Sailor Moon Son 1 Sezon

98.Bölüm: Seviyorsan Kıskan Bence

Yeni bölüm geldi... Umarım beğenirsiniz... Bu bölüm biraz kısa olabilir...

*
Usagi sonunda pes etmişti. Bu adama çok bile dayanmıştı. "San-sanki yiyecekmişsin gibi bakıyorsun!" dedi. Oh be söyledim işte.

Mamoru aldığı cevaptan memnundu. Koltuğundan kalkıp yanına geldiğinde önce onu kollarına almış sonra da saçlarına öpücükler kondurup durmuştu. Gözlerinin içine bakıp çapkınca onayladı. "Doğru tahmin Usako. Seni o kadar çok seviyorum ki her an öpmek, dokunmak ve saklamak istiyorum."

Usagi bir kelimeye daha çok şaşırıp "Saklamak mı?" diye sorduğunda Mamoru başını salladı. "Evet, o kadar güzelsin ki seni kimsenin görmesini istemiyorum. Bana ait olanı kimsenin görmemesi gerek. Seni çok kıskanıyorum. Gün geçtikçe çok güzelleştin. Hala da güzelleşiyorsun.
Bu beni korkutuyor. Başkası gelecek senin aklını çelecek diye ödüm kopuyor." Sesi üzgün mü çıkmıştı öyle.

"Şiştt" diyip elini dudaklarına götürdüğünde, Usagi Mamoru'yu susturup "Böyle düşündüğünü bilmiyordum. Korkman yersiz.
Ben sana aidim... Her şeyimle. Kalbimle, ruhumla. Seni çok seviyorum. Senin gibi yakışıklı kocam varken başkasını ne yapayım. Deli miyim ben? Ben ve sen biziz. Biz bir aileyiz. Unuttun mu? Bir kızımız var. Kim ister çocuklu bir kadını." demesiyle Mamoru adeta kükremişti. "Usagi!" O an ChibiUsa'nın uyanmamasına da dikkat ediyordu.

Usagi'nin kolundan tutup yeniden söylenmeye başlamıştı bile.

"Sakın..... Sakın bir daha bunu söyleme... Sen benimsin benim... Bunu o kafana sok... Bana aitsin.... Bunu asla unutma. Başka erkeklerin ne adını ne de cismini görecek ve duyacak olursam çok kötü şeyler olur. Benden söylemesi." Sözlerinde ciddi olduğu
o kadar belliydi ki. Usagi bu sözlere onun aksine çok sevinmişti. Mamoru'nun onu hala kıskanması ve aşkının hala bu kadar yoğun olması
çok güzeldi. Onu biraz daha kızdırmaktan bir şey olmazdı değil mi? Gülümseyerek sordu. "Ne olur? Ne yaparsın?"

Mamoru'nun ellerini yumruk yaptığını görünce gülmeye devam etti. Bu onun sinirlendiğini gösteriyordu. O sırada kollarını tutan parmakların baskısı artınca canı yanmış ama umursamamıştı. Onu asıl mahveden dudaklarına kapanan kızgın dudaklardı...

Mamoru bir ceza verir gibi öpüyordu Usako'sunu... 'Bu aptal kadın neler diyordu böyle... Başka adammış hah! Öldürürüm ya öldürürüm... Ona yaklaşanı, dokunanı mahvederim.' derken boynuna dolanan kollarla kendine geldi. Ne ara bu hale gelmişlerdi. Usagi ona karşılık verip saçlarını mı okşuyordu. Bir hışımla ayrıldı o bal dudaklardan...

Karşısındaki dünya güzeli karısına
baktı. Gözleri hala kapalıydı. Yanakları kızarmış mıydı? Utanmış mıydı? Hala mı? O zaman Mamoru daha da güldü. Usako'sunu işte bu yüzden çok seviyordu. O sırada hasta olduğu mavi gözler aralandı. Hayran olduğu mavi gözler cam gibi parladı. Şaşkın, mutlu
ve kızgındı sanki o gözler...

Kızgın mı? Neden kızmış olabilirdi ki?' diye düşünürken odada yankılanan sesle gerçek dünyaya dönmüşlerdi.

Bir çığlık... bir kıpırtı... ve sonrasında atılan kocaman bir kahkaha...

Usagi hemen bir çırpıda kızının yanına koştuğunda Mamoru'ya bakmıyordu ama onunda arkasında onları izlediğini biliyordu.

Kızına yaklaşıp ona baktı. Öyle güzel bakıyordu ki minik kızı... Hemen kucağına aldı. Gözlerine bakıp "Uyanmış mı benim prensesim?" derken gülüyordu. ChibiUsa sanki anlamış gibi ellerini oynatmaya başlamıştı. Kucağında gözü bir noktaya takılınca Usagi anlamıştı, babasını istiyordu bu küçükhanım.