Bu hikayeyi yazma amacım animenin sonunda baş karakterlerimiz Usagi ve Mamoru'nun evlenmemesiydi. O aralar fanfic hikayeler okuyordum ve bir gün neden olmasın dedim... Neden ben de yazmayayım. Bu doğrultuda ilk adımı atmış oldum. Sadece sayfamda yay...
Usagi ve Rei'yi geçirmek için havaalanına giden kızlar, bir anda yavaşlayan hızları ile bir sorun olduğunu anlamıştı. Geç kalacaklarını anladığında taksiden inip yürümeye başlamaları anlıktı. Yavaş yavaş havaalanına yaklaştıklarında gördükleri manzara yavaşlamalarının sebebini gözler önüne seriyordu. Gördükleri manzara korkunçtu. Bir taksi ile kamyon çarpışmış ve içindeki insanların kurtulması için uğraşıyorlardı. Birbirlerine bakıp "Yazık ya. Allah yardımcıları olsun. " derken arkalarından geçen polisin yaralıların isimlerini söylemesiyle neye uğradıklarını şaşırmışlardı. Bu olamazdı. Olay yerine koşmaları saniyelikti. Ambulansa sedyede taşınan Rei ve Yuichiro'yu gördüklerinde ise, zaman durmuştu. Her şey bitmişti. Bu gerçek olamazdı.
''Ama bu olamaz. Ne olmuş burada?'' diyen Ami'ydi.
Durumları hakkında bilgi almaya çalışırken akıllarına Usagi gelince onu aramış ama o bilindik melodi ile karşı karşıya kalmışlardı. Şu anda onlara ulaşmak zor görünürken hemen Rei ve Yuichiro'nun yanına giderler. Polis onları durdurup yaklaştırmasa da en sonunda üzülüp izin vermişti. Hemşireden Yuichiro'nun iyi olduğunu ama Rei'nin durumunun kritik olduğunu duymak hiç iyi gelmemişti. Polislerin ailelerine haber verilmesi gerektiğini söylemesi ile kızlar ''Onlar bizim arkadaşlarımız daha bugün evlendiler. Düğünleri nasıl böyle mahvolur? Balayına gideceklerdi. Güzel bir yolculuk olacakken kanlı bir yolculuk oldu.'' dedi ağlayarak.
"Bu arada İtalya uçağında iki arkadaşımız var. Onlara da durumu haber verirseniz.'' diyen Makoto'ya bakıp ''İsimleri neydi?'' diye sordu sarışın olan memur.
"Usagi ve Mamoru Chiba. Onlarda merak içindedir.'' dediğinde durumdan habersiz Usagi ve Mamoru telaşlı bir halde ilk mola verilmesini bekliyordu. Hissediyorlardı. Gerçekten bir şey olmuş olmalıydı.
Usagi kalbini tutup "İçimde kötü bir his var Mamo. İlk molada inip geri dönelim.'' dediğinde ''Tamam'' diyip onu onayladı Mamoru.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Saatler Sonra...
"Sonunda geldik. Artık inebiliriz. Telefonlara bir bakalım. Belki kızlar aramıştır.'' dedi Usagi telaşlı bir şekilde.
"Haklısın.'' Onun da içi hiç rahat değildi.
Usagi telaşla telefonunu açmaya çalışırken gördüğü sayısız arama ile korkmuştu. Kötü bir şey olmuştu. Mamoru'ya dönüp "Kızlardan bir çok arama var. Kesin bir şey oldu. Kahretsin. Hemen onları arıyorum." diyip en son arayan kişiyi arar. Karşıdan ''Alo'' diyen Minako'nun sesini duyduğunda bir nebze olsun rahatlamış ama sesindeki ton iyi bir şey olmadığını kanıtlar gibiydi.
''Minako... İyi misin? Neler oluyor? Rei nerede?''
"Usagi, sakin ol. Biz iyiyiz. Siz nerdesiniz?'' dediğinde bunun sonunda bir ama vardı hissediyordu Usagi. Korkuyla "Minako, ne oldu? Rei'ye bir şey mi oldu?'' diye sorduğunda Minako'nun buna verecek cevabı yoktu. Ondan cevap gelmediğinde bu sefer telefon el değiştirdi. Konuşan Makoto'ydu. "Alo Usagi, ben Makoto. Sakin ol. Sana olanları anlatacağım.''
