2019 Wattys Ödülleri - Tarihi Kurgu Kazananı
Serinin TÜM KİTAPLARI bu çalışma ALTINDADIR.
Aşk mı özgürlük mü? Aşk mı hüküm mü? Aşk mı intikam mı?
Aşkın ve seçimlerin birbirine karıştığı yaşamlar.
Ayashri intikam ve özgürlük adına Zaferin Ruhu adlı...
EĞER GÜNCELLEME BİLDİRİMİ GELMİYORSA KÜTÜPHANEDEN ÇIKARIP, BİR DAHA EKLEYİN VEYA BENİ TAKİP EDİN.
Bölüm Şarkısı: Ceza-Gelsin, hayat bildiği gibi
Yayınlanma Tarihi: 04.10.2019
Aşağıda Rishen,Prasad,Gajra var.
İyi Okumalar!
♕
Larastka Krallığı/Azinkayt Bölgesi - Esla - Yakut Sarayı
Ayashri (Yaş:29)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Eski evimin bahçesinde oturuyordum. Burayı eski haline getirtmiş olsam bile içinde kimse yaşamıyordu. Oğullarım oyun oynar iken kucağımda küçük oğlumla beraber düşünüyordum. Yabgun kollarımın arasında daha mutluydu, abileri ile oynamak koşturmak istemiyordu. Arsulay ve Yabgun ise ellerindeki ağaç dallarıyla oynuyorlardı. Zaman zaman çocuklarımı alıp buraya geliyordum. Kendi kendime sığındığım, çekildiğim yerdi.
Kaç yıl geçmişti? Neler olmuştu, neler! Ben büyümüştüm, olgunlaşmıştım. Evet, hala ufak tefek yaramazlıklarım vardı. Mesela ağaçlara tırmanmaya devam ediyordum, koşturmayı seviyordum. Bunlar benim yaramazlıklarımdı. Büyüdüğümü düşündüğüm konular ise yönetimdi. Ben yönetebiliyordum. Hayal ettiğim gibi kendimden emin bir şekilde başarıyordum bunu. Azinkayt'ı en dipten çıkarmıştım ve onu layık olduğu yere taşımak için çabalıyordum. Hayallerimin gerçeğe dönüşmesi için çabalıyordum. Benim hayallerim olacaktı, rüyalarım gerçeğe dönüşecekti.
Ben çamurdan bir ülkeyi mermerden bir ülkeye dönüştürüyordum ve bu yolda çektiğim acılar olmuştu, beni bulan mutluluklar da olmuştu. Acıları gömmüştüm, mutluluğa ise sımsıkı sarılarak bugünlere gelmişti. Şanslı bir kadındım bence. Yasher yüzüme gülmüştü ve bana Talayer'i göndermişti. Onun ile beraber 3 çocuğumuz olmuştu. Hayatımın dört erkeğiydi ve onlara sımsıkı sarılacaktım. Canlarımdı.
Yabgun anne diye mırıldandığında onun saçlarından öpmüştüm. Daha sonra Arsulay Tamayr'ı düşürmüştü. Onu kaldırmıştı ve karşıma gelmişlerdi. Yanıma oturun dediğimde oturmuşlardı. Veran küçük kulübeden çıkmıştı ve ona gülümsemiştim. Tahta sandalyeye oturmuş ve etrafa bakmıştı.
Veran "Hala burada birileri yaşıyormuş gibi geliyor ama yaşananları düşününce üzülüyorum." dedi ve buruk bir tebessüm yüzümdeydi. Şu an annemin yanımda olmasını, torunlarını sevmesini isterdim ama gitmişti. Babam Thaman ile mutlu olduğuna inandığım bir yerdeydi. Belki de Komutan Abshek'in yanındaydı diyecektim ama öz babamın onu hakkettiğine inanmıyordum. Sonuçta anneme sadakatsiz davranmıştı.
"Veran her şeye rağmen ben bu evi yaşatıyorum ve bu yeterli." dedim.
Arsulay "Burası saraydan daha küçük ama ben sevdim. İstediğim gibi koşturabiliyorum." dedi hevesle.
