Ninety
"Anong sinulat mo?"
"Wag mo nang tingnan."
"Makikita ko rin naman yan pag ikinabit mo na."
"Pag tiningnan mo, hindi magkakatotoo ang nakasulat."
"Psh."
Isinara nya na ang kandado at hindi na nag-pumilit pang tingnan.
He wrote Heo Chan ♥️ Heo Ana 2020.
Naglakad sya papunta sa hagdan at nagkaroon ako ng pagkakataon para ilagay na rin yung kandado ko.
Sabi nila, habang-buhay nagsasama ang mga may relasyon kapag naglagay ng kandado dito...
Like that all my days has been brightened
By our side
Time is meaningless for us
The faded boundaries between day and night
In this rough world
At the end of these youthful days
Finally in my later years,
I wish they will give me a reward like you
Paboritong line ko yan sa kantang White Night.
Bagay kasi sa amin ang kantang yan. Dahil ngayon, magkasama kami at masaya. Niloloko ang mga sarili naming walang katapusan ito at pang-habambuhay.
Kahit alam namin pareho na hindi talaga pwede.
Pero wala namang masama na hilingin ko parin,
Kahit imposible,
I wish once in my life I will be rewarded one Heo Chan where I don't need to hide my feelings anymore for forever.
I want a Heo Chan for free.
Isinulat ko ang linya ng kantang yon sa wood block na nakakabit sa lock na binili namin.
Ikinabit ko yon malapit sa kandado ni Chan.
"Bilisan mo, marami pa tayong pupuntahan."
Narinig kong tinatawag nya na ako.
"Nanjan na."
Lumapit ako sa kanya sa hagdan para bumaba na ng tower. Inabot nya naman ang kamay ko.
"Ihwa."
Sa Ihwa ang kasunod?
Alam nyang paborito ko ang mural village na yon. Kaya alam ko ring dadalhin nya ako doon ngayon.
I smiled at him.
And he intertwined our fingers as we walk downstairs.
Mabuti nalang at wala pang nagtatanong kung bakit hindi ako pumasok.
Alas nuwebe palang naman ng umaga.
🍀
YOU ARE READING
Hello, Bloodline • Victon fanfiction✅
Romance"...This is the last time I'll say I love you so much. And I promise I'll be happy for the places where we are now. Hanggang mag-kita tayo ulit. But for now, I'm letting us go."
