The boy who cured me | NL • voltooid

-22

Pov. Eliza

Mijn plan werkt. Vandaag zou de eerste dag zijn dat mensen Mason en ik voor een koppel aanzagen. Deze wraak, het voelt goed in mijn smaak. Bella zou boeten. En dat filmpje. Dat was Mason, die stomme lul alsof hij mij geen pijn heeft gedaan. Ik had het ook niet makkelijk na onze eerste break-up, grapje, dat had ik wel. Maar Mason, Mason is gewoon dom. Hij zal nooit begrijpen waarom ik dit doe. Maar Bella zou mijn wraak nog wel voelen. Wacht maar Bella, wacht maar. jij hebt mijn leven verpest en nu verpest ik die van jou. 

Pov. Bella.

De warme water stralen stroomde over mijn lichaam. Maar als ik nog langer bleef douchen zou ik straks school nog missen, dus ik zette de douch uit. Droogde mijn haren en begon met tanden poetsen. Niet al wat later was ik klaar en liep naar school. Ik zag wat mensen voorbij fietsen en sommige op de scooter. Zo liep ik ook de eerste dag naar school. Die dag toen ik nog te veel pijn had. Vergis je niet die pijn is er nog steeds, ik probeer er gewoon simpelweg niet aan te denken.
Ik weet niet hoe het met Mason zit maar hij heeft best wat uit te leggen. Eerst mij doen en vervolgens krijg ik te horen dat hij met Eliza heeft. Maar eerst gaan we zien hoe school is. En of er nog iets simpels is gebeurd, daar ben ik nu wel even aan toe. Simpel.

~ op school

Ik heb nu gelukkig pauze. Heb Mason nog niet gezien en ben best wel moe. Was Yasmine hier maar, zij begrijpt me. Alleen helaas volgt ze les op een andere school. Ik zat aan een tafel achterin de kantine. Een paar meiden hadden me wel uitgenodigd om bij hun te zitten, maar ik wist wel beter. Ze zouden me dan alleen maar gaan vragen over het gene wat mij het meest pijn doet, Mason. Nee! Waarom denk ik aan hem ik bedoelde natuurlijk het ongeluk. Mason doet me niks pijn, nou, laat hem nou gewoon. Spreek ik mezelf toe. Mason is gewoon een arrogante klootzak die een breincapaciteit heeft van een steen.

Ik schrok op uit mijn gedachten toen er een meid naast me neer plofte in de kantine stoel. Wat doet zij nou. Denkt zij dat ze dat zomaar mag doen, ha, zij is even gek.

'Jij bent toch-' begint ze. Maar al snel kap ik haar af.

'Bespaar me de moeite, ik hoef het niet te horen. Dat ik een geluk heb dat ik het overleeft heb of iets in die richting. Ik hoef ook niet je medelijden, laat me met rust.' Ze keek me raar aan. Ze fronste haar wenkbrauwen en hield haar hoofd schuin. Ze keek zeer verontwaardigd.

'Dat is niet wat ik wou vragen, Jezus. ik wou vragen of jij Isabella uit mijn scheikunde klas was? en of je wou samen werken voor het project, maar je bent niet in de beste stemming dus dat betekend van niet. Veel succes met het in je eentje te doen, ik ga.' zei ze nonchalant. 'als je toch wel wil, laat het me weten. ik zit aan die tafel.' ze wees naar een tafel aan de andere kant van de kantine en liep ernaar.

OH Shit. Ze ging er niet over vragen, natuurlijk. ik had niet eens gehoord over een scheikunde werkstuk. Misschien had ik die les geskipt, zoals ik nu ook vaker doe.

Ik keek naar hun tafel, ze leken me best gezellige mensen. Plus ik had nu toch niemand. Ja, ik ga naar hun. De deuren van de kantine gingen over en ik zag Mason met zijn vriendengroep aanlopen. Ze gingen in het midden van de kantine zitten en trokken zoals altijd veel aandacht. Ik wou het meisje nog roepen dat ik meedeed maar ze hoorde me al niet meer.

Mason had een meisje, Elina, onder zijn arm maar keek heel verveeld. Natuurlijk was dat Eliza. Ze keek integendeel tot Mason heel blij. Ze gingen aan een tafel zitten midden in de kantine. Eliza wou Mason kussen maar Mason trok zijn hoofd weg, hij keek boos naar haar waardoor zij moest lachen. Hij draaide zijn hoofd naar mij en was volgens mij verbaasd dat ik naar hem zat te staren. Oh ja kut! Ik zit naar hem te staren. Hij glimlach en zwaaide naar mij.
Mijn reactie was snel, ik stond op en liep naar de tafel van het meisje en ging daar zitten.

'Hey.' zei ze vriendelijk. Ik zwaaide naar haar en glimlachte, snel keek ik even naar Mason die mij verbaasd aankeek. Damn. Maar al snel werd ik onderspoeld door vragen van het scheikunde project en zo verwikkeld ik me in een gesprek.

Het meisje heet Olivia, ze is een beetje heel erg sarcastisch maar voor de rest is ze wel aardig. Ook Liam zit in het groepje. Liam windhuizen, ja de tweeling broer van mijn ex-beste vriendin lizzy. Hij is wel oké maar ik kan niet normaal naar hem kijken zonder aan Lizzy te denken. Dus ik vermijd zijn blik zo goed mogelijk.

Mason heeft niet een keer meer naar mij gekeken. Maar dat hoeft ook niet van mij. Ik moe die jongen vergeten, dat is het beste voor iedereen.

Pov. Mason.

Bella, Ze zit de hele tijd met een groepje meiden en jongens te praten. Echt vreemd, ze wou toch geen vrienden? Of toch wel. Maar ik wist wel een ding, Bella was heel boos op mij, dom, ik kon ook echt niet wachten met haar te neuken. Ik moest het gewoon doen, maar ik had geen rekening gehouden met die nep relatie met die kut Eliza. Verdomme! Eliza zit de hele tijd op mij geplakt, ze kan niks anders. Ik wil gewoon dat ze weg gaat. Ik wou alles uitleggen, en vooral omdat mijn moeder alle papieren net niet heeft kunnen regelen. Ja, maar helaas mocht Bella niet bij ons wonen. Ik was zo boos geworden op de gemeente dat er nu een gat in de muur van de gemeente zit. Ik heb nog altijd pijn aan mijn knokkels, maar voor haar alles.

Mijn leven word steeds ingewikkelder sinds Bella erin is, maar het maakt mij niet uit. Echt niet, ik heb het over voor haar. Ik ga het haar vertellen denk ik, over de nep relatie van Eliza en ik. Met dat ze me gechanteerd had en alles! Straks in wiskunde dan zitten we in de zelfde klas.

De bel gaat, oké het is tijd dat ik Bella alles even heel goed ga uitleggen...