2019 Wattys Ödülleri - Tarihi Kurgu Kazananı
Serinin TÜM KİTAPLARI bu çalışma ALTINDADIR.
Aşk mı özgürlük mü? Aşk mı hüküm mü? Aşk mı intikam mı?
Aşkın ve seçimlerin birbirine karıştığı yaşamlar.
Ayashri intikam ve özgürlük adına Zaferin Ruhu adlı...
EĞER GÜNCELLEME BİLDİRİMİ GELMİYORSA KÜTÜPHANEDEN ÇIKARIP, BİR DAHA EKLEYİN VEYA BENİ TAKİP EDİN.
Bölüm Şarkısı: Methods of Madness · Secession Studios & Greg Dombrowski
Yayınlanma Tarihi 23.08.2020 (22:06)
İyi Okumalar!
♔
Larastka Krallığı - Azinizar Bölge Sınırı - Kahrar
Ayashri
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Divanın üstüne oturmuş, kalmıştım. Boşluğa bakıyordum. Bulunduğum yere çok yabancıydım. Bedenim burada olsa bile ben burada değildim. Acaba canı çok yanmış mıydı? Tek bir hamlede olursa acısız olurdu. Tek bir hamle canını asla acıtmazdı. Kılıçla yapıldı ise daha da acısız olurdu. Kör bir balta ve acemi bir asker çok can acıtırdı. Can çekişe çekişe ölürdü. Canı çok acırdı. Canı acımamalıydı. Canı acımadan ölmeliydi. Bu daha merhametli bir ölüm olurdu. 16 yaşındaki bir çocuk için merhamet gösterilmeliydi.
Merhamet. Acıma duygusu. Bir insanı insan yapan duygulardan birisiydi. Bu duyguyu kaybedersek ne olurduk? Canavar mı? Vahşi bir hayvan mı? Bunların bile merhameti olurdu. Fakat onun olmamıştı. Jayce'in merhameti olmamıştı. Oğluma acımasızca davranmıştı. Esir düştüğünü öğrenir öğrenmez onu öldürtmüştü. Cansız bedenini ise bir sandıkta göndermişti. Bu muamele bir haine yapılırdı. O, hain değildi. Masumdu. Merhamet hakketmişti. Benim ve Talayer'in kanını taşıdığı için bu son ona layık görülmüştü. Ben Jayce'in yerinde olsaydım bunu yapmazdım. Asla ama asla onun kanını taşıyan çocukları öldürmezdim.
Yabgun'umun yanımda duran zırhını okşadım. Bu ölüm belki de artık akıllıca hareket etmemem gerektiğini bana gösteriyordu. Oğlumun intikamı alınmalıydı. Merhamet ise gösterilmemeliydi. Masum veya suçlu ne fark ederdi? Fark edilmiş olsaydı şu an Yabgun yaşıyor olurdu, dizlerimde yatardı. Ölüm için masum veya suçlu önemsizdi. Çocuk veya yetişkin, bu da önemsizdi. Önemli olan şey kazanmaktı. Yoluma çıkan herkesi öldürürsem içimdeki yangını söndürürdüm, bunu biliyordum. Benim için önemli olan tek şey kazanmaktı. Bu savaşı kazanacaktık. Ne olursa olsun bu gerçekleşecekti. Canımın canının kanı bu toprağa dökülmüştü. Kazanmamız şart olmuştu. Çadırın içine Tamayr girmişti. Dalgalı koyu saçları dolaşmıştı. Koyu gözleri ise yorgundu. Kara haberden beri uyumamıştı, savunma hatlarında gezerek kafasını dağıtmıştı. İçi kan ağlıyordu ama güçlü durmak zorundaydı. Herkes yıkılırsa herkes dağılırsa bu savaşı kim yönetecekti, kim kazanacaktı? Jayce'in istediği şey buydu. Bizi acıyla dağıtmak istemişti. Barbarların yöntemi buydu. Başarılı olmasına izin veremezdik.
Tamayr dizlerimin dibine oturdu, ellerimi tutup öptü. Tamayr "Annem." dedi ve bana gülümsedi.
"Yabgun hala dönmedi mi?" diye mırıldandım. Aklımdan geçen cümle ile ağzımdan çıkan farklı olmuştu. Bir yanım bu zalim sonu kabullenmek istemiyordu.
