Sailor Moon Son 1 Sezon

102.Bölüm: Çarpışma

Evet canlar :D Yeni bölüm sizlerle :D Biliyorum uzun bir ara oldu ama elimde olmayan nedenlerden ötürü... Umarım bu bölümle telafi ederim bu zaman aralığını...

Güzel bir bölüm oldu benim içime sindi. Umarım sizde beğenirsiniz... Yorumlarınızı esirgemeyin :D Şimdiden iyi okumalar :D Hepiniz öpüldünüz :D

**

"Vardın mı?" diye soruyordu telefondaki kişi.

"Evet; uçak şimdi iniş yaptı. Çıkışa doğru yürüyorum." dedi adam.

Karşı tarafta önce bir sessizlik oldu. Sonra "Hımm... Peki nerede kalacaksın? Yer ayarladın mı?" diye soruyordu genç
kız meraklı bir şekilde.

"Evet. Ayarladım. Tokyo'nun en iyi oteliymiş. Bir an önce yatıp dinlenmek istiyorum. Yarın yorucu bir gün olacak. Şu ünlü grupla buluşacağım."

"Hımm... Anladım abicim... Peki..." durdu sonra devam etti "Peki gece tek mi olacaksın, yok mu birileri?" diye sorarken ses tonu bilmiş bir havadaydı.

Tamahome tabii ki de bu imayı anlamıştı. Anlamamak için aptal
olmak lazımdı. Bu kız tam bir cadıydı. Annesiyle bir olup her gün başının
etini yiyorlardı. Sonra cevap verdi. "Evet, başımın belası tek olacağım.
O kadar yorgunum ki şuan hiçbir dişi ilgimi çekmiyor. Sen anlaşılan annemle çok takılmaya başladın! Bu sorular ne böyle?" derken gülüyordu Tamahome.

Onun sözleriyle genç kız da gülümsemişti. Tamahome bunu görmese de hissediyordu. Sonra bir nefes sesi duyup bekledi. İşte yine bir şey geliyordu. Sonra bir söz. "Peki kızlar güzel mi?" diye sordu bu sefer
de tatlı cadısı.

'Bu kız onu deli edecekti. O ne derdindeydi kızkardeşi ve annesi ne?Cidden deli oluyordu.'

Sinirle; üstüne basa basa sertçe konuşmaya başladı. "Bana bak küçük cadı! Annemle az takılmanı tavsiye ediyorum. Soruna gelince; kızların güzel olup olmaması beni ilgiledirmiyor! Buraya iş yapmaya geldim. İşimi bitirip geri döneceğim!"

Bu sözlerden biraz korkan genç kız yine de pes etmemişti. Sözleriyle abisini iğnelemeye devam ediyordu. Ne yapsın onunla uğraşmayı seviyordu.

"Off abi ya. Ne gıcıksın! Sen hele bir aşık ol ben o zaman soracağım sana tüm yaptıklarının hesabını."

Tamahome o an kocaman güldü ama aşk lafını duyunca o gülüş hemen silinmişti. Bu kız onu nasıl mat etmeyi başarıyordu bilmiyordu. Sonra sesine alaycı bir hava katıp "Aşk mı? Saçmalama lütfen! Benim aşkla işim olmaz!" derken çok ciddiydi.

Genç kız o an ne diyeceğini bilememişti. Abisi aşık olmadığı için böyle konuşuyordu. Aşık olsa asla böyle konuşmazdı. Ama şimdilik yapacak
bir şey yoktu.

Oysa aşk öyle bir duyguydu ki yaşamayan bilemezdi.
Kimine göre; mutlu eden; bulutların üzerine çıkaran...
Kimine göre; mutsuz eden; bulutlardan yere çakan...

Aşk bir o kadar karmaşık ama bir o kadar da güzeldi. Her duygu gibi bu da özel ve yaşayana aitti...

Genç kız abisinin bunu anlamasını tabii ki de beklemiyordu ama yine de böyle karamsar olmasına dayanamıyordu. O gördüğü en yakışıklı erkekti. Ona hayır diyecek kız yok gibiydi ama ruh eşi hala ortada yoktu.

Kalbine aşk ile girip o aşılmaz duvarları yıkacak; kalbinin mührünü kırıp o kilidi açacak ve kendi küçük ama sevgi dolu kalbini oraya mühürleyecek kız neredeydi acaba?

Aşk abisinin kapısını ne zaman çalacaktı ki? Bunca sene beklemişti ama olmamıştı.

O an sıcacık güldü. İnanıyordu. Bu
ülke de bir şey vardı. Acaba abisinin kalbinin anahtarı burada olabilir miydi? Neden olmasın diye düşündü.
O an abisinin hala telefonda olduğunu hatırladı. Eminim beklemekten çıldırmıştı. O an kıkırdadı ama abisinin sinirli sesiyle tüm neşesi kaçmıştı. Gıcıktı işte gıcık.