Returning back (Damon Salvatore / The Vampire Diaries)

26.L.O.V.E.

"Oke we moeten ons opsplitsen en Klaus gaan zoeken. We moeten overal zoeken en dat kan alleen als we opgesplitst zijn"Zei ik tegen iedereen. Ik wist wel met wie Rebekah ging zoeken misschien dat ze er wat van opvrolijkte.

"Rebekah samen met Matt. Caroline Tyler en Jer. Bonnie, Elena en Stefan. En Damon en ik samen. We moeten hem zo snel mogelijk vinden en wat er in godsnaam allemaal aan de hand is."Zei ik tegen iedereen. Ze stemde er mee in en we gingen allemaal weg. Rebekah hield mij nog even tegen voordat we gingen.

"Bedankt Cas."Zei Rebekah en gaf mij een knuffel.

"Voor wat?"Vroeg ik haar en we lieten elkaar los. Ik keek haar nieuwsgierig aan.

"Voor alles. En natuurlijk dat je mij vertrouwd. Ook om mij samen met Matt te laten zoeken."Zei Rebekah. Die blijk keek dat ze met Matt wat tijd kon hebben.

"Tuurlijk! We moeten elkaar vertrouwen dan komt het allemaal wel goed. En ik hoop voor je dat het wat word met Matt, dat verdien je. En Matt ook, hij is een goede jongen."Zei ik tegen haar en we zeiden elkaar gedag en ik liep naar de auto wat Damon al in zat. Die natuurlijk ongeduldig zat te wachten.

"Wat moest Rebekah."Zei Damon toen ik instapte. Ik deed mijn gordel om en we reden weg.

"Kon je dat niet horen dan."Zei ik plagend tegen hem en hij keek mij aan met zijn smirk op zijn gezicht. Hij heeft super gehoor. Ik geloof echt niet dat hij mij net niet heeft afgeluisterd.

"Ik heb ook respect hoor om niet iedereen maar atijd af te luisteren."Zei Damon. Ik moest lachen. Ik geloofde er niks van.

"Dus je wilt zeggen dat je mij nog nooit hebt afgeluisterd."Zei ik tegen hem en draaide mij een beetje om zodat ik hem beter kon aan kijken.

"Ik zij dat ik het niet altijd deed. En deze keer was dat toevallig."Zei Damon plagend tegen mij.

"Haha. Dus je hebt mij dus wel eens afgeluisterd."Zei ik tegen hem.

"Heel misschien."Zei Damon. 

"En zoals wat dan."Zei ik tegen hem. Ik was wel nieuwsgierig wat hij dan gehoord had.

"Ja dat is voor mijn een weet en voor jou een vraag."Zei Damon met een lach op zijn gezicht.

"He dat is gemeen."Zei ik tegen hem en gaf hem een speels duwtje. Nu wil ik het weten ook.

"En nog steeds geen antwoord op mijn vraag."Zei Damon die naar mij keek. En ik keek hem vragend aan. Wat bedoelde hij nou?

"Welke vraag?" Zei ik tegen hem. En keek hem vragend aan.

"Je hebt wel een geheugen van een goudvis he."Zei Damon die moest lachen. Hij had wel zijn lolbroek aan vandaag he.

"He kan je mij alleen nog maar plagen vandaag."Zei ik tegen hem en moest ook lachen.

"Ik vroeg wat wilde Rebekah van je."Zei Damon.

"Ja dat is voor mij een weet en voor jou een vraag."Zei ik dit keer tegen hem.

"He... En wie is nou wie aan het plagen."Zei Damon tegen mij.

"Haha oke oke. Ze bedankt mij gewoon."Zei ik tegen hem en hij keek mij vragend en nieuwsgierig aan.

"En dat was het? Daar nam ze wel erg de tijd voor dan."Zei Damon.

"Oke en ze zij nog iets maar je moet beloven dat je het tegen niemand zegt en haar daar niet mee gaat plagen."Zei ik tegen hem. Ik weet hoe Damon kan zijn. En hij houd ervan om mensen te plagen. En zeker om Rebekah te irriteren.

"Oke voor deze ene keer dan en omdat jij het bent."Zei Damon. Nu maar hopen dat hij zijn mond kon houden.

"Oke dan. Rebekah heeft een oogje op Matt. Daarom stuurde ik ze samen weg."Zei ik tegen Damon en hij moest super hard lachen en ik keek hem raar aan.