Sailor Moon Son 1 Sezon

58.Bölüm: Öl Ya da Yaşa!

Koskocaman bir boşluğa açmıştı gözlerini. Onu uyandıracak birine ihtiyacı vardı.

Ölümle hayat arasında gidip gelmişti Rei. İlk defa ölümü bu kadar fazla hissetmişti.
İçini parçalayan bu histen kurtulamayacağını düşündü.

Yoğum bakımda onu kurtarmaya çalışırlarken o son bir yolculuğa adım atıyordu belki. Hayata olan inancını yavaş yavaş kaybediyordu. Hayatının aşkı hayatının diğer yarısı da göz göre göre elinden kayıp gidiyordu. Buna bir son vermeliydi. Yoksa?

Her ikisi de ölecekti.

Kızlar korkulu gözlerle Rei'yi beklerken diğer taraftaki koşuşturmayı fark edip oraya koştular. Hemşirelerin ve doktorların Yuichiro'ya müdahale ettiğini görünce bir şok daha yaşadılar. Hepsi olduğu yere yığılıp bu durumu anlamaya çalıştılar. Bu imkansızdı. İki insanın hayatı bir anda ellerinden kayıp gidiyordu. Hem de bu en mutlu günlerinde olmuştu.

Bu kader miydi? Hayat mıydı?
Yoksa?
Bazen elimizden hiçbir şey gelmiyor. Ne yapacağımızı nasıl yardım edeceğimizi bilemiyoruz.

2 saat sonra

Aradan 2 saat geçmesine rağmen hala ikisi de kendine gelmemişti. Doktorlar müdahale etmeye devam ediyordu.

Eğer 1 saat içinde yaşamaya dair bir belirti göstermezlerse onları hayata bağlayan fişleri çekeceklerdi.

1 saat öncesinde Rei'nin kalbi durmuş ve kızlar çok korkmuştu. Eğer Rei ölürse bu kızlar için yıkım olurdu. Hepsi Rei için dua etmeye devam etti. Yuichironun da durumu hiç iyi sayılmazdı. Yaşadığı ani travma sonucu felç kalma riski vardı. Rei ölürse oda ölecekti.

Tüm bunlar olurken Rei hayatını aklından geçiriyordu. Tanıdık birini arıyordu.

Tam o sırada bir ses onu durdurdu.

''Kim var orada?'' diyip sese daha çok yaklaştı.

Arkası dönük bir kadın vardı. Kadını arkadan dönük hiç kimseye benzetemedi. Yaklaşıp ona kim olduğunu sordu.

Kadın sadece sustu. Bir süre sadece susup bekledi.

Rei bu duruma anlam verememişti. Daha da yaklaştı ve kadını kolundan tutup kendine çevirdi. Rei gördüğü kişi karşısında şok geçirdi. Tam hatırlamasa da bu kişi onun çok iyi tanıdığı biriydi. Bu kadın onun annesiydi. Çocukken kaybettiği annesiydi. Tıpkı ona benziyordu. Çok güzeldi. Bu bir işaretti. Yaşamam için geri dönmem için... Şaşkınlığımı üzerimden atıp ona koşup sarıldım. Bunca zaman söylemek isteyip te söylemediğim o kelimeyi bağırarak söyledim.

Anne!...

Anne!...

Anne!...

Bu kelime o kadar yabancıydı ki... Bu kelimeyi hiç bir zaman söyleyeceğini sanmıyordu ama söylemişti. O dört harfli kelimeyi...

Anne!!!

Anne!!!

Ne kadar güzel bir duyguymuş bu?
Kokusunu içine çekip ona sarılmak;
Ondan asla ayrılmamak;

Rei bunları düşünürken annesi ona bakıp "Kızım geri dön'' dedi. ''Seni seven insanlara geri dön.'' dedi.

" Hayır anne. Ben seninle kalmak istiyorum.''

''Olmaz kızım sen buraya ait değilsin... Önünde upuzun bir hayat var. Hem seni seven insanlar ne olacak?''

"Ama anne bunca zaman ben sensiz yaşadım. Şimdi seni buldum. Gitmek istemiyorum.''