The boy who cured me | NL • voltooid

-31

De volgende ochtend.

Pov. Yasmine

Ik heb alles opgelost. Mason is helemaal onschuldig. Dat weet ik nu wel heel zeker ;) En waarom Eliza met Mason had, waarmee Eliza dus chanteerde was het filmpje waarop staat dat Mason medeplichtig is. Wie de moord op bella's ouders heeft gepleegd. Ik snap het nu. Maar de enige vraag die nog in mijn hoofd spookt is waarom? Waarom heeft Elina de moord georganiseerd? Wat voor een motief heeft ze?

Ik sloot mijn boek weer. Iemand zou mij moeten helpen met de laatste vraag. Het zou niet Mason kunnen zijn die stort zowat in als ik er met hem over probeer te praten.
Ik ben wel blij dat hij het heeft verteld.
Bella zou het ook niet kunnen zijn, ze weet niet eens dat het een moord was. Plus, haar leven gaat nu goed. Ik gun het haar. Nick, ik heb maar een keer tegen die gast gepraat. Toen hij Bella kwam ophalen en hij even moest wachten. Het zou kunnen maar ik weet niet eens of hij Eliza kent. Hij zou me er toch niet mee kunnen helpen. Dan moet ik dit maar zelf uit gaan zoeken. Maar ik moet niet naar de politie dat had ik nog aan Mason belooft. Dat zouden we samen met Bella doen zodra de tijd rijp was.

Pov. Bella

Gister was ik thuisgekomen, wel pas laat. Ik was even naar Olivia k. gegaan, een vriendin van school. Yasmine lag al te slapen en zo te zien was Mason al weg te gaan. Ik vroeg me af waarom Mason met Yas moest praten. Maar dat boeit me nu niet. Ik ben nog wel een beetje boos op Mason maar ik begin het steeds meer te vergeten.

Ik had lekker geslapen en zonet werd ik wakker, had ik een omeletje gemaakt voor yasmine en mij. Yas had me alles verteld over hoe we dit gingen doen. En was daarna

We gingen de huur splitsen en moesten om de week boodschappen betalen. Ik vond het helemaal prima maar ik moest dus wel een baantje gaan zoeken.

Ik had in de 4e klas een stage gedaan bij een drukkerij. Waar ze kranten en boeken publiceerde. Ik moest toen boeken gaan lezen om te bepalen of ze wel leuk waren of niet. Dat was wel leuk op zich.

Ik had Nick ook nog niet gezien, was hij toch boos op mij omdat ik wel ben weggegaan? We hadden nu al langer dan een week een relatie. Misschien was hij boos.

Het was nu zondag en morgen begon school weer. Het is bijna kerst en dus ook bijna nieuwjaar. Maar dat betekende weer dat ik bijna mijn examen had. En over een week of twee al mijn tentamen. Godsamme. Dan moet ik gaan leren.

Ik wou net mijn boeken pakken toen de bel van ons appartement ging. Was yasmine nu als terug van werk?

Ik ging rustig naar de deur en deed hem open. Mijn mond viel open en ik haalde om een of andere paniekerige reden snel adem.

'Nick!' schreeuwde ik blij.

Hij glimlachte schuin, wat hem zeer leuk stond. Hij is helemaal in zwart gekleed en hij heeft een zonne bril op. Het leek alsof hij voor iemand op de vlucht was.

'Hey, m'lady.' zei hij als ene gentleman. Ik sprong hem om de nek. En sloeg mij benen om zijn middel.

Hij leek er blij mee en droeg me naar binnen. Hij sloot de deur en zette mij neer. Ik keek hem recht in de ogen. Wat had ik hem gemist. Waar was hij eigenlijk.

Ik gaf hem een kus en hij kuste zonder twijfel terug.
Hij wil me weer kussen maar ik trek mijn hoofd terug.

'Waar was jij in drie dagen?' vraag ik met een opgetrokken wenkbrauw.
Hij keek me eerst ook vragend aan maar reageerde daarna rustig.

'Bij mij vader en mijn halfbroer. We, we moesten iets uitpraten.' Zei hij.

Ik keek hem doordringend aan maar daarna liet ik het gaan. Deze jongen, echt een drama maker. Ik kuste hem weer vol passie en hetzelfde kreeg ik terug.

'Ik heb je gemist.' fluisterde hij zacht. Ik glimlachte. 'Zullen we ergens heen gaan?' vroeg hij weer.

Ik knikte blij. Ik sleurde hem al mee naar de deur maar daar stopte hij even.

'Oh, en hier.' hij hield zijn vuist boven mijn hand. Ik keek hem vragend aan en hield mijn hand open. Ik keek wat hij erin had gestopt.

Hij kettinkje. Het zilveren kettinkje met de robijnen roos. Hij leek deze keer extra te glimmen. Extra rood.

'Schijnt hij nou extra rood?' vroeg ik hardop meer tegen mijzelf dan tegen Nick.
Hij lachte even hardop en knikte toen.

'Mijn moeder heeft me verteld dat hij door onze overgroot opa is gemaakt voor zijn vrouw. Hij had een speciale rode robijn erin gedaan. Het gaat gloeien als je rond iemand bent om wie je echt geeft.' hij glimlachte breed door zijn zin.

Ik glimlachte terug. Het klopte, ik geef echt om hem. O, We zouden nog ergens heen gaan, schoot me te binnen.

'Kom.' lachte ik. 'Zullen we dit keer naar de bios ofzo. Daar raak ik deze ketting niet kwijt.'

Hij knikte. 'Je doet hem toch alleen maar af als wij gaan neu-'

'Shh.' gilde ik hysterisch. Hij lachte hard.

Ik wou net de deur opslokt doen toen Yasmine opeens kwam. 'Wacht niet op slot doen.' Ze leek een beetje dronken aan de manier waarop ze liep.

'Yas, alles goed?' vroeg ik. Ze knikte en toen zag ik pas dat Mason achter haar stond met zijn handen op haar heupen. Hij leek ook niet helemaal nuchter. Hij gaf haar kleine kusjes in haar nek. Ik werd er misselijk van. Bah. Ze liepen samen de kamer binnen en aan Yasmine's gezicht te zien wist ik al wat ze gingen doen.
Misselijk, echt misselijk word ik ervan. Maar ook voelde ik ergens pijn. Een harde steek ging door mijn hart.

Nick draaide me naar hem en keek me in zijn ogen. Hij zag pijn waardoor hij zelf ook verdrietig keek, maar daarna leek het in een keer weg te zijn.

'Kom, ik trakteer.'