Het gevaar op de camping

Hoofdstuk 12

Joost trekt me van Xavier af en trekt me mee naar buiten. Tot mijn verbazing zie ik de rest van de groep staan. Ik probeer me los te wurmen, maar zijn greep word alleen maar sterker.

'Laat. me. los!'

'Nee!' sist hij woest in mijn oor. Wild spartel ik tegen en geraak als iets losser. 'Hou op!'

Een pijn scheut schiet door mijn arm heen, zodra hij mijn arm omdraait. Ik gil het uit van de pijn en laat me verslagen op de grond zakken.

'Moet je maar niet tegenwerken, liefje.' zegt Joost en ik maak een kokhalzend geluid bij het woord liefje. 'Doe normaal!'

'Nooit, ik heb niks met jou. En doe zelf normaal.' zeg ik en hij laat me los.

'Je hebt wel wat met mij!' zegt hij boos tegen me.

'Nooit!'

'Wel!'

'Never!'

'Well!'

'Jongens, hou op!' komt link tussen ons door getetterd. Joost en ik kijken op en meteen zijn we voor heel even stil.

'Ik wil nooit wat met jou, Joost. Nooit niet! Voor jou, in je dromen.' begin ik weer en Joost kijkt me aan. Zijn ogen spuwen nu voor en snel sta ik op.

'Link, help!' piep ik, zodra Joost zijn nagels pijnlijk in mijn arm zet.

'Gast, rustig. Iedereen zo zijn meningen.' zegt Link en pakt hem vast.

'Link, het is geen mening. Het is zo!' zeg ik en Joost grijpt naar mijn keel. Snel duik ik naar beneden, waardoor hij misgrijpt en ik ren vervolgens de bowlingbaan in.

'Sorry voor Joost, Xavier.' zeg ik tegen Xavier.

'Het geeft niet, kom dan gaan we met z'n drieën eten bij de Hema.' zegt Xavier en ik omhels hem. Ik laat hem weer los en we lopen de bowlingbaan uit.

We komen mijn vriendengroep buiten tegen, maar ik gun hun nu geen blik en negeer de blikken. En zo lopen we naar de Hema, maar 1 vraag blijft door mijn hoofd spoken: hoe wist Joost dat ik bij de bowlingbaan was?