"Seolhyun... bir derslik ben burada oturabilir miyim?"
Tiksinti duyduğum yeşil saçlı Hyun Joo yanıma yaklaşmış ve yerimi işaret etmişti. Ondan çok fena nefret ediyordum. Benimle konuşması bile midemi bulandırıyordu tanrı aşkına.
"Oturamazsın."
Büyük ihtimalle senden nefret ettiğim için kabul edeceğimi sanmıştı aptal salata.
"Neden?"
Hesap sorması sinirlerimi çok fena bozmuştu. Kafanı çözdüğün kimya testinden kaldırıp bize baktığında olaya üçüncü bir kişinin dahil olması daha da sinir bozucuydu.
"Sana hesap vermek zorunda olduğumu sanmıyorum."
Sana kısa bir bakış atarak tekrar bana bakmıştı maydanoz kafalı. Sana göz koyduğunu biliyordum, bu yüzden oturmak istiyordu zaten.
"Hoseok 'dan nefret ettiğini sanıyordum?"
Rahat bir tavırla gülmüştüm. Bana bakıyordun ama sana bakmayacaktım.
"Ediyorum zaten. Ama senden daha çok nefret ediyorum. Midemi bulandırıyorsun, def ol."
Yüzü sinirle kızarıp topuklarını vura vura sırana geri dönmüştün. Artık alışmak zorunda kaldığım gülüşünü duyduğumda ise omuz silkmiş ve telefonuma geri dönmüştüm.
"Huysuzluğunun sadece bana olmadığını görmek güzel."
"Kapa çeneni inek."
Sen ve senin dişileri çeken o aptal çekiminden, gülümsemenden, o maydanoz kafalıdan, beni onunla dialog kurdurmaya ortam hazırlamış olan sıramızdan ve ona 'sıramız' diyen kendimden nefret ediyorum.
