Bu hikayeyi yazma amacım animenin sonunda baş karakterlerimiz Usagi ve Mamoru'nun evlenmemesiydi. O aralar fanfic hikayeler okuyordum ve bir gün neden olmasın dedim... Neden ben de yazmayayım. Bu doğrultuda ilk adımı atmış oldum. Sadece sayfamda yay...
Aradan 2 hafta geçmesine rağmen her şey gayet normaldi. Bu durum kızları kuşkulandırsa da bir nebze olsun rahat bir nefes aldıkları için mutlu olmuşlardı. Ne Kaos'tan ne de başka bir düşmandan bahsedilmez olmuştu kısa bir süre için. Bu sessizlik hiç hayli alamet değildi aslında. Her an bir saldırı ile savaş başlayabilirdi. Bu bir ihtimaldi ama başka bir ihtimal daha vardı. Bu ihtimal ise Kaos'un savaştan vazgeçmesiydi. Bu imkansızdı ama olmaması içinde bir engel yoktu. Kaos, evet çok güçlenmişti ve yenilmesi de şuan için zordu. Kızlar bunun farkındaydı ama yine de sevginin gücüyle her zorluğu aşacaklarına tüm kalpleriyle inanıyorlardı. Ami ise, huzursuzdu. Poseidon hala ortalıklarda yoktu. Onu sadece o görmüştü. Diğerlerine olanları anlatmamıştı. Saklamayı tercih etmişti. Bunu neden yaptığını o da bilmiyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Poseidon ise, bu mutlu manzarayı kalesinden 2 haftadır izliyordu. Kafası çok karışmıştı. Ne yapacağını bilmiyordu. Bu iki hafta aslında ona doğru kararı vermesine yardımcı olmuştu ama... aması vardı işte. Bunun sebebi Ami'ye duyduğu aşk mıydı, yoksa hayranlık mıydı? Pek emin değildi. Aşk değil bu diyerek kendini haftalarca oyalamıştı. Taki o ana kadar... Ami'yi tekrardan görene kadar... Onu tekrardan karşısında görünce ne yapacağını şaşırmış, eli ayağı birbirine dolanmıştı. Tüm bunlardan habersiz Ami tam karşısında duruyor ve o bilmese de ona bakıyordu. Poseidon ona birkaç adım uzaktaydı. Yaklaşsa ona dokunacak daha ileri gidip ona sarılacaktı. Eğer bunu yaparsa Ami'ye ne söyleyecekti. Kendi kendine 'Tabii ki gerçeği' dediğinde 'Peki, gerçek neydi?' diye bu sefer sorduğunda aklı başına gelmişti. 'Hayır, kendime hâkim olmalıyım. O benim düşmanım. Onu sevemem. Savaştan sonra eğer ikimizde yaşarsak belki bir şansımız daha olabilirdi. Ona sorabilirdi. Poseidon düşündüklerine inanamıyordu. Bu kız ona ne yapıyordu? Savaştan sonrası için plan yapmaya başlamıştı. O bu tarz planlar yapmazdı ki... Sonra aklına başka bir şey geldi. İyi olmayan şeyler... Ya savaşta Ami'yle karşı karşıya gelirse o zaman ne yapacaktı. Onu yok etmek zorunda kalırsa bunu düşündükçe yüzü asıldı. O an kararını henüz vermediğini anladı. O Ami'ye kıyamayacağını biliyordu. Hain olmakta istemiyordu. Tek bir çare bulmuştu. Kendisinin ölmesi... Peki, bu kimin yararına olacaktı? O ölünce sorunlar çözülecek miydi? Ami gerçekten bu fedakârlığa değer miydi? Peki ya geride bırakacakları onlar bu karara ne diyecekti? Poseidon kimseye sormadan bu kararı vermişti. Onun ölmesi tüm dengeleri altüst etmeye yetecekti. Kaos'la yapılacak savaş tanrıların savaşı olabilirdi. Zeus ve Hades kardeşlerinin intikamını almak için her şeyi yapabilirdi. Tanrılar tüm insanları bu uğurda gözlerini bile kırpmadan feda edebilirdi. Özellikle de Hades... ölümün efendisi. Poseidon bunu düşünmüyordu.
Tüm ruhların efendisi eğer kardeşine bir şey olursa bu savaşı hemen başlatabilirdi. Poseidon ise, hala kararsızdı. O çok zekiydi ama mantıklı bir yol bulamıyordu. Aklını kullanamıyordu. Mantığı onu dinlemiyordu. Kalbinin sesine kulak verdiğinden beri mantığı ile arası bozuktu. Poseidon bunları düşünürken Ami bir anda irkildi ve arkasına döndü. Sanki yanında biri vardı. Ama baktığında kimseyi görmemişti. O ise Poseidon'un aksine hiç bir şey hissetmiyordu. Onu sevmiyordu. Sadece kendisi gibi akıllı ve güçlü birisiyle karşılaşmak onu heyecanlandırmıştı. Poseidon ise, bu heyecanı farklı algılamıştı. Suyun Ami'yi seçmesine hala kızgındı. Ama bilmediği bir şey vardı. Asıl rakibinin kendisi gibi suya hükmeden başka bir savaşçı olduğuydu. Bunu da acı bir şekilde öğrenecekti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
