The Reader and Protagonist Definitely Have to Be in True Love [BL]

Bölüm 6.1 - Okuyucu / Baş Karakter: "Muah".

Ruh canavarı (diriliş taşı) korkup kaçtı... Başka ne seni kurtarabilir, baş karakterim?

Canavarın tepkisini görünce, Du Ze, canavarın tekrar ortaya çıkmayacağından yüzde yüz emindi. Peşinden koşup yakalamak için, daha önce hiç dışarı çıkmamış ve herhangi bir zorluk yaşamamış bu okuyucu, bir kediyi yakalayacak kadar hızlı koşamazdı. Baş kahramanın gitgide güçsüzleştiğini gören Du Ze, onu kurtarmanın uygun bir yolunu bulabilmek için "Melez"in detaylarını hatırlamaya çalıştı.

"Melez", Kayıp Şehir'de, ruh canavarının baş kahramanı nasıl kurtardığını detaylı bir şekilde anlatmamıştı. Baş kahraman sadece gözlerini açmıştı, tamamen dirilmiş bir şekilde. Ruh canavarının yerine geçip baş kahramanı kurtarmaya çalışan bu okuyucu için, bu gerçek çok acımasızdı! Yazardan detaylı bir kurtarma süreci istemek, ah! Eğer baş kahraman insan formunda olsa, Du Ze az biraz CPR bildiğinden yardımcı olabilirdi. Ama bir iskelete CPR yapmak, oksijen kemiklerinin arasından geçip gitmez miydi ... Bekle bir dakika! Du Ze aniden fark etti, "Melez" kahramanın hayatının nasıl kurtarıldığını açıklayıcı bir şekilde anlatmasa da, hikayenin devamında bazı detaylar anlatılmıştı!

"Melez" hikayesinin devamında, baş kahraman güçlü bir düşmanla karşılaşıyordu. Kaçmak için Ölümsüz formunu kullanmıştı. O zaman, ruh canavarı baş kahramanın yanında değildi. Baş kahraman ölmemişti ama tüm gücü azalmıştı. Düşman tarafından kovalanmaya devam edince, bir kız baş kahramanın kendini yenilemesi için hayatını feda etmişti. Savaş bittiğinde, baş kahraman kızın bedenine sarılmıştı ve Melek Krallığı'nı fethetmeye karar vermişti çünkü Melek Irkı'nın ölüyü diriltme gücü olduğunu duymuştu...

O kız, Du Ze'nin "Melez"de en sevdiği (Baş kahramandan sonra) karakterdi çünkü baş kahramana başından beri iyi davranan tek kişi oydu. Aziz Kadın, yazara göre, ana harem üyesi olsa da, Du Ze her zaman o kızın baş kadın karakter olduğu konusunda ısrar etti.

Özetle, kızın, Ölümsüz vücudunu yenilemesi için baş kahramana ruhunu feda etmesi, Ye Zhi Qiu tarafından detaylıca anlatılmıştı. Yöntem çok basitti.

Görev: baş kahramanı kurtar; Kurtarıcı: kadın kahraman.

Gereken eylem: Tedavi.

A: ... Ne yapmalı, tabii ki, öpücük! Yazarın tarzına ve okuyucuların beklentilerine göre, bu samimi bir an yaratmak için mükemmel bir neden. Ne kadar seksi ve tutkulu, o kadar iyi! İyileştirme ve yatakta yuvarlamanın birbirleriyle hiçbir alakası olmasa da...

Du Ze, Ye Zhi Qiu iffetli bir öpücük yazdığı için kendini şanslı hissediyordu, gerçi okudugu zaman, hüsranından neredeyse klavyeyi kırıyordu; bu çok masumdu!

Yöntem bulunmuştu. Dahası, Du Ze'nin o kızdan farklı olarak bir avantajı vardı: "gece yarısı onarım" yeteneğiyle, o kız gibi ölmeyecekti. Orjinal hikayenin içeriğinde, kızın yenilenebilen bir ruhu yoktu, ama eğer Du Ze ruhunun yarısını bırakırsa, yenilenebilirdi.

İlk olarak, ruhunun yarısını baş kahramana yedir, daha sonra gece yarısı yenilenen ruhunun diğer yarısını da ver. Bu yeni yüzyılın yenilebilir enerjisiydi... Bu çok fazla!

Şimdi önemli olan, eti olmayan bir iskeletle yakın temasta bulunmanın psikolojik etkisinden nasıl kurtulacağıydı.

Aslında, "Melez"de, baş kahramanın Ölümsüz formu güçsüz bir iskelet değildi. Gerçek şekli güçlü bir Lich'di.* Ölümsüz olsa da, tıpkı normal bir insan gibi eti ve kanı vardı. Lichler hayat kutularını güvenli bir yerde saklarlardı, güvenli olduğu sürece yok olmaktan korkmazlardı. Kaç kere ölürse ölsün, yeniden doğabilirdi. Bu bir Lich'in sonsuz ölümsüzlüğüydü. Ölümsüz kanı uyandıktan sonra, Işık Tapınağı peşinde olduğu için, baş kahraman hayat kutusunu saklayamamıştı. Bu yüzden iskelet formunu korudu ve kaçacak hiçbir yeri olmadan tüm başkent tarafından kovalandı.

*(Ölümsüz)*

Baş kahramanın iskelet formunu öpmek ve Lich formunu öpmek... fark çok büyük. Du Ze kendini rahatlattı, şimdiki tek sorun kalbinde bir gölge olmasıydı. Dirseğinin altında sahtekar doujinshi duruyordu. Kitapta bir bölümde, baş kahramanın Lich formu ve düşmanı aşna fişne yapmışlardı.

Xiu sessizce heykelin altında uzanıyordu. Göz çukurlarındaki tüm ruh ışıkları sönmüş olsa da hala biraz bilinci vardı. Yani karşısındaki duygusuzca ona bakan adam, ona doğru yürümeye başladığında, Xiu fark etmişti.

Beni öldürmek mi istiyor?

Çaresiz iskelet kalkmak için tüm gücünü kullandı, ama vücudu neredeyse ölüydü, tepki gösteremiyordu.

Ölmek istemiyor ...

Xiu, önüne eğilen adama çaresizlik içinde baktı. Adam gözlüklerini çıkardı. Bir çift saf siyah göz ortaya çıkmıştı. Gözlerin derinliklerinde tuhaf bir kararlılık vardı. Xiu o gözlere çekiliyormuş gibi hissetti. Siyah gözler, siyah bir gölün derinliği gibi görünüyordu, soğuk ve yüzeyine yansıyan şey beyaz bir iskeletti - bu kendisiydi.

Berbat bir iskelet. Kötü. Korkutucu.

Xiu acı çekiyordu ama başını döndüremiyordu. Vücudu artık onu dinlemiyordu. Yansıyan görüntü yakınlaştı ve yakınlaştı, şimdi aralarında neredeyse hiç boşluk yoktu. Daha sonra adamın göz kapakları aşağı hareket etti, kirpikleri karanlığı ve Xiu'nun soluk yansımasını kapatıyordu. Xiu, siyah gözlerin sahibi onu öptüğünde hala transtaydı.

- O kişi ölümsüz bir iskeleti öpüyor.

Du Ze, iskeletin minik kalbi için zorlu bir meydan okuma olduğunu hissetti. Yüksek miyop seviyesiyle, gözlüklerini çıkarmak bir çift siyah çukurun olduğu görüntüyü bulanıklaştırsa da, yine de gözlerini kapattı. "Melez"in açıklamalarına dayanarak, beyninde yanan alevleri hayal etti.* Bu saçma yöntem gerçekten işe yarayacak mı?

*(Kasık bölgesi yakınındaki enerji merkezi yerine alevler hayal ediyor :D)*

Aniden, ruh ışıkları gerçekten yeniden alevlendi. Dünyevi Du Ze'nin dünya görüşü yenilenmişti.

Ruh enerjisini baş kahramana ağız yoluyla transfer etmek - "Melez"de tanımlanan şekliyle - Du Ze için oldukça zordu. Okuyucu, gereksiz ateşli bir öpücük sahnesi yaratmamak için yılların YY romanı tecrübesini geride bırakmıştı. Masum ve iffetli bir şekilde öpmeye devam etti. Yazar, neden bu kadar romantik bir sahne yazdın?!