The boy who cured me | NL • voltooid

-18

Pov. Bella.

Vogeltjes fluiten en de zon scheen op mijn lichte huid. Ik werd zachtjes wakker en keek om naar Mason. Die lief naast mij zat te slapen. Zijn ademhaling was regelmatig, ja zeker weten dat hij aan het slapen is. Zijn arm lag om mijn zij. Het voelde fijn, heel vertrouwd. Ik hield van deze jongen. Maar hield hij wel van mij? ik wist het niet, maar als hij mijn hart ging breken wist ik wel dat hij een harde klap ging verdienen. Maar dat ging niet gebeuren. Hopelijk.

We hebben seks gehad gister schoot me te binnen. Verdomme, en ik heb er goed van genoten. Zouden we nu een stelletje zijn? Of was het gewoon een keer. Gewoon een vluggertje. Want ik wil heel graag zijn vriendin zijn. Alleen weet ik niet hoe hij er nu van denkt. Verdomme. Maar hij heeft dit vaker gedaan. En alsnog verwacht ik dat hij dan meteen mijn vriendje is. Maar waarschijnlijk waren we geen stel, ik had gister ik hou van je tegen hem gezegd. Dat zeg ik niet zomaar en hij twijfelde, hij wou het gewoon niet zeggen.

Het is zondag dus er zou vandaag geen school zijn. Gelukkig. Ik had echt spontane vibes om naar het strand te gaan. Maar eerst zou ik ontbijten beneden.

Alleen, ze mochten Mason niet zien. En aangezien hij nog aan het slapen was kon ik best even ontbijten. Ik nam wel wat mee voor hem naar boven.

Rustig liep ik naar de eetzaal waar al veel kinderen aan tafels zaten. Het waren 3 tafels van 6 meter en de meeste zaten aan de eerste en tweede tafel. De derde was voor een deel verrot maar niet helemaal.

Al snel zag ik Yasmine en liep rustig naar haar toe.
Ze zat er niet alleen. Tuurlijk zat ze niet alleen, ze was ongeveer de aardigste en kende de meeste mensen hier. Ze vroeg lief iets aan het meisje naast haar en die schoof de andere kant op. Genoeg ruimte zodat ik daar kon zitten.

'Hee! Kom je lekker erbij zitten?' vroeg Yasmine. Mijn lach en knik waren genoeg antwoord op haar vraag en ik ging naast haar zitten.

'Maar ik ga weer snel.' Ze had het gehoord en draaide haar hoofd met een debiele glimlach naar mij. Ze trok haar wenkbrauwen op en neer. En op en neer. Ik werd er duizelig van, maar vond het tegelijkertijd wel grappig. Ze wist het dus. Ze wist dat Mason de hele nacht bij mij was gebleven en tja. Ze duwde me een beetje met haar schouders en lachte toen.

'Is goed, ga maar snel naar je prins charming.' lachte ze.

'Stt!' zei ik en duwde haar een beetje waardoor ze nog harder moest lachen. Nadat ik een broodje op had deed ik er nog een in mijn zak. Het broodje was toch heel klein. Als een gek holde ik naar mijn slaapkamer en deed de deur snel open. Maar daar trefte ik toch wat anders aan dan verwacht.

Mason stond naast een bredere vrouw en hield zijn oor pijnlijk vast. De vrouw keek streng naar hem maar sinds ze mij zag keek ze dat nu ook naar mij. Ik verstijfde toen de vrouw naar mij keek. Volgens mij was ze hier de baas. Margareth had me wel eens voor haar gewaarschuwd dat ze een slecht mens was. Gelukkig was niet iedereen zoals de vrouw.

Maar toen ik weer naar mason's gezicht keek kwam er toch een lach uit. Snel deed ik mijn hand voor mijn mond om mijn lach te bedekken. De vrouw keek nu woedend naar mij.

'En wat valt er te lachen jongedame.' kreeg ze er nog normaal uitgedrukt.

'Niks mevrouw, niks.' zei ik stilletjes

'Kun je nu misschien mijn oor loslaten.' kwam Mason het gesprek in. De vrouw draaide zich woedend om naar Mason. Snel haalde hij zijn handen omhoog. Ze liet hem los.

'Jij. Je krijgt een verbod om hier te komen. En nu opsodemieteren!' riep ze naar Mason. Hij trok een heel verbaasd gezicht.

'Maar di-' protesteerde hij.

'Weg! nu!' riep ze.

Hij liep naar de deur. Langs mij. Bij mij draaide hij naar me toe. Glimlachte liefjes en zijn gezicht kwam langzaam dichterbij, zo langzaam. Te langzaam. Net toen ik dacht dat hij mij ging kussen, draaide zijn hoofd en gaf me een kusje op mijn wangen. Die helemaal rood gloeide. Hij gaf een knipoog naar mij en keek naar de vrouw. Die natuurlijk woedend was.

'OPDONDEREN, JE IRRITEERT MIJ.' riep ze argwanend. Mason maakte een prachtige buiging naar haar waardoor ze verbaasd keek.

'En het was mijn genoegen. Ik moet dat vaker doen, jou irriteren. Dan trek je zulke lelijke gezichten.' zei Mason trots. Voordat ik het wist stormde de vrouw op Mason af die snel wegrende. Ik lachte en ging bij de deur staan waar ik de vrouw Mason nog achter na zag rennen. Gelukkig was hij snel genoeg, hij had het niet overleefd anders.

In de deurpost tegenover de mijne stond Elina. Ze keek hopeloos verliefd naar, naar Mason? Beter keek ze niet naar Mason, want ik kon haar dan zo in de haren vliegen.

'Uhm, hey.' zei ik uiteindelijk maar, ik wou niet dat ze naar Mason keek.

'Oh hey, ik zat niet te kijken hoor.' haar wangen werden rood terwijl ze nog steeds naar de gang aan het staren was.

'Uhm, nee hoor. Ken je Mason?' Hopelijk niet. Zeg alsjeblieft dat ze Mason niet kent. Alsjeblieft. Alsjeblieft. want anders dan word ik wel een beetje depressief, niet dat ik dat nu al ben hoor. maar please nee.

'Ja, ik ken Mason. Natuurlijk ken ik hem, we hadden een tijdje wat. En nu is het weer aan. Sinds zaterdag.' vertelde ze blij.