Returning back (Damon Salvatore / The Vampire Diaries)

31. Roadtrip.

Cassidy pov:

Damon en ik zaten nu al een tijdje in de auto. Damon had alles gehoord wat Elena en Caroline in het bos hadden gezegd. Ik wist niet of ik boos, verdrietig of teleurgesteld moest zijn. Ik voelde zo veel verschillende emoties. Ze hadden tegen mij gelogen. En dan met Kol... als ik niet tegen hem was aangebotst had ik hem misschien nooit leren kennen. Waarom wilde hij mij in de gaten houden? Ik snapte er niks van.. Ik was wel blij dat Damon, Stefan en Alaric van niks wisten. Anders had ik niemand meer kunnen vertrouwen. Ik ben blij dat ik Damon heb, hij snapt mij. Ik zag aan mijn hele houding dat ik niet wist wat ik moest doen. Hij zei laten we samen weg gaan. Even op adem komen, en rest even lekker laten gaan. En normaal had ik nee gezegd. Je kan niet zomaar weg lopen. Maar ik had het echt nodig. En het is nooit verkeerd om samen met Damon te zijn.

"We zijn er bijna Cas."Zei Damon. Ik was wel blij dat hij weer een stuk vrolijker was. Hij was niet blij natuurlijk dat Kol er weer was. Maar hij had nu ook gehoord hoe Kol en ik elkaar eigenlijk hadden ontmoet. Alleen maar omdat hij mij  aan het volgen was. Als hij die foto nooit had gezien wist hij nog geen eens wie ik was. En hadden we elkaar nooit ontmoet. Hoe raar alles kan lopen.

"Waar gaan we nou hou Damon."Zei ik ongeduldig. Hij wilde maar niet zeggen waar we heen gingen. Dat was een verrassing. En we zaten al zo lang in de auto. Ik wilde het weten was te nieuwsgierig.

"Dat is een verrassing."Zei hij met een lach op zijn gezicht. Hij wist dat ik er niet tegen kon als ik niet wist wat er ging gebeuren. 

"Pleasee... een hint dan."Vroeg ik aan hem en keek hem met puppy ogen aan. Hopend dat het zou helpen.

"Oke dan.. muziek."Zei hij. Ik keek hem raar aan.  Muziek? Wat bedoelde hij daar nou weer mee?

"Muziek? Dat is je hint?"Vroeg ik aan hem. Ik wilde zo graag weten waar we naar toe gingen. Ik wilde verder vragen toen ik het bord zag staan.

NASHVILLE

"OMG we gaan naar Nashville."Zei ik tegen hem blij. Dat had ik nooit verwacht dat we hier heen zouden gaan.  Hoe wist hij dat ik hier ooit heen wilde gaan?

"Ja je hebt zoveel country muziek op je telefoon. Ik dacht hier word je wel blij van."Zei Damon. Ik boog naar hem toe en gaf hem een kus op zijn wang. Hier werd ik inderdaad blij van!

"Dankje."Zei ik tegen hem. Ik was echt blij dat we even weg waren. Nergens aan denken. Heerlijk. Dat had ik even nodig. En Damon denk ik ook. Even tijd voor ons samen. Dat is altijd goed.

"Altijd."Zei hij lief en we reden een parkeerplaats op. We waren eindelijk aangekomen. En ik had er zo veel zin in.

"Hier slapen we. Dicht bij de stad. Als we gedronken hebben hoeven tenminste niet ver te lopen."Zei hij. Slim bedacht. Maar de enige die veel drinkt dat is hij. Dus het was vooral handig voor hem.

"Goed bedacht. Voor je zelf dan he."Zei ik plagend tegen hem en ik gaf hem een knipoog en hij deed net alsof hij beledigd was. En deed ze hand op zijn hart. Maar moest toen lachen.

"Maar hoe weet je dat we hier kunnen slapen."Vroeg ik aan hem en we stapte uit. En ik keek om mij heen en het zag er mooi uit.

"Ik kan alles regelen. Ik ben zo terug oke."Zei Damon en hij gaf mij een kus en liep naar de balie toe. Ben benieuwd of het hem lukt maar dat zal vast wel.

Ik keek om mij heen. We waren gewoon in Nashville. Ik had er echt zin in om hier te zijn met Damon samen. Ik ben benieuwd hoe het hier is. Ik wou hier altijd al heen en nu ben ik er gewoon. Ben blij dat Damon al die muziek in mijn telefoon zag staan anders waren we hier nooit geweest. Ik zag Damon nog bij de balie staan en ik besloot Stefan te bellen om te zeggen dat we veilig waren. Ik pakte mijn telefoon uit de auto en belde Stefan op.