When Brats Meets The Badass

Chapter 55

Cloud's Point of View.

Sometimes, it is not necessary for us to come up with one decision where in we're not sure on what's going to happen. We just need a deep talk to understand each others side. By that, we can understand the situation. Matatauhan tayo.

Nakangiti lang ako habang nakatingin sa kanilang dalawa. Kitang kita ang ngiti sa kanilang mga mata habang nag-aaminan ng nararamdaman sa isa't-isa.

I heave a sigh as I diverted my gaze to Derek who's now looking at them too. Nag-thumbs pa ito kay Thunder. Kitang kita rin ang saya niya sa nakikita.

I smiled when a scenario suddenly flashed into my head.

We can be like them soon, Derek. Darating din sa point na malilimutan mo ang sakit na nararamdaman at 'yong saya mo ngayon? Mararanasan mo rin 'yan mismo sa sarili mo. Sa 'ting dalawa.

Muling nagsimula ang klase. Kagaya ng laging sinasabi ng mga teachers namin. Pinaghahanda nila kami sa darating naming examination. May iba pang nagbibigay ng reviewer.

Hay. I have never forced myself na mag-aral ng sobra-sobra. Ngayon lang siguro. Nakakahiya naman kasi na bumagsak ka tapos halos ng kaklase mo nakapasa. Nakakahiya.

Mabilis na lumipas ang oras at nag
tapos na ang huling klase namin. Sabay-sabay kaming naglalakad palabas ng school nang maramdaman kong lumapit sa 'kin si Derek.

"Are you okay? Bigla kang naging tahimik."

I just smiled at him. "Sobrang bagay nila nuh?" Napangiti ako habang nakatingin sa dalawa ni Thunder at Aviana na ngayon ay nagkukulitan habang naglalakad.

"Yeah. Matagal na ring nag oopen-up sa 'min si Thunder tungkol sa nararamdaman niya kay Aviana. Naguguluhan talaga siya. Mabuti na lang ay okay na sila ngayon. Masaya ako para sa kanila."

Hinawakan ko ang kamay niya. Hindi na ako nahihiyang gawin ito dahil lagi ko naman itong ginagawa.

Napatingin siya sa kamay naming magkahawak.

"How about you? Naguguluhan ka pa rin ba?"

He became silent for a minute. Hindi ko alam pero kinabahan ako sa pananahimik niya.

"Magsisinungaling ako kapag sinabi kong wala na."

That hit me.

Napaiwas ako ng tingin.

Meron pa.

"Pero alam kong kunting panahon na lang ay mawawala na." Bigla niyang inalis ang pagkakakahawak ko sa kamay niya. Naramdaman ko na lang ang pagka-akbay niya sa 'kin. "Thanks, Cloud."

Napangiti ako at hinawakan ang kamay niyang nasa balikat ko.

Anything, Derek. Anything.

___

Volt's Point of View.

Maghapon lang akong nakatingin sa kisame habang nag-iisip ng kung anu-anong mga bagay. Para na akong mababaliw dito sa kakaisip. Ilang araw na rin akong natingga dito para magpagaling ng sugat.

Shit!

I should take rest 'till I'm fully recovered. I will make sure na magbabayad ang may kagagawan nito sa 'kin.

Pero paano ako makakaganti sa kanila kung hindi ko naman nakita ang mukha nila nang bugbugin nila ako? Gan'un na ba sila takot sa 'kin para gumamit pa sila ng spray sa mata?

Napailing ako sa sobrang inis.

Their voice. Doon ko na lang siguro sila makikilala. Hindi naman imposibleng sa school lang din pumapasok ang mga 'yon dahil sinabi sa 'kin nina Thunder na parehas lang ng uniform namin ang nambugbug sa 'kin.