Het gevaar op de camping

Hoofdstuk 39

Samen met mijn ouders sprint ik naar buiten. Geschrokken kijk ik om me heen en zie Jade nergens. Waar is ze heen? Was zij de gene die door merg en been gilde? Ik had haar nooit alleen mogen laten!

Een traan rolt over mijn wang en blijft aan het puntje van mijn kin hangen, dan valt ie naar beneden. Dan bedenk ik me dat ze naar de heuvel staarde, toen ik naar binnen ging. Maar dan is ze op de heuvel!

'Mam? Pap?' vraag ik voorzichtig aan mijn ouders.

'Wat is er lieverd?' vragen ze beide in koor.

'Ik ben bang dat Jade op de heuvel is.' zeg ik en meteen rennen we met z'n allen de heuvel op.

En ja hoor, Jade is inderdaad op de heuvel. Maar hoe we Jade aantreffen is schrikwekkend. Ze ligt op haar rug in het gras, maar maakt rare schokken.

'Is ze geraakt door- door-'

'Ja lieverd, ze is geraakt door bliksem.' zegt mijn moeder en barst in tranen uit.

Ondertussen is het gaan regenen en de omgeving wordt spookachtig verlicht door bliksem. Boven ons hoofden dondert het gevaarlijk en ik zie hoe mijn vader Jade oppakt.

'We moeten zo snel mogelijk naar het ziekenhuis! Ze is in levensgevaar. Ik schrik van wat hij zei, maar snel herstel ik me.

'Mag ik mee naar het ziekenhuis?'

'Nee, jij kan maar beter thuis blijven. Je moet morgen ook weer naar school.' zegt mijn moeder.

Ik zucht en loop naar huis. Terwijl mijn ouders met Jade nar het ziekenhuis gaan, loop ik naar mijn slaapkamer toe. Het voelt alsof ik elk moment door de vloer kan zakken, het raakt me zo erg wat er gebeurd is.

Ik loop mijn slaapkamer in en laat me op het ploffen. De tranen rollen over mijn wangen en ik huil mijn hoofdkussen nat. Ik draai me op mijn rug en pak een fotolijstje van mijn nachtkasje af, waar ik samen met Jade opsta toen we in Italië op vakantie waren.

'Ik had je nooit alleen mogen laten. Het is mijn schuld dat je nu dood bent.' mompel ik en val dan in slaap met het fotolijstje op mijn borst.

*End flashback*

Langzaam verdwijnen de beelden en kom weer terug in de realiteit. Om me heen zie ik de jongens van 5sos op de bank zitten. Het valt hun niet op dat ik hun aan kijk, maar dan hoor ik Luke plots vragen.

'Ash, is she awake? '

NL: 'Ash, is ze wakker?'

Snel kijk ik naar Ashton die aan mijn rechterzijde zit, maar zie dat hij diep in gedachten verzonken is. Dan kijk ik aan mijn linkerzijde en zie Michael zitten, die wat op zijn telefoon zit te spelen.

'ASH!!!'schreeuwt Luke naar Ashton, die verwildert opkijkt. Zijn blik blijft bij mij hangen en grinnik om zijn reactie.

'Hey, you're awake!'

NL: 'Hey, je bent wakker!' zegt hij blij en gaat recht overeind zitten.