Het gevaar op de camping

Hoofdstuk 4

Ik zit samen met Laura op een bankje pauze te houden, maar denk telkens opnieuw terug aan de kus met Xavier. Vindt hij me nou leuk of deed hij het voor de grap? Hij heeft tenslotte wat met Dianne.

'Vivi, gaat alles wel goed met jou na die kus met Xavier?' vraagt Laura nieuwsgierig. Ze is niet zo bezorgd, hoe ik kan zijn. Nee, zij is altijd heel nieuwsgierig.

'Vivi, ben je er nog? Vivi, aandacht op aarde please!' hoor ik Laura zeggen en ze zwaait met haar hand voor mijn ogen. 'Euh wat?' vraag ik en ik knipper met mijn ogen.

'Gaat het goed met je?' vraagt ze en ik knik met mijn hoofd. Maar eigenlijk wil ik met mijn hoofd schudden, maar iets dwingt me dat niet te doen. Ik merk op hoe Laura opstaat en ik hoor haar vaag zeggen dat ze even naar de winkel gaat. Algauw dwalen mijn gedachtes af naar Xavier terug.

De pauze is net voorbij en ik zie Laura aankomen lopen. Ze kijkt me met pretoogjes aan, waardoor die gaan twinkelen. Ik zie dat ze een tas in haar hand vast houdt van de juwelier.

'Ga je mee naar binnen?' vraag ik lief en ze knikt. Ik sta op en merk op dat ze zenuwachtig is.

'Wat is er, Lau?' vraag ik bezorgd en zie dat ze uit haar gedachtes schrikt.

'Sorry, zei je wat?' vraagt ze verstoord. Ik grinnik in mezelf en ik knik met mijn hoofd als antwoord op haar vraag. Ze zucht luidt en ik merk op dat ze heel anders doet, dan dat ze normaal gesproken is. Er zou toch niet wat met haar aan de hand zijn?

Samen met Laura loop ik naar binnen en het eerste wat ik zie, is dat Xavier me een lucht kus geeft. Ik kleur meteen rood en loop gauw door naar mijn kluisje.

Zodra ik bij mijn kluisje kom, stop ik mijn tas erin en loop dan gauw weer terug om het werk van Xavier en Dianne over te nemen. Het is al aardig druk bij de kassa en loop snel naar de 2de kassa.

'Dames en heren, deze kassa is nu ook open.' zeg ik tegen de gasten en meteen loopt de helft van de rij naar mijn kant toe.

Zodra alle gasten hebben afgerekend, loop ik naar de kassa waar Xavier zit. Ik kijk of ik hem nog kan helpen, maar dan bedenk ik me nog dat hij pauze heeft.

'Xavier, je hebt 10 minuten pauze. Ik neem je werk wel over.' zeg ik en zie hem wild met zijn hoofd schudden.

'Ik wil graag met jou samenwerken vandaag.' zegt Xavier en ik kijk hem verbaasd aan. 'Wil je wel alstublieft pauze gaan houden? Dan werk ik vandaag samen met jou.' vraag ik vriendelijk. Hij knikt en legt zijn werk neer.

'Tot zo.' zegt hij vrolijk en ik mompel een "tot zo" terug. Waarom moest ik dat zo nodig zeggen? Een spijt gevoel krijg ik niet, maar ik voel me helemaal warm worden van binnen. Wat heb ik toch, ben ik nou verliefd op Xavier?