The boy who cured me | NL • voltooid

- 41

(Dit is een stukje van het vervolg op dit boek.)

Pov. Zoë

'Mama, ik moet naar school!' riep ik hard naar boven. Ik hoorde haar doei terug roepen en ik pakte mijn tas en liep naar buiten. Het was ongeveer midden in het schooljaar en het was net februari.

'Heb je een rit nodig?' riep mijn broer.
Ik knikte blij en stapte naast hem in de auto. Hij was al 19 dus hij mocht al rijden. En ik was maar twee jaar jonger dan hem. Gelukkig was hij een jaar blijven zitten want nu mocht ik nog met hem mee rijden naar school. Nou, oke. Hij moest wel een heel jaar overdoen maar het is in min voordeel. Eenmaal bij school aangekomen stapte we snel uit de auto en liepen we snel naar binnen. Zoals gewoonlijk waren we bijna te laat. Naast de ingang van de school tegen de muur stond Olivier zoals gewoonlijk met een sigaret in zijn mond te wachten op ons. Ook Olivier was een jaar blijven zitten.
Mijn broers beste vriend en mijn vriendje. En ja, natuurlijk was mijn broer zwaar tegen onze relatie maar zolang we niet kuste in zijn buurt was alles goed. Hij gaf mijn broer een box en een mannelijke knuffel en hij knuffelde mij ook natuurlijk. Meteen werd het gezicht van Leo zuur maar hij zei tenminste niks. Olivier rook naar rook, naar sigaretten. Maar daar was ik nu wel aan gewend.

De jongens liepen samen naar hun lokaal en ik liep naar een andere hal.
Er waren nog maar een paar kinderen in de gang. Ik liep advanced English binnen en meteen was het stil in de klas. Meestal gebeurde dit wel.
'Wat.' zei ik tegen iedereen. Ze keken weer meteen naar de vrouw.
'Mvr. Torres, waarom bent u zo laat.' vroeg ze streng.
'Uh duh, mijn broer bracht me. Hij is altijd laat, dus in principe is dit niet mijn fout.' verdedigde ik mezelf en nam een plaats in de klas.
Ze trok haar wenkbrauwen op maar ging toch wel weer verder met de introductie.

De les was echt heel saai en ik begon te appen met Olivier over alles en nog wat. Hij had gezegd dat hij me miste en weer een keer wou afspreken. Dus we kwamen erop om morgen af te spreken.

Na nog een paar lessen was het pauze en ik kwam Olivier en m'n broer tegen in de gangen. Olivier plaatste zijn arm om mijn heen en Leo ging aan de andere kant van mij staan. Toen we de kantine binnen kwam kregen we heel wat blikken maar dat ging al weer snel over. We pakte wat eten en gingen aan een tafel zitten. Al snel kwamen er heel wat mensen bij zitten. Leo en Olivier waren de bad boys van de school. En omdat Leo mijn broer was en Olivier mijn vriendje werd ik behoorlijk gerespecteerd.

Leo en Olivier gooide altijd de beste feestjes. En de hele school was altijd uitgenodigd alleen de populairste kinderen die mochten bij hen zitten. Ik vond dit persoonlijk allemaal bullshit maar ik hield wel van de aandacht die erbij kwam kijken.
Leo stond op uit het niets en riep kei hard door de kantine: 'FEESTJE BIJ OLIVIER HUIS. WHOO!'
Meteen begon de hele kantine te klappen en te juigen. Ik moest lachen om mijn broers stomme actie en gekkigheid maar Olivier in tegendeel niet. Hij fluisterde wat in mijn oor en ik wist meteen waarom.
Toen Leo weer ging zitten begon ik even te praten met hem.
'Lee, wist je dat Olivier en ik  gingen afspreken?' vroeg ik terwijl ik het antwoord eigenlijk al wist.
'Neeeeee....' antwoordde hij langzaam. Er zat een grijns op zijn gezicht waardoor ik al wist dat hij het wel wist.
'We spreken wel een ander keer af.' zei ik tegen Olivier. Hij knikte en maakte zijn lunch af.

Leo zat met allemaal meiden te kletsen die ik niet eens kende maar soms werpte er een meisje een lust volle blik op Olivier en dan ging ik extra dicht bij en zitten en gaf hem kusjes op zijn nek.
Leo zat toch niet te kijken dus het kon wel, snel draaide het meisje zich om en begon weer met mijn broer te flirten.
'Begone thot.' fluisterde ik. Waardoor Olivier een beetje moest lachen.

Later die dag waren ik, Olivier en Leo aan het klaar maken voor het feest vanavond. Ik had mam en pap gebeld dat we bij Olivier bleven slapen na het feest. En ze vonden het goed. Nou, Leo zou eerder knox out gaan door de bier maar oke.

Oliviers ouder waren bijna nooit thuis. Zijn ene moeder Olivia k. was altijd aan het werken en zijn andere moeder Lizzy windhuizen was altijd aan het rondreizen over de wereld.
Daarom was ik veel van de tijd bij Olivier. Pap vond het meestal wel bestaat mam nog niet helemaal. Blijkbaar had mam met die ene Lizzy windhuizen vroeger een ruzie gehad. Maar mam was vroeger wel vrienden met de andere moeder van Olivier geweest, Olivia.
Iedergeval het boeide me niet. Zolang ik maar bij Olivier kon zijn.

Leo had het bier besteld en draaide zich, nadat hij het in de keuken had geplaatst, om naar mij.
'Je weet het hè. Niet drinken EN niet roken.' met die laatste woorden keek hij naar Olivier.
'Man ik ga haar niks geven, ze is nog veel te jong.' zei Olivier.
Ik gaf Olivier een harde stoot. 'Ik ben al 17 voor als jullie het nog niet wisten.' zei ik beetje boos.
Leo keek me streng aan, ik zeg het je. Ik word soms zo boos van die gast. Hij doet alles maar ik mag niks, en zijn verklaring is omdat hij twee jaar ouder is dan mij.

Olivier legde zijn arm om mijn schouder zoals hij al heel vaak doet. We liepen naar de achtertuin en gingen zitten op de stoelen. Normaal komen de meeste mensen pas om 7/8 uur want dan word het beetje donker en dan is het het leukst. Het was nu pas 5 uur. Dus we moesten nog wel even wachten maar daar kon ik mee leven.
De jongen zaten te praten terwijl ik zat te zonnebaden. Wat een prachtig leven.