagaan ang monster," sabat ko naman. No way! Di nila ko mapipilit na alagaan yan. He's not a baby anymore and I'm not a babysitter either.

But in the end, sa bahay din naman ang diretso namin.

Dumiretso ako ng kwarto pagkadating namin at humiga.

Maya-maya may kumatok.

Hindi ko pinapansin yung kumatok. Pagod ako sa biyahe. I need to take a nap.

Patuloy pa rin siyang kumatok.

Aaaah! Bwisit!

"It's open!" sigaw ko.

"Loko," nanghihinang tawag ni Monster I mean, Tyler.

"Go away! Don't bother me! I'm going to take a nap. Shoo, shoo!" taboy ko sa kanya. Ang mean ko ba? Well, gumaganti lang ako sa lahat ng heartaches and headaches na binigay niya sakin. Kung kaya niyang maging heartless, pwes, kaya ko rin.

"Naka-lock yung room ko. Di ko mahanap yung susi," sabi niya. Di ko pa rin siya tinitingnan. Nakapikit lang ako.

"So what?" fierce kong tanong.

"Di ako kumakain ng susi," I added.

"Pahiga naman. Nahihilo na talaga ako. Please," pakiusap niya.

"No way! Madudumihan yung kama ko! Yuck! Lumaya-aaaah!" akmang hihiga na siya kaya napasigaw ako.

"I can't take it anymore. Just please, let me," pagmamakaawa niya.

"No, and that's final."

"Bu-"

"No buts. Umalis ka na nga di-aaaah! Damn! What the fuck, Tyler?! Y-yuck! Eww!" aaaaaarrrrgggghh! Sinukahan niya 'ko! Yuuuuuck! I wanna die! Lord, please, just take me.

"MANAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAANNNNNGGGGGG!" sigaw ko.

Narinig kong bumukas yung pinto at iniluwa nito si Manang Elisa.