Beden Eğitimi dersindeydik. Aslında dersin başında yine telefonumla oynamak gibi bir amacım varken basketbol oynamayı bırakıp tüm zorlamalarıma rağmen yanımda kalıp sohbet etmek istemiştin. Bazen tam bir sakız oluyordun. Yapıştın mı bir daha da istediğini alamadan yerinden çıkmıyordun.
Seninle olan sohbetimiz genel olarak bolca sana karşı hakaret içerikliydi. Sana hakaretler ettiğim halde her defasında gülmen hasta herifin teki olduğuna bir kanıt sayılmalıydı bence. Laf mazoşisti olman çok yüksek bir ihtimaldi çünkü.
"Seolhyun biz neyiz?"
"İnsan."
Yüzünü buruşturdun. "Onu sormadığımı biliyorsun. Arkadaş mıyız biz?"
"Değil miyiz?"
"Senden hoşlandığımı biliyorsun değil mi?"
Gözlerim irileşmişken içtiğin meyve suyunu koklamıştım. "Farklı bir şey mi içtin sen?"
"Lafı geçiştirmeye çalışma. Farklı olduğumuzu biliyorsun."
"Biliyorum."
"Neyiz o zaman?"
Çantamı da alıp yerimden kalkmadan önce kısık çıkan sesimle sana fısıldamıştım. "Arkadaş değiliz, Hoseok."
Beni ikilemde bırakmandan ve aklımı bulandırmandan nefret ediyorum.
