Savcı (Tamamlandı)

Bölüm 2: Emanet

Bölüm Şarkıları: Gülay- Mucize& Sertap Erener-Zor Kadın

Ela, çığlıklarla uyuyakaldığı koltuktan uyandı. Ses odasından geliyordu. Biri yardım istiyordu. Karşıda duran kitaplığın alt çekmecesinden, silahını alıp odaya doğru koştu. Gördüğü manzara silahı beline koyup, çaresiz şekilde komodinin üzerine oturmasını sağladı. Odada bir saldırgan ile karşılaşacağını zanneden Ela, yanılmamıştı.

Tek fark Ela, odanın içinde bir saldırgan bekliyordu. Yatakta yatan kızın zihnindeki saldırganı değil.

Yenilenemeyecek bir saldırgandı.

Kız yastığa tırnaklarını geçirmiş acı bir şekilde inliyordu. Devamlı bir şeyler sayıklıyordu.
O kadar çok kendini sıkıyordu ki! Boynu
kıpkırmızı olmuştu.

Ela,komodinden yavaşça kalktı. Yatağa oturdu. Her şeyi dikkatli şekilde yapmaya çalışıyor, kızın korkup uyanmaması için dikkatlice davranıyordu. Elini yavaşça kızın saçlarına uzattı. En fazla 20'lerinde görünen genç kız, bir kere daha irkildi ama saçları okşanmaya başlanınca, kendini serbest bıraktı.
En sonunda sinir boşalması başladı. Gözlerinden yaşlar süzülürken, Ela daha fazla dayanamayarak kendini odadan dışarı attı.

Banyoya girip kapıyı kilitledi ve suyu sonuna kadar açtı. Kapının önüne diz çöküp ağlamaya başladı. İç çekişleri büyük haykırışlara dönüştü. Sinirini alamayıp yumruk yaptığı eliyle yeri yumrukladı. Kızın yalnızlığında kendini görmüştü. Aynı ızdırap aynı çaresizliği tatmıştı.

Kendine geldiğinde nefes nefese kalmıştı. Bir süre daha mermerde oturduktan sonra, kalkıp aynada kendine baktı. Makyajı tamamen yüzünde bulamaç olmuş, gözlerinin içi kıpkırmızı olmuştu. Titreyen sesiyle konuştu.

"O kız için güçlü ol Ela. En azından o kız için." Neden bunu dediğini o da bilmiyordu. Ama öyle hissetmişti. Sanki buna ihtiyacı var gibiydi. Odaya gidip yüzünü temizledi, üstünü değiştirip yatağın yanına çektiği sandalyeye oturdu.
Kızın elini tutup beklemeye başladı. Az önceki kabuslar devam edebilirdi. En azından her korktuğunda onun elini sıkabilir, kendisine zarar vermezdi. Gece uzun olacaktı.

Sabah olmuş, güneş yavaşça açık kalan perdeden odaya sızıyordu. İlk uyanan dün gece Ela tarafından kurtulan kızdı. Uyandığında ilk fark ettiği şey, elindeki başka bir eldi. Ela'nın başı yatağa yaslanmış, sandalyede uyuya kalmıştı. Koluna dokunduğu an yerinden sıçrayıp sandalyeden düştü.

"Günaydın demek istemiştim sadece." dedi panikle. Ela, yerden kalkarken karşısındaki kızın mahcup bakışlarına gülümsedi.

"Ben alışığım güne böyle başlamaya. Günaydın gizemli yabancı." Sesindeki pozitiflilik kıza da yansımıştı.

"Gizemli yabancı?" diye sordu.

"Daha ismini bile bilmiyorum ya sonuçta." diyerek cevap verdi.

"Deren." diye kısık sesle ismini tonladı.

"Efendim?"

"İsmim Deren."

"Toplayan düzenleyen." dedi umutlu şekilde Ela.

"Efendim?" Bu sefer kız anlamamıştı. Ama önemli değildi.

"Kahvaltı yapalım güzel şekilde diyorum. Ne istersin?" Deren'in gözleri bir anlığına büyüdü. Fakat sonra yeniden küçüldü. Aç olduğunu belli ediyordu gözleri. Ela, bu haline tebessüm ederek mutfağa girdi.

Kahvaltıyı yaptıktan sonra sofrayı toplayıp salona geçtiler. Kahvaltının ve pencereden her yeri aydınlatan hava perdelenmişti dün yaşanılanlar tarafından.