Het gevaar op de camping

Hoofdstuk 31

'En toen moest ik in al die haast naar jou toe, maar ik liep tegen een lantaarnpaal aan. Brit en Jeniffer lagen op de grond te rollen van het lachen.' eindig ik mijn lange verhaal over vandaag.

'Ik ben blij voor je dat je het leuk hebt gehad.' grinnikt Don nog na op het idee, dat ik vandaag zoals gewoonlijk weer tegen een lantaarnpaal ben aangelopen. Ik grinnik er nu ook om, dat het op zich eigenlijk best komisch was.

'Maar dat doe ik nou eenmaal op Donderdag. Dan loop ik gewoon vrijwillig tegen een lantaarnpaal aan.' lach ik en Don schiet in de lach.

'Gaan we eten? het is alweer 19:02 uur.' vraagt Don, als hij uitgelachen is. Ik knik en we staan allebei op.

Samen lopen we de keuken in, waar de keukentafel mooi is opgedekt. De geur van spaghetti dringt mijn neus gaten binnen en het water loopt mijn mond uit.

'Mmm, ruikt wel heel goed Don.' complimenteer ik hem en hij loopt rood aan. Ik zie dat Don wat wilt zeggen, mar hij sluit zijn mond weer toe.

'Kies een plek.' stelt hij voor en ik neem plaats aan tafel. De keuken word verlicht door 3 mooie kaarsjes in het midden op de tafel. Aan de zijkant van de tafel, bij de muur staat een mooie rode tulp. Het is een prachtig gezicht!

'Don, waarom heb je het zo romantisch opgedekt?' vraag ik met nieuwsgierigheid.

'Ik euhm...'

'Je bent verliefd op me?' vraag ik meteen en hij wordt nog roder, dan dat hij al was.

'Ja en nee.' zegt hij blozend en ik kijk hem vragend aan.

'Je bent een super leuke, lieve meid. Ik ben zo blij dat ik jou heb ontmoet op de middelbare school. Het is vriendschappelijk romantisch.' vertelt Don en ik giechel om hem.

Hij kijkt me nep-boos aan, maar dan lacht hij mee. Don en ik kunnen soms echt onafscheidelijk zijn. Toen we elkaar ontmoette, had ik geen vrienden en vriendinnen, maar in verloopt van tijd leerde ik zijn vrienden kennen. Met hun ben ik uiteindelijk ook vrienden geworden. In de tweede leerjaar kwamen we bij Lauren en Brit in de klas en zij sloten zich bij ons vriendengroep toe.

'Gaat alles goed met je?' hoor ik Don vragen en geschrokken kijk ik op.

'Ja, ik dacht even terug aan vroeger. Die goeie ouwe tijd! Ik wou dat we tijd konden terug draaien, het was vroeger leuker dan nu.' vertel ik aan Don en ik zie hem grinniken. Vragend kijk ik hem met een opgetrokken wenkbrauw aan.

'Leuker dan nu? Wat vind je leuker aan vroeger, wat nu niet leuk is?' vraagt Don verwarrend.

'Het ontmoeten van jou, daarnaast ook het leren van elkaar.' leg ik uit.

'Maar we leren nu ook toch van elkaar? Als we willen weten hoe iets werkt bijvoorbeeld.' stelt Don voor en ik knik instemmend mee. Daar heeft immers wel een punt!

'Zullen we maar eten? Want ik heb HONGER!!!' schreeuw ik bijna zowat tegen hem. Meteen schiet hij in de lach om mijn reactie.

'Tuurlijk joh, rustig wachten, Viv. Het eten staat op te warmen in de magnetron.' lacht hij en precies nadat hij dat heeft gezegd gaat de magnetron af, dat hij klaar is.

'Yes, FOOD!!!' schreeuw ik en Don grinnikt weer om mijn reactie. Hij pakt onze borden er uit en zet het op tafel neer, vervolgens gaat hij ook zitten op een stoel tegen over mij.

'Doe jij eten met mes en vork of lepel?' vraagt Don, zodra hij ziet dat hij bestek is vergeten neer te leggen.

'Met mes en vork.' antwoord ik en snel pakt hij bestek en legt het op tafel neer. 'Bidt jij voor het eten?'

'Nee, jij?' vraagt hij en ik schud mijn hoofd. 'Dan gaan we eten, eetsmakelijk.'

'Eetsmakelijk.' zeg ik terug en we beginnen te eten.