Marrying the Guy I Hate

MGIH C-65: Special Someone

"Sure? Hindi ka magagalit? Promise?" paninigurado ko.

"Yes, promise."

"Yung taong gusto mong layuan ko. Si Tyler. Siya yung kasama ko. Hindi kami pumasok ng school, magkasama lang kami the whole day."

"WHAT?! YOU'RE WITH THAT FUCKIN' GUY THE WHOLE DAY? I TOLD YOU TO STAY AWAY FROM HIM!"

"DON'T YELL AT ME LIKE THAT! AND DON'T YOU DARE CURSE TYLER LIKE YOU REALLY KNOW HIM!"

"SO, PINAGTATANGGOL MO PA YUNG GAGONG YON?"

"YOU SAID YOU WILL NOT GET ANGRY WITH ME IF I TELL YOU THE TRUTH! WHAT HAPPENED TO YOUR PROMISE, HUH, MY BELOVED AND UNDERSTANDING FIANCÉ?" I sarcastically said.

"YEAH, RIGHT. YAN SIGURO ANG NAKUKUHA MO SA KANYA! SIGURO SINUSULSULAN KA NIYA NA SUWAYIN AKO! PARA ANO? PARA MAGALIT AKO AT HIWALAYAN KA? NO FUCKING WAY!"

"WHAT ARE YOU TALKING ABOUT? ANO BANG NANGYAYARI SAYO? HINDI NA IKAW ANG CHARLES NA NAKILALA KO."

"WHAT?!"

"HINDI NA KITA MAINTINDIHAN, CHARLES! I'M TIRED OF YOU! NAGIGING JUDGMENTAL KA NA... YOU'RE BEING PARANOID! A-AND YOU'RE TOO POSSESSIVE! NAKAKASAKAL KA NA!"

"I'M JUST AFRAID THA—"

"NO, CHARLES. WALA KANG TIWALA SA AKIN. PLUS, YOU'RE TOO POSSESSIVE. YOU MAKE ME WANNA STAY AWAY FROM YOU. HINDI AKO ASO CHARLES, NASASAKAL NA AKO SAYO."

"EH ANONG GUSTO MO? HAYAAN KO LANG NA SUMAMA KA SA TYL—"

**toot toot**

I ended the call without even trying to listen to him.

**End of Flashback**

Pakipot pa ako nung una, syempre, as a girl, part na yun ng daily life namin. Pumayag akong makipagbati sa kanya nung sinabi niyang babalik siya ng Pilipinas kapag di ko pa siya kinausap. So, I have no choice but to stop avoiding him.

About sa pagiging possessive niya? Hmm, I think, nothing changed. Possessive pa rin naman siya. Bakit magkasama pa rin kami ni Tyler? Well, yan ay dahil sa isa akong dakilang sinungaling. Sabi ko, lalayuan ko na si Tyler pero two years na ang nakalipas nung sinabi ko yun at sa two years na yon, kami lang palagi ni Tyler ang magkasama.

"Kath, you're spacing out again."

"Huh?"

"Nasa tapat na po tayo ng classroom mo. Baka gusto mo na pong pumasok dahil late ka na ng 17 minutes," bigla akong natauhan.

Oo nga. Nandito na nga kami. Masyado kasing madaldal ang utak ko eh! Pasensya naman daw.

"Bye Moko!" he bid goodbye then kissed me on my forehead. Well, to clarify, there is no malice on that. It's his ritual.

"Bye Loko!"

**

"Moko, may papakilala ako sayo."

Nasa parking lot kami ngayon at kasalukuyan kaming nakasandal sa kotse niya.

"Sino naman?" I asked.

"Someone special," he said dreamingly.

Parang kinurot naman yung puso ko sa sinabi niya.

'Someone special.'

Bakit ako? Hindi ba ako classified as special para sa kanya?

"Hop in."

Nabalik ako sa huwisyo pagkasabi niya ng salitang yon.