Bu hikayeyi yazma amacım animenin sonunda baş karakterlerimiz Usagi ve Mamoru'nun evlenmemesiydi. O aralar fanfic hikayeler okuyordum ve bir gün neden olmasın dedim... Neden ben de yazmayayım. Bu doğrultuda ilk adımı atmış oldum. Sadece sayfamda yay...
Sabah olmuş, Usagi bütün gece ağlamaktan uyuyamamıştı. Onun halini gören, kızlar çok üzülseler de ellerinden hiçbir şey gelmiyordu. Bu sefer durum ciddiydi.
Usagi için zor geçen gece Mamoru için daha da zordu. Düşünmekten tüm gece uyuyamamıştı. Onların yaptığı sadece çocukluktu. Neden bu konuma düşmüşlerdi ki?
'İlk önce kim adım atacaktı? İkisi de çok gururluydu. Onları birleştirmenin bir yolu olmalıydı.'
O bunları düşünürken diğer tarafta Usagi sonunda uykuya dalmıştı. Onun uyuduğunu gören kızlar bundan istifade edip ayaklandıktan sonra aşağıya indiler. Konuşulacak çok şey vardı.
Sonunda ortam sessizdi. Herkes aklındakini bir bir sormaya başlamıştı. Bu sorunu bir an önce çözmeleri gerekiyordu.
''Ne yapacağız?'' Bunu soran Makato'ydu.
Ami ve Rei kararsız bir şekilde ''Hiçbir fikrimiz yok. Bir tarafta Mamoru bir tarafta da Minako var.'' dediğinde Makoto ''Aramadı dime?'' diye sordu merakla.
''Aramadı ya. Tabii o da kırıldı ama keşke burada olsaydı.'' dedi Rei.
''Onu da anlamalıyız. Usagi onu da kırdı. Zamana bırakalım. Geri dönecektir zaten.'' Bunu ümit ediyordu.
''Haklısın Makoto. Umarım öyle olur. Minako da inada bindirirse sonumuz hiç iyi olmaz.''
''Aman kızlar ağzınızdan yel alsın. Söylemeyin öyle şeyler...barışacak onlar tamam mı?''
''İnşallah Makoto.''
Sesleri her şeyi ele veriyordu. Ama onlar başaracaktı.
☆●
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Her şeyden habersiz Mamoru en sonunda düşünmekten kafayı yiyecekti. Daha fazla dayanamayıp kendini dışarı attığında çocuklar onu görmüş, durdurmak için peşinden giderken de onun engeli ile karşılaşmışlardı. Yalnız kalmak istiyordu. Konuşmak istemiyordu Mamoru. Onun halini anlayan çocuklar bunu normal karşılayıp onu kendi ve düşünceleriyle yapayalnız bırakıp gitmesine izin verdi. Başka ne yapabilirlerdi ki??
Mamoru sonunda geldiği yere baktı. Usagi ile hep buluştuğu parktı. Ondan kaçarken bile yine ona geliyordu... Hayat, ne garipti? Daha sonra oturdu. Hep oturdukları yere... Anıların olduğu banka... Ah ah onlar neler yaşamıştı, nasıl bu hale gelirlerdi? Ne kadar zaman burada oturduğunu fark etmedi bile. Onu kendine getiren esen sert rüzgar oldu. Bu da neyin nesiydi? Mamoru neye uğradığını anlamaya çalışırken rüzgâr durmuş her şey normale dönmüştü. İşte o anda gözüne bir kâğıt parçası çarpmıştı. Eğilip kâğıdı aldı ve okudu. Donup kaldı. Koşmaya başladı. Koştu. Koştu. Ayakları değil kalbi ona yol gösteriyordu. Notta yazan şey nasıl olurdu?
O esnada Usagi de gördüğü rüya da kayboluyordu. Gerçekten kayboluyordu. Bu nasıl olurdu? Gördükleri rüya değildi de sanki gerçek gibiydi. Bu olamazdı. İmkânsızdı. Hayal ile gerçek karışmıştı sanki... Bu rüya bir yalan bir kâbus olmalıydı.
O sırada Usagi bu duruma karşı çıkıp uyanmaya çalışırken yapamadı. Tekrar tekrar denedi ve sonunda bir çığlıkla uyandı. Tam o sırada kapı çaldı. Kalbinin anahtarı gelmişti. Biliyordu. Hissediyordu.
Kapıyı açan kızlar gelen kişiye bakıyordu. Mamoru... Karşılarında nefes nefese kalmış bir halde suratı bembeyaz Usagi'yi, sorup duruyordu. Kendini düşünmeden... Onun odasında olduğunu öğrendiğinde hiç düşünmeden koşmaya başladı. Neye koşuyordu? Kime koşuyordu kalbi? Odasının önüne geldiğinde kalbi deli gibi atıyordu. Onun içindi... Kalbi onu biliyordu. Kendini sakinleştirmek isterken kapının arkasından onu duydu... Ağlıyordu... Ama neden? Bir hışımda içeri girerken boynuna atlayan kız ile şok oldu. Geldiğimi oda biliyordu. Hissetmişti. Sarılırken sessiz özürler dileniyordu. Usagi ağlamaya devam ediyordu. Çok fazla hem de... Gözleri, elleri, dudakları, bedenleri, kalpleri aşka geliyordu... İkisininde kalbi yerinden çıkacak gibiydi. Birbirine kavuşmak istiyordu. Vuslat yakındı... Hem de çok yakın... Dudakları verdi ilk yemini...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir süre sonra Kızlar merak edip odaya geldiğinde gördükleri manzara karşısında mutlu olmuşlardı. Bu iki aşık birbirine sarılmış huzurla uyuyordu...
Bu durumdan mutlu olmayan tek bir kişi vardı. Tabii ki de Alice... Bu ayrılığın bu kadar kısa süreceğini düşünmemişti ama bu onun için sorun değildi. Yeni bir planı daha vardı. Hem de hiç beklenilmeyen bir plan. Alice kendinden emindi ve o istemediği sürece de kimse ona zarar veremeyecekti.
