Rembrandt Must Die

RMD VII

Tinignan ko ang repleksyon ko sa salamin at iniayos ko ang bug na nakadikit sa bandang ibaba ng clavicle ko bago sinuot ang silk pajama wear. 

If any information arises from a drunken Rembrandt, I wouldn't want to miss it. Ayoko sa lahat ay yung nasa harap ko na, hahayaan ko pa makawala and being in forensics taught me how much evidences matter. Although this one is a little illegal and can't be used in court but meh, I just want to have a thing to review over and over.

Lumabas ako ng kwarto at nagsimula maglakad papunta sa sala. Naabutan ko si Rembrandt na nakatalikod at nakatingin sa city lights habang may hawak na baso ng whiskey and still not wearing a shirt kaya halos napalunok ako sa sobrang defined ng likuran nito. 

Pwede na, mga 7/10 base sa mga nakikita ko araw-araw sa gym ng Perseus.

"Shall we, Miss Sevierre?" Sabi nito pagkaharap sakin at ngumiti ng bahagya bago umupo sa sofa.

Tumango ako at umupo sa kabilang sofa para harapin siya. Dumako naman ang tingin ko sa coffee table na nasa harapan naming. May ice bucket at iba't ibang klase ng booze na prinepare niya.

"You just passed your licensure exam Mr. Rembrandt. Why don't we drink something hard tonight?" I grinned while looking through the bottles. "Oh, like this the Bacardi 151," I paused and tilted my head while holding the bottle. "Isn't this limited sa market?" Tanong ko.

Tumango naman si Rembrandt at kinuha sakin yung bote. "Are you sure you want to drink this? It has pretty high alcohol content." Tanong niya at kahit parang imposible, batid ko ang pagaalala niya.

"Try me." Maikling sagot ko bago kumuha ng sliced lemon at sinipsip ito.

"Congratulations, Mr Rembrandt. Cheers!" Maligalig kong sabi at nakipagcheers kay Rembrandt na kanina pa nakangiti. Nilagok ko naman yung laman ng shot glass ko.

Parehas kaming napapailing sa sobrang tapang ng drinks. Gumuguhit.

"Don't bother calling me, Rembrandt." Nakangisi niyang sabi.

"Come again?"

"I said don't bother calling me Rembrandt or even Mr,"

"Why so? Everyone calls you Rembrandt including your dad. Should I call you Mr. Alferez instead?" Kunot noo kong tanong habang tinatagayan siya. Keep the shots flowing Cid.

"N-No. You see I let everyone call me Rembrandt because it's hard to pronounce or even spell. They would be like, Rem-what? Rembran? Rem-Sir Alferez. It's annoying, but not knowing how to pronounce my first name restricts them from being close to me. They will always feel the sense of me having the upper hand because of guilt of not getting my name right." Pageexplain niya.

Bumalik ang tingin ko sakanya at mahinang natawa. "On point! Sa totoo nga e, naguluhan ako sa una. Rembrand, Rembear? Tas pag sutil ka Rembrat? Bearbrandt?" Sabi ko at humagalpak ng tawa to the point na napasandal ako sa sofa.

Tuimigil ako sa pagtawa ng maramdaman yung sama ng tingin ng amo ko. Umayos ako ng upo at klinaro ang boses ko, "So what do you want me to call you?" Tanong ko bago lumagok ng alak.

"Call me Klyde."

Nabitawan ko yung tong na pang-kuha ng ice at napatingin sa kanya na bahagyang naka-ngiti habang tahimik na pinapaikot yung ice sa baso nito. "But nobody seems to call you that," Sabi ko. Everyone from everywhere calls him Rembrandt but that.