Een collectie van echte en verzonnen horrorverhalen. Als je mijn verhalen leuk vindt stem er op en check mijn andere boeken,dat zou ik fijn vinden. En als je ze niet leuk vindt lees ze dan niet. En laat ook geen haatreacties achter anders ga je er s...
De politieagent keek me even aan zonder iets te zeggen. Terwijl zijn lichtblauwe ogen me aanstaarden kreeg ik een slecht gevoel door het feit dat ik in het politiebureau zit. Ik ben hier nooit geweest om wat voor reden ook. Ik keek naar mijn handen die vuisten vormden op m'n schoot. Mijn lichaam was aan het trillen door de flashbacks die zich afspeelden in mijn hoofd. De dood van Zoë, de man met het masker, de kamer waar ik in zat... "Ik weet dat het moeilijk is om te geloven dat we je alleen vonden in die kamer," zei hij, "maar dat is nu eenmaal zo. Zoë bestaat niet, Verena. We hebben niets van dode lichamen gevonden en er zijn ook geen sporen van bloed of iets dergelijks." Zijn reactie verbaasde me niet. Ik wist al dat niemand me zou geloven, toch zit ik te huilen en ik heb me nog nooit zo hopeloos gevoeld. "Is er iets anders dat u wilt toevoegen?" vroeg hij na ongeveer een minuut stilte. "Nee." "Bedankt voor je medewerking. Moest er nog iets zijn kan je me altijd bereiken via mijn telefoonnummer." Ik knikte en keek terug naar hem. "Bedankt, Meneer- "Je mag me Florian noemen." zei hij glimlachend, ik glimlachte terug. "Bedankt, Florian."
Op weg naar mijn huis was het enige waar ik aan dacht hetgeen wat ik heb meegemaakt. Ik weet zelfs niet hoe ik het heb kunnen overleven. Ik kon niet stoppen met trillen en huilen, ik voelde m'n lichaam amper door de kou en ik was mijn stem verloren toen ik gevonden werd door een groep politieagenten. Juist toen ze me gevonden hadden was ik blijkbaar flauwgevallen, en ik dacht dat ik was gestorven maar hier ben ik weer. Mentaal gefuckt maar ik leef nog. Ik was in m'n gedachten verdwaald toen ik ineens per ongeluk tegen een vrouw botste. Ik keek even in stilte naar haar. Ze was bleek, alsof dit het eerste keer is dat ze naar buiten gaat. Haar zwart haar kwam net tot haar schouders en ze had een grijze jas aan. Ze leek niet ouder dan 18. "S-sorry" stotterde ik. Het meisje keek me even nieuwsgierig aan en zei: "Da's niet erg." Toen ik verder wou gaan pakte ze mijn pols. Ik keek terug naar haar en ze liet me los, met hetzelfde blik nog op haar gezicht. "Je lijkt verdwaald te zijn." zei ze in een kalme toon, ik keek haar verbaasd aan. "Ik weet niet waar je het over hebt." "Maakt niet uit, ik wou dat gewoon zeggen. " lachte ze. Ik keek haar raar aan en stapte weg. Wat bedoelde ze daar in Gods naam mee? In ieder geval zou het me niet verbazen moest ik toch verdwaald zijn, nu ik eraan denk. De wereld is veel te fucked up om op het juiste pad te kunnen blijven. (That was dark, I know lol)
Toen ik eindelijk thuis ben geraakt zette ik direct de televisie aan en ging ik naar de keuken om koffie te maken. Terwijl het water aan het opwarmen was zette ik muziek op op m'n gsm en deed ik mijn koptelefoon aan terwijl ik naar de zonsondergang keek vanuit het raam. Mijn aandacht ging opeens van het mooie aanzicht naar een zwarte vorm die dichter kwam bij het raam. Toen hij een paar meter dicht was zag ik iemand die ik direct herkende. Hij had een blauwe jas aan, en een masker met een kras op... Ik liep terug naar de woonkamer in paniek en belde de politieagent waar ik een paar uur geleden tegen praatte. Mijn hele lichaam begon te trillen terwijl ik op een antwoord wachtte.
"Verena?"
Zodra ik hem mijn naam hoorde zeggen kreeg ik flashbacks van Zoë's dood. "Hij zit in mijn achtertuin..." sprak ik met een trillende stem. "Hij komt me vermoorden." Ik probeerde niet te huilen terwijl ik naar het raam van de woonkamer keek.
"Dat gaat niet gebeuren. Sluit alle ramen en deuren en blijf kalm, oké?" sprak de politieagent met een kalme toon. "We komen er zo aan." "Alles is al op slot. " antwoordde ik direct. "Goed, hang niet op tot we er zijn." zei hij Ik ging in een hoek zitten en hield m'n gsm goed vast, opeens hoorde ik geklop op de deur. "Zijn jullie er?" stotterde ik. "Nog niet." antwoordde de agent, "doe de deur niet open tot ik het zeg." waarschuwde hij. Ik keek terug naar de deur tot ik opeens terug een schaduw zag bij het raam. Maar deze keer was het die agent. Wat ik raar vond op dat moment is het feit dat hij alleen was, ik zag wel een politie auto aan de andere kant van de straat wat me gerust stelde. "Je mag de deur openen en naar buiten gaan." zei hij via zijn gsm terwijl hij wegstapte van het raam en naar de deur ging. Ik ging staan en stapte naar de deur toe. Mijn handen waren nog steeds aan het trillen toen ik de sleutel omdraaide en de deur opende. Ik keek voorzichtig naar buiten maar er was niemand.
"Florian?" zei ik zachtjes, maar er was geen antwoord.
Toen ik nog eens zijn naam ging roepen vond ik een masker op de grond voor mijn deur. Ik keek gechoqueerd rond en zag iemand naar me toelopen met een geweer in zijn rechterhand. Het was niet meer nuttig om weg te rennen, toch probeerde ik dat te doen. Ineens werd ik tegen de muur geduwd. Met mijn ogen vol tranen keek ik naar de man voor me, zijn blauwe ogen staarden naar de mijne terwijl hij een pistool tegen mijn hoofd drukte. Die ogen... Florian. Het was Florian. Ik sloot mijn ogen terwijl er meer tranen uitkwamen. Ik voelde opeens zijn hand op mijn wang en hoorde hem fluisteren. "Hier is er niemand die je kunt vertrouwen, Verena. Maar nu is het te laat om dat te beseffen."
Ik keek naar het masker dat op de grond lag en terug naar Florian. Het laatste wat ik zag was zijn glimlach voordat ik mijn ogen terug sloot en ze niet meer opende.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
~•~•~•~•~•~•~•~•~ Ok dit was fucking slecht 😂 maar ik had letterlijk geen idee hoe ik verder moest gaan. Ken je zo dat moment wanneer je een geweldig idee hebt voor een verhaal maar dan weet je niet hoe je er verder mee moet? Dat suckt.
Anyways, ik heb nog 3 examens te gaan en dan krijg ik na een paar dagen mijn rapport en ik weet nu al hoe slecht het gaat zijn. Dus het kan zijn dat ik opeens niet meer update gedurende de kerstvakantie, y'all know why 😂 dus ik ga jullie nu al een vrolijk kerstfeest wensen ♥♥
