The boy who cured me | NL • voltooid

-34

Een half jaar later

Pov. Bella

Het is nu 17 Mei. Vandaag word Mason al 19 jaar. Zijn ouders hadden mij uitgenodigd voor een avondeten in een restaurant. Mason en ik zijn vrienden, het is prima zo. Ik wil even geen vriendje of niks meer. Van Nick heb ik ook niks gehoord. Ook zie ik hem niet meer als mijn vriendje, hij is, hij is, niet wie ik dacht dat ik kende.

'Kom je Bella?' riep Yasmine die bij de voordeur stond met Mason te praten.

Bijna 4 maanden hadden ze een ding, geen relatie, maar een soort van Friends With Benefits. Maar ook dat is  over. Ik had het gekreun wel dik 4 maanden aan moeten horen maar dat is nu over.

Ik rende naar de voordeur en gaf Yasmine een knuffel. Ze ging niet mee, ze was ziek. Ze had me er van verzekerd dat ze het niet erg vond en Mason's ouders stonden erop dat ik mee ging dus het was goed.

Ik ging met mason naar het restaurant in zijn nieuwe auto die hij had gekregen van zijn ouders, zijn ouders zouden ons daar ontmoeten.

Eenmaal aangekomen was het gezellig en het was een All You van eat restaurant dus je mocht zelf eten pakken. Ik ging net wat te drinken halen toen ik een bekende stem achter mij hoorde.

De rilling liepen over mijn rug en ik bleef abrubt staan. Ik had gehoopt dat ik die stem nooit meer zou horen. Langzaam, maar dan ook heel langzaam draaide ik me om.

Daar stond hij. Die sukkel die mij verraadde. Brad. De jongen die mij hart brak door met mijn beste vriendin, Lizzy, te zoenen. Ik haat hem. Vandaar dat mijn eerste reactie om hem hard te slaan op zijn neus.

'Godverdomme, was dat nodig.' zei Brad.

'Ga weg, ik wil je nooit meer zien.' riep ik hard. Gelukkig was het daar super luidruchtig dus bijna niemand had mij opgemerkt.

Ik liep snel naar de tafel maar onderweg botste ik tegen iemand. Mason, gelukkig Mason jou heb ik even nodig. Ik had de situatie aan Mason  verteld. Mason achter mij staan toen Brad eraan kwam lopen.

Hij ging recht voor me staan en keek me recht in mijn ogen aan. Hij pakte mijn handen waarop Mason reageerde met een grom. Ik wou mijn handen wegtrekken maar hij hield ze stevig vast. En trok me mee naar buiten, Mason liep ons snel achteraan.

Het was koud en ik sloeg mijn armen om mij heen en Mason ging pinguïnen, vlak op me staan.

'Ik wil dit opnieuw proberen, Isabella. Ik wil jij en ik. Ik wil ons. Wil je het nog een keer met me proberen?' vroeg hij op zij allerliefste beste stem die ik ooit heb gehoord.

'Sorry, WIE DENK JIJ DAT JE BENT?! Jij verplaatst mij als een stukje vuil voor mijn beste vriendin, je verhuist en laat je nu bijna een jaar niet meer van je horen en JIJ denkt dat IK nog met jou wil gaan, laat staan jou vriendin zijn. NOU LUISTER JIJ NOU EENS GOED JOCHIE, JIJ EN IK GAAT NOOIT GEBEUREN DUS FLIKKER OP EN LAAT NOOIT MEER IETS VAN JE HOREN.' schreeuwde ik. Een traantje gleed over mijn wang. Mason keek me aan en veegde het weg.

Brad schrok kennelijk van mijn reactie, hij keek me nog al geschrokken aan. Hij probeerde nog mijn handen te pakken maar toen kwam Mason ertussen. En ging voor me staan waardoor ik Brad bijna niet meer zag, alleen zijn ogen. Die stonden niet bepaald vriendelijk.

'Luister maat, ze zei dat je haar met rust moet laten.' zei hij kalm maar er lag een toontje boosheid in zijn stem.

'En wie ben jij dan, je bent zeker haar vriend. Maar niet romantisch, ze zou zo een loser als jou toch nooit nemen.' vuurde Brad naar Mason.

'Nee, maar ik respecteer haar tenminste voor het prachtige mens dat ze is. En ik mag dan niet haar vriend zijn maar ik ben geen klootzak zoals jij.' kaatste Mason terug.

Brad haalde zijn hand naar achter en ik sprong naar achter, hij ging Mason slaan. En zodra hij zijn slag had geslagen sloeg Mason zijn hand behendig om en draaide hem achter zijn rug.

'Wegwezen.' zei Mason.

Brad rende een stukje en vanaf een afstand dat hij veilig was stak hij zijn middelvinger op naar ons. Toen rende hij weg.

Wij liepen terug naar het restaurant, ik ging even naar de wc en belde Yasmine.

B: het, Yasmine. Sluit de voordeur en alle ramen. Brad was hier, hij iets dat ik hier was. Mason was erbij dus er is niks gebeurt. Maar ik wil niet dat hij ineens in ons appartement staat.

Y: Woah woah, rustig Brad is terug? Als in je ex Brad. Als in Brad die je beste vriendin voor de hele kantine heeft gekust, je bedoe-

B: Ja! Die Brad. Dus ik bel wel van te voren dat ik ga aanbellen anders niet open doen. Het is zo afgelopen, tot zo.

Ik hing op en ging naar de tafel waar we zaten. We hebben de hele avond nog geklets en gegeten. Hoewel ik me wel bezorgd maakte over Yasmine maar dat zou vast wel goed komen.

Daarna hadden we de avond leuk afgesloten. Mason had me naar huis gebracht en Yasmine lag al te slapen. Hij kwam ook even binnen en ik plofte op de bank.

'He, alles goed?' vroeg Mason.

Ik schudde mijn hoofd. 'Ik ben bang dat Brad ineens binnen komt. Ik weet niet wat hij wil van me.' zuchtte ik.

Hij kwam naast me zitten. Er ging een tinteling door mij heen. Hij voelde vertrouw en lief, maar hij was zo warm dus ik schoof niet weg. 'Moet ik blij je blijven?' vroeg hij.

Ik keek hem met opgetrokken wenkbrauw aan. Ik dacht dat ik duidelijk was, gewoon vrienden.

'Uh, gewoon als vrienden natuurlijk.' zei hij snel.

'Ja doe maar, ik heb toch even iemand nodig.'

Ik trok mijn pyjama aan en ging in bed liggen. Ik kon echt niet meer opstaan, ik ben veel te moe.

'Uh, Bella. Waar moet ik slapen, er ligt geen dekbed op de bank.' zei hij terwijl hij op het trappetje naar mijn boven bed zat.

Ik hoorde Yasmine kreunen. 'Stil, Bel.'

Ik zette mijn vingers op mij lippen en ik gebaarde hem dat hij bij mij kon slapen.
Hij kwam naast mij liggen en legde zijn arm om me heen.

Eerst voelde het ongemakkelijk maar na een tijdje begon ik het fijn te vinden. Zijn warme lichaam tegen de mijne, zijn warme adem in mijn nek.

Ik denk, ik denk dat ik van hem hou.