Ben telefonumla oynarken sense hep yaptığın gibi tavuk çiziklerinden çiziyordun.
"Seni çizebilir miyim? Hadi Seolhyun.."
Sana kısa bir bakış atarak tekrar telefonuma geri dönmüştüm.
"Tavuk çiziklerine ayıracak zamanım yok."
Görmesem de kaşlarını çattığı biliyordum.
"Onlar tavuk çiziği değil."
Gözlerimi sana çevirmeden omuz silkmiştim. "Tavuk çiziğine benziyorlar."
"Güzel değiller mi yani?"
"Evet. Berbat çiziyorsun."
Defterini gürültüyle kapatmış ve kafanı sıraya gömmüştün. Önümüzde oturan Sun Hee bana onaylamayan bir şekilde bakarak kağıttan bir top fırlatmıştı. Telefonu masaya bırakarak kağıdı açmış ve benimkine nazaran daha düzenli olan yazıyı okumuştum.
'Hoseok çizimlerine gerçekten çok önem veriyor. Bir baksan çok güzel olduklarını görürsün. Her konuda onu kır ama ciddiyim Seolhyun, onu bu konuda kırma.'
Homurdanarak kağıdı Sun Hee 'ye geri fırlatmış ve kalemimle kolunu dürtmüştüm.
"Pişt sırıtık çocuk, kalk da tavuk çiziklerine bir bakayım."
İnanamayan gözlerle bana bakmıştın. Siyah sert kapaklı biyoloji defterini bana uzatırken çekiniyordun, ilk defa.
Defterin arka tarafını açmış ve çizdiğin şeylere bakmıştım. Tamam kabul ediyorum, güzel çiziyordun.
"Tavuk çiziklerin iyiymiş."
Kahverengi gözlerin heyecanla parlamıştı.
"Seni çizebilir miyim yani?"
"Avcunu yalarsın ezik."
Güzel çiziyor olman senden nefret ettiğim gerçeğini değiştirmiyor. Senden, her haltı bildiğini sanan Sun Hee 'den ve kağıt toplardan nefret ediyorum.
