Rembrandt Must Die

RMD II

Maaga palang ay dilat na ang mga mata ni Abcde.Inihanda na niya ang mga kagamitan na kailangan niya para sa araw na ito. Ito ang pinakahinihintay-hintay niya, ang araw na makikilala niya ang lalaking nagpabago sa planong matagal na niyang pinag-isipan at pinaghirapan.

Ang lalaking hindi niya inaakalang nabubuhay sa mundong ginagalawan niya.

Sakay ng isang motor na hiram niya kay Mon, maghahating gabi na ng makarating si Abcde sa malamansyong bahay ng mga Alferez.

'Hindi nakakapagtankang mahigpit ang seguridad nila' isip isip niya pagkatapos siyang kapkapan mula ulo hanggang paa. Nang makapasok siya ay halos malaglag ang panga niya sa mala-elegantent disensyo at straktura ng mansion. Nakakamangha ang ganda nito ngunit ang mas nagpaespesyal dito ay ang napakagandang musikang nanggagaling sa pianong kanyang naririnig.

Tila wala sa sariling sinundan niya ang napakagandang musikang naririnig niya. Dinala siya ng mga paa sa bukana ng sala kung saan pinakamalakas ang tunog. Pasilip na sana siya ng-

"Excuse me, ano pong ginagawa nila dito?" Tila gulat na tingin ni Abcde sa tantiya niya ang babaeng nagtanong sakanya ay isang kasambahay

Nilabas ni Abcde ang ID na suot niyang na nakatago sa loob ng coat niya. "From Perseus agen-"

"Sumunod ka sakin." Pagputol sakanya ng kasambahay, pero bago siya umalis ay sumulyap muna siya sa sala.

Isang lalaking nakatalikod na nakaputi at tumutugtog ng piano ang kanyang nakita bago ito tuluyang naglakad palayo.

Dinala at iniwan si Abcde ng kasambahay sa malaking garden, kung saan naka-setup ang mga tables na hindi aabot ng 15. May mga nagkalat ng waiters at iilang bisita na rin. 'Bigtime', sa isip isip niya ng makita ang suot ng mga ito.

"So you're here." Agad napatingin si Abcde sa nagsalita sa tabi niya

"Mr. Alferez," Mahinahon niyang sinabi.

"My son will be out in a few minutes, for now with all these guests, i'd like you to watch him from afar," Singhal nito na parang nagmamadali, hindi manlang nito nasabi kung nasaan ang anak nito.

                                                                                            

***

As far as my knowledge goes, no one here knows what he looks like, besides of course his dad and their personal staff; no one even knows where he has been hiding him for the past 20 years.

Marami pa ring tanong ang sumasayaw sa isipan ko, 'bakit ngayon lang?', 'bakit ka itinago?', 'why the hell no one knows your existence?'.

"Excuse me, would you mind getting me one of this?" Napatid ako sa mga iniisip ko nang may tumambad na cocktail glass sa mukha ko, isang babaeng nasa magarang night gown ang may hawak nito.

"Excuse me? Did you not hear me?" Hirit pa nito at winagayway ang baso.

Napasamid ako at napatingin sa aking suot, naka-all black feminine suit ako. Kung sabagay, mukha akong waiter kaya di na ako umangal at kinuha ang baso. I'd rather take it than spark a fight with such brats. Also, who said na babalik pa ako sa kanya? I'm getting a drink for myself.

Instead of going to bar allocated for the guests, I went inside back sa Palacio de Alferez. I happened to grab a glimpse of a bar near sa may piano kanina.