Mijn lichaam trilde terwijl ik in het sneeuw tussen de bomen lag. Mijn handen begonnen bleek te worden, en ik voelde mijn voeten amper. Mijn jurk was nat en tegelijkertijd vol met sneeuw. Ik had het gevoel dat ik niet kon bewegen door de kou...
Ik draaide langzaam mijn hoofd om om achter me te kijken. Hij staat daar nog steeds.
Of beter gezegd: het staat daar nog steeds...
Ik kan me niet voorstellen dat hij een mens is.
Zijn huidskleur was zo bleek, zijn ogen waren pikzwart, en zijn handen waren bedekt met mijn bloed, samen met het mes dat hij vast hield. In zijn gezicht was er een grote wond dat eerder op een grote glimlach leek, en dat was wat me het meest bang maakte. Hij bleef op een afstand van ongeveer 2 meter ver van mij staan terwijl ik daar lag te bloeden. Hij lachte als een psychopaat toen hij de witte sneeuw rond me zag verkleuren in rood.
Toen ik mijn ogen wou sluiten, om te laten zien dat ik het opgeef, stapte hij dichter en knielde hij naast me. Daardoor hield ik toch m'n ogen open. Zijn halflange, zwarte haar bedekte de helft van zijn gezicht toen hij naar mij keek. Hij legde zijn mes zachtjes op mijn wang terwijl zijn glimlach van zijn gezicht verdween. Hij leek meer kalm en...bezorgd, of verdrietig...
Hij keek eventjes naar de grond dat bedekt was met sneeuw en bloed, dan keek hij terug naar mij.
"Je weet dat je dit niet wilt doen..." fluisterde ik
"Ja, dat weet ik. Maar ik heb geen andere keuze. Het spijt me, Jane." Fluisterde hij terug. Hij keek me voor het laatste keer aan, voordat ik zijn mes recht in mijn hart voelde...
~•~•~•~•~•~•~•~•~
Dit is zelf verzonnen! Omdat ik amper tijd heb om iets op te zoeken, het is bijna examens ;-;
Geïnspireerd op Jeff en Jane The Killers :3 hope you like it
JE LEEST
Short Horror Stories (Dutch)
HorrorEen collectie van echte en verzonnen horrorverhalen. Als je mijn verhalen leuk vindt stem er op en check mijn andere boeken,dat zou ik fijn vinden. En als je ze niet leuk vindt lees ze dan niet. En laat ook geen haatreacties achter anders ga je er s...
