That Frat Leader (TFL SERIES #1)

BOOK 3 - Chapter 50

CHAPTER 50

Author's Note: Holaaaaa! I will never get tired thanking all of you, my consistent and patient readers! I've come this far because of you. Damon and Gibrielle have come this far because of your support and love to them. And I will continue writing even though no one will no longer read my upcoming stories because I wanted to share what's on my mind. I can't blame anyone tho. Ang bagal ko mag-update. Hehe. Anw, enjoy reading this chapter! Special Chapter (Damon's POV) is next but needs some time to be written. I think it will be a long one, given it's Damon's POV from Book 2 until Book 3. So I hope you'll support this until the end! Thank youuuu!

-----------------

"Loving the wrong person can destroy you."

Pinapanood ko si Damon habang nagbibihis. Nakangisi siya nang makita niya ako. Napangiti rin ako. He's sly smile can still give me butteflies to my stomach. Nakapagsoot na siya ng pants pero kinuha lang niya ang isang white shirt at mabilis na lumapit sa akin na nakaupo sa kama.

Mabilis niyang nahuli ang nakangiti kong labi. Nakipagtitigan ako sa napakalapit niyang mata. This frat leader, who became my enemy, my prince, my savior, my boyfriend, my ex, and now my husband. He always protects and loves me in a way that I can't return. I know I love him unconditionally, but when it comes to him, it seems like unconditional is an understatement.

"Don't look at me like that, wife. Baka hindi ko siputin ang mga kaibigan ko."

Natawa ako. "Damon!"

Isa pang halik ang binigay niya sakin bago niya sinoot ang kanyang shirt. Kinuha niya ang kanyang susi at phone at tinabihan ako.

"Just let me know if you wanted to come along."

Umiling ako. Alam kong nag-aalala siya na baka puntahan ko siya ulit doon at magbiyahe ako mag-isa. I'm sorry, Damon, but I have to do that again. But to come to you.

"I'm okay here. Puntahan mo na sila. Brix needs you."

Tumango siya. "Don't forget to text me."

Tumango na lang ako. Hinalikan niya ako sa noo saka umalis na ng kwarto. Pinanood ko ang pag-alis niya mula sa aming kwarto. Kinatok ako ni Manang Inay at tinanong kung gusto ko bang maglakad sa labas. I completely forgot her. Anong ipapaalam ko sa kanya mamaya? Alam kong pinabantayan ako lalo ni Damon nito.

Tumanggi ako at nag-isip ng idadahilan sa matanda. Kailangan kong makaalis dito ng wala siyang pag-aalinlangan. Hindi ko naman pwedeng papuntahin dito si Marie. I will never let her step a foot in my house. Nagpupuyos ang galit ko sa kanya.

Naligo na ako at nagbihis. Naisip ko na lang gawing dahilan si Zanea. Ngayon pa lang nagsisisi na ako pero wala na akong magawa. Pwede ko rin naman idahilan na pupunta ako kina Tita Joy para baka hindi pa ako nakakaalis ng bahay ay tawagan na nila ang mga tao doon at mahuling nagsisinungaling ako.

Pagkalabas ko ng kwarto, sinalubong agad ako ng mga nagtatanong na mata ni Manang Inay. Pinagpawisan yata ako bigla.

"San ang punta mo, Gibrielle?" Tanong niya.

"Magkikita po kami ni Zanea. I'll just text you when I get there. At sigurado na po ang pagtetext ko."

Nanliit ang mga mata niya. Bakit parang sinabihan siya ni Damon na higpitan ako?

"Kung ganun, sasamahan na kita."

"Po?" Mas lalo akong kinabahan. I didn't expect that.