Sailor Moon Son 1 Sezon

101.Bölüm: Aşk Bu Şakası Olmaz

Herkese Merhaba :D Sizlere yeni bölüm getirdim. Umarım beğenirsiniz... Yorumlarınız benim için çok önemli :D Lütfen iyi veya kötü yapın... Hepinize iyi okumalar :D

**

"Aşk nasip işidir, hesap işi değil,
Aşk adayıştır, arayış değil!
Sen adanmışsan ve yanmışsan
bu uğurda,
Aşk seni bulmaya gelir." (*Bekri*)

**

Yarım saattir kapının önünde durmuş bekliyordu. Bir hışımla buraya gelmişti ama kapının önüne geldiğinde bu heyecanın yerini korku almıştı. Işıkları yanıyordu ama uyuyup uyumadığından emin olamıyordu. Kapıyı gidip çalsa ne diyecekti? Nasıl yüzüne bakacaktı...

O ona bir şans vermişti bu mesajla
öyle değil mi? Şans mı? Ya sadece bir vedaysa bu mesaj... Tamamen her şey bitti demekse aslında bu mesaj... O zaman burada boş yere yarım saattir vakit kaybediyordu. O an öfkelendi... Kendine inanamadı. Bu kadar öfkeli olduğunu hiç bilmezdi. Gözünün önünde bir kırmızı örtü vardı sanki... Saldırmak, rahatlamak istiyordu. Ona kızıyordu ama en çokta kendine kızıyordu.

O masumdu... Kırılgandı... Ben ise suçlu... Acıtan... Yaralayan ama yine
de yaralarını saracak olan...

Bunları düşünmek bile içeri dalmasına yetmişti. Kapıyı yumruklasa hem korkacak hem de rezil olacaktı. Bunu yapamazdı... Üzülmesine dayanamazdı... Zaten yeterince üzülmüştü. Şuan onun neye ihtiyacı varsa o olacaktı. Anneyse anne, babaysa baba, arkadaşsa arkadaş...
Onu bu konuda zorlamayacaktı.
O içindekileri döktükçe rahatlayacak
ve onu yaralayan limana sığınacaktı. Aşk böyle bir şey değil miydi zaten? Hem insana acı verip mutlu eden... Hem insana cenneti yaşatıp hem de cehennemi tattıran.... Hem insana yaşama sevinci verip hem de diri diri mezara gömen...

Aşk; zıtlıkların çıkmazı değil midir aslında? Kimseyi; kuralı dinlemez...
Hiç beklemediğin anda gelir ve kalbinde taht kurar... O an eksik
parçan tamamlanır...

Hayatla son dansını edip son şansına tutunursun! Hayatın oyunlarından başarıyla çıkıp aşkına sahip çıkarsın! Doyasıya yaşarsın! Aşk öyle zordur ki bir kere aşık olunur... Aşk bu şakası olmaz!

Aşk gönülde geçiciyken sevgi bakidir. Aşktan önce sevmek önemlidir aslında...

Çünkü; sevmek yürek işidir. Seversen ölümüne seversin! Korursun, kollarsın... Sana ait olan kalbi gözünden sakınırsın! Ama bir kez o kalbe şüphe düştü mü o kalp parçalarına ayrılır yavaş yavaş... Fark edemezsin! Hissedemezsin! Yavaş yavaş bitirir seni.

Aşk bu kimseye sormaz. Ne zaman gelip gideceğine o karar verir... Aşk kiminde geride bir cennet; kiminde bir enkaz bırakır arkasında... Aşkla oyun olmaz! Çünkü aşk iki kişilik bir serüvendir... Bu serüvenin iki kahramanı vardır. Eğer biri vazgeçerse aşkta vazgeçer... Her şey yavaş yavaş anlamını yitirir.
O zaman aşkta biter sevgi de. Hiç varolmamışcasına hem de...
En zoru da budur işte... Yaşanmışlık; bağlanmışlık aşktan öncesiyken ayrılık; hüzün, mutsuzluk ve kırık bir kalp aşktan sonrasını temsil eder.

Aşk yakar; kavurur ama öldürmez.
Bir insanı asıl sevgisizlik öldürür...

İnsan hayatında bir kez aşık olur ama birçok kez sevebilir. Sevgi paylaştıkça çoğalır. Aşk ise bencildir. Sadece o iki kişiyi düşünür. O yüzden ilk aşklar unutulmaz... Tabii gerçek aşksa....

**

'Ne ara buraya geldiğini; ne ara o
zile bastığını hatırlamıyordu Motoki. Gözünü bürüyen öfkeyle kendisini burada bulmuştu. Artık yüzleşme zamanıydı...