Returning back (Damon Salvatore / The Vampire Diaries)

26.L.O.V.E.

Cassidy pov:

Shit wat moeten we nu doen? Klaus zou alleen maar gaan praten met zijn vader. Ik ben bang dat zijn vader andere plannen had. Rebekah liep gespannen door de woonkamer. En nu ik eindelijk besefte dat ik van Damon hiel en de ballen had om het tegen hem te zeggen werden we gestoord. Volgens mij is het nooit het goede moment om het te vertellen, er komt altijd wel wat tussen bij Damon en mij. En nu is Klaus ook nog eens weg dus ik besloot op een berichtje naar Katherine te sturen, misschien heeft zij wel wat van Mikael gehoord. Ik moet wat proberen. Klaus heeft met zijn vader afgesproken voor mij...

C: Hey heb jij nog wat van Mikael gehoord? We krijgen Klaus niet te pakken en ik maak mij zorgen. Cas

K: Hey nee. Ik probeerde hem ook al te bellen maar hij neemt niet op erg vreemd. x Kat

C: Shit dat kan niet veel goeds betekenen als ze beide niet opnemen. Wat moeten we nu doen?

K: Nee ben bang dat je daar gelijk in hebt. Ik laat je wel wat horen als ik wat van Mikael hoor oke. Het komt vast wel goed. De vraag is alleen voor wie xx Katherine.

C: Oke is goed bedankt! Ik laat ook wel wat horen als we wat van Klaus horen oke :) Cassidy

Ze heeft dus ook niks van Mikael gehoord.. Ik had wel verwacht dat hij van zichzelf zou laten horen nadat hij met Klaus had gesproken. En ze kunnen niet allebei dood zijn dus wat is er aan de hand? Damon kwam naar mij toe lopen.

"Gaat het?"Vroeg hij aan mij. Ik voelde mij erg gespannen door wat er allemaal weer aan de hand was. Het was niet niks om met Klaus zijn vader in een ruimte te zijn en dan ook nog eens een klap in je gezicht te krijgen.

"Ja.. beetje last van mij wang alleen."Zei ik tegen hem en hij legde zijn hand op mijn wang. Hij had mij goed geraakt moet ik eerlijk zeggen. Vloog ook haast van de bank af zo hard sloeg hij.

"Het spijt mij dat ik je niet kon beschermen Cas."Zei Damon. Hij had een schuldige blik in zijn ogen. Maar dat was nergens voor nodig. Ik was zelf zo eigenwijs op met Katherine af te spreken. En haar te vertrouwen. Maar ik kan haar ook eigenlijk niet de schuld geven. Het enigste wat zij wilt is der leven terug.. En zolang Klaus leeft gaat dat niet gebeuren. Hij haat haar echt en gunt haar geen leven .Ik legde mijn hand op die van hem en gaf hem een glimlach.

"Het is jouw schuld niet Damon. Ik wilde het gewoon graag oplossen en moet je nu eens kijken wat er gebeurd is."Zei ik schuldig. Ik voelde mij echt slecht dat Klaus weg was. Rebekah was heel erg ongerust om haar broer ook al was hij niet de beste broer voor haar geweest. Het blijft je familie. Ze kunnen niet met elkaar maar ook niet zonder elkaar.

"En we gaan het ook oplossen. Samen. Het komt echt wel goed. We hebben het over Klaus he. Die kan alles aan."Zei Damon die mij gerust probeerde te stellen. Hij is zo lief voor mij. Ondanks alles kan hij mij toch gerust stellen.

"Samen lukt ons alles."Zei ik tegen hem en ging op mijn tenen staan en gaf hem een kus. Het was een onschuldige kus maar er zat veel liefde in. Ik was blij dat ik weer bij hem was. Nu alleen nog weten waar Klaus is en hopelijk keert de rust dan weer terug.

"Elijah stuurt mij een berichtje."Zei Rebekah die haar telefoon in haar handen had. En ongerust naar haar telefoon keek. 

"En wat zegt hij?"Vroeg ik haar en liep langs Damon richting waar Rebekah stond. Iedereen keek haar nieuwsgierig aan wat Elijah haar had verteld. En het leek niet veel goeds te zijn.

"Hij heeft Klaus zijn auto gevonden maar geen enkel spoor van hun beide. Waar kunnen ze nou zijn?"Zei Rebekah. Ik zag aan haar houding dat ze verdrietig was. Waar konden ze nou toch zijn dacht ik bij mijzelf.