The boy who cured me | NL • voltooid

-27

Een week later. Net voor school.

pov Mason.

Een week, een verdomme week heb ik het vol gehouden met Eliza als mijn vriendin. Maar zij werkt me echt op mijn zenuwen en vooral laat ze me veel denken aan het ongeluk. IN principe heb ik niks gedaan maar toch voel ik me schuldig. Als ik niet daar heen was gegaan met Eliza dan was Bella nog blij en in een liefdevol gezin. Ik haat Elina. Weetje wat ik ben oprecht klaar met haar. Het is genoeg. Wat wilt ze van Bella?

Ik zit thuis en app Elina dat ze moet komen. Ze reageerde echt alsof we seks gaan hebben. Denk het niet, niet met haar. 

Na een paar minuten nadat ik haar ge appt had was ze er al. De bel ging af en ik raapte al mijn moed bij elkaar en liep naar de voordeur. Net toen ik hem had open gemaakt sprong ze me al om de nek, ze wou me een kus geven maar ik duwde haar weer weg. Ze leek teleurgesteld? Jammer dan. 

'Ga zitten.' zei ik bevelend. Ze luisterde dit keer verrassend genoeg wel en ging zitten.

'Jij mag mij wel vaker bevelen, it turns me on baby.' zei ze verleidelijk. 

Ik wil haar. Nee, waarom denk je dat! Sprak ik mezelf aan en al snel zat ik in een tweegevecht met mijzelf. Mijn lichaam wou haar nu pakken maar mijn hart wou dat dat Bella was, ook mijn verstand was er zwaar op tegen in. Nee, ik moest doen wat ik moest doen. En wat betreft Elina, ik was klaar met haar. Ze brak mijn hart in meer dan 1000 stukken. Ze is een moordenaar. Ze is niet goed, maar toch wou ik het beste voor haar, want. Nee, ik heb gezworen om er nooit meer over te praten. 

'Eliza, ik maak het officieel uit.' Ik haalde diep adem. 'En dit keer voor altijd, sorry.' zelf ik kon de twijfel in mijn stem horen.

'Je weet wat je doet toch? Je kan het niet, het mag niet!' schreeuwde ze. Ik schrok, haar stem was machtig maar het deed me pijn. Maar ik haat haar, niet. Je houd nog steeds van haar. Zei een klein stemmetje in mijn hoofd. Maar ik luisterde er niet naar.

'Je doet maar wat je wilt met dit filmpje, Eliza.' sprak ik. Ze leek heel boos. 

Ze opende haar telefoon en ging naar het filmpje. Nog een klik en het zou het verstuurd zijn. Ik kneep mijn ogen stijf dicht. Zou ze het al hebben gedaan? ik opende een oog en ik zag iets wat ik nooit gedacht had te zien. 

Eliza zat daar met tranen in haar ogen en haar vinger zo dicht bij haar mobiel dat ik zat te denken dat ze niet zou drukken. Ze knipperde een paar keer met haar ogen haalde diep adem en drukte de knop. Wacht, niet de stuur knop! verdomme!

'Kut, ik moet naar Bella om dat filmpje te verwijderen.' mompelde ik.

Ik keek naar Elina een laatste keer, maar zij stond, keek me dood aan en liep uit de deur. zo makkelijk, dit kan niet. Snel pakte ik de fiets en smeerde hem naar het weeshuis.

Pov. Bella

De laatste week heb ik nieuwe vrienden gemaakt. Waarom dat weet ik niet. Hoe, het ging vanzelf. Ik heb tenminste zin in school vandaag. Want na school had ik afgesproken met Nick. Bij een meertje volgens mij? Hij zou mij ophalen dus dat is fijn. De overval is wel het raarste wat er mij de laatste tijd is overkomen. En Nick als ik er met hem over wil praten dan schud hij me alleen maar af. 

Ik heb dat achter me gelaten, ik heb zo veel dingen het laatste jaar meegemaakt in mijn leven, dat ik nu niet meer weet. De dood van mijn ouders, mijn eigen verdomme coma, de overval, zelf mijn verdomme vriendje die midden in de kantine zoende met mijn beste vriendin. Gelukkig laat ik dat nu achter me.

Eenmaal op school aangekomen, werd ik meteen blij ontvangen door mijn nieuwe vrienden Olivia, Liam en nog een paar mensen. We zaten de hele les te kletsen en te grappen. Maar we hebben niet echt gewerkt, niet dat ik dat erg vind hoor. 

Na een paar lessen gieren met Olivia en Liam was school voorbij. Oh goden, nu heb ik het afspraakje met Nick. Ik liep met Olivia en Liam, die mij zeer probeerde te kalmeren, mee naar het schoolplein waar hij stond te wachten, met zijn leren zwarte Jack en zijn zwarte zonnen bril stond Mason, Uh ik bedoel Nick. Stond Nick te wachten, ja. Hij deed zijn zonnebril af en glimlachte op een manier waarvan meisje zouden flauwvallen. Maar letterlijk alle meisjes zaten te staren maar toen ik naar Nick liep en heb vol op de lippen nam, hield et staren meteen op. Nick sloeg zijn arm om mij heen en liep met mij een stukje naar de auto die verder geparkeerd stond. Ik keek naar achter en zwaaide nog even naar Liam en Olivia, vreemd genoeg zwaaide ze niet terug maar het maakte mij niet uit.

'Zin in de date?' vroeg Nick. Hij keek me aan, nou hij keek meer naar beneden. Hij was bijna een kop groter. Maar dat maakte mij niet uit. Ik knikte blij.

'Waar gaan we eigenlijk heen?' Hij had het me nog niet verteld, hopelijk niet weer naar het zelfde restaurant als de vorige officiële date. We hadden de week daarna nog wel afgesproken maar niet echt een date date.

Hij haalde zijn schouders op. 'Dat is nog een mysterie, my lady .' zei hij mysterieus. Ik lachte even bij et gezicht dat hij erbij trok, charmant maar best dom. Ik hou ervan.

Na de auto rit merkte ik wel dat ik in een bos was, of meer een weiland kon je het noemen. Maar voor dat ik het wist had hij een blind doek bij mij om gedaan. 

'Nick?' zei ik zacht. Er kwam geen antwoord. Waar was hij heen. Opeens voelde ik een warme grootte hand de mijne vast houden. Was dat Nick, jawel, ik herkende zijn hand. Die had ik nu een hele week als gevoeld. Dit moest Nick wel zijn, maar waarom antwoordde hij niet?

Ik voelde een grootte knal tegen mij hoofd. 'Auw! Nick haal die blinddoek af.'

'Rustig, my lady had was maar een tak. We zijn er bijna.' zei hij op een zacht, fluisterende toon.

Hij liet mij hand los waarvan ik heel erg schrok. Nee, straks laat hij me alleen. Ik begon rond me heen te voelen maar ik voelde alleen maar takken en bomen. Tot Nick, hopelijk wel, achte mij stond. Zijn warme lichaam voelde ik tegen de mijne aan. Stukje bij stukje zag ik meer licht komen bij mij ogen. Hij haalde de doek af.

'We zijn er, ik hoop dat je de plek mooi vind. Ik kom hier al sinds ik een kind ben.' zei hij terwijl hij mij knuffelde van achter.

'Het is prachtig.'