2019 Wattys Ödülleri - Tarihi Kurgu Kazananı
Serinin TÜM KİTAPLARI bu çalışma ALTINDADIR.
Aşk mı özgürlük mü? Aşk mı hüküm mü? Aşk mı intikam mı?
Aşkın ve seçimlerin birbirine karıştığı yaşamlar.
Ayashri intikam ve özgürlük adına Zaferin Ruhu adlı...
EĞER GÜNCELLEME BİLDİRİMİ GELMİYORSA KÜTÜPHANEDEN ÇIKARIP, BİR DAHA EKLEYİN VEYA BENİ TAKİP EDİN.
Bölüm Şarkısı: On the Nature of Daylight (Full Piano Cover)
Yayınlanma Tarihi: 07.02.2020(00:13)
Aşağıda Vadim, Yamuna var.
İyi Okumalar!
♕
Larastka Krallığı/Nizar Bölgesi - Smeryn - Taç Sarayı
Loya
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Güneyde olmak, bambaşka bir duyguydu. Havası, güneşi, insanları bile farkını hissettiriyordu. Azinkayt'a gelmemiştik ama kendimi evimde hissediyordum. Elbette Nizar'ın insanları Azinkayt insanları gibi değildi. Bu fark her şekilde belli oluyordu. Giyimleri, yemekleri, müzikleri farklıydı yine de evimde olduğumu bana hissettirmeye yeterliydi. Esla'ya gitmek içinde heyecanlıydım. Yıllar sonrası değişimini görmek güzel olacaktı. Dayımdan sonraki halini çok duymuşum, herkes şehrin başarılı bir şekilde değiştiğini söylüyordu.
Smeryn ise bambaşka bir şehirdi. Anlatıldığı kadar vardı. Egzotik havasıyla insanı kendisine hapsediyordu. Valhares gibi kendi kültürünü kaybetmemişti, capcanlı bir şekilde yaşatmayı bilmişlerdi. Bu konuda Nizarlılar Larastka'ya çok direndiğini hep duymuştum. Direnmeleri bana göre iyi olmuştu. Böylesine bir kültürün kaybedilmesi çok yazık olurdu. Herkes kendi özüyle yaşasaydı ne olurdu? Larastka'nın bu yayılmacı politikasını anlamıyordum, asla anlamayacaktım. Keşke insanları kendileri gibi olmaları için zorlamasalardı. Hayat böylece daha iyi olabilirdi, insanlar şikayet etmezdi. Gönülden bağlı olurlardı.
Kapım tıklanmıştı, gel sesimle içeri Yamuna girmişti. Onu da özellikle yanıma almıştım. Evi özleyen tek kişi ben değildim. Üstelik o ailesinden birisini de görecekti. Ayashri onun ablasıydı, ablasını görmeye hakkı vardı. Onu bundan mahrum bırakamazdım. Ablasının çocuklarını sevecek, kendi çocuklarıyla ablasının çocuklarının oynadığı görüp mutlu olması onun adına güzel olacaktı. Benim ise orada görebileceğim bir ailem yoktu. Ayashri'nin ablası olmam beni onun ailesinden yapmazdı. Üstelik ben gayrimeşruydum. Gayrimeşrular bir aile tablosunda asla yeri olmazdı. Ailem diyeceğim insanlar ise ölmüştü. Yapacağım şey mezarlarını ziyaret etmek olacaktı. Bu yaşamda tek başıma olduğumu bir kez daha yüzüme vurgulamış olacaklardı.
