VINCENT (Book 2 of 2) ↠ Amor Aeternus | (PUBLISHED UNDER CLOAK-POPFICTION)

✨2.16 : Wedding Day✨

Comments are really appreciated :D Thank you!

Tweet me with #VINCENTwp

✨✨✨

Wedding Day

Kinaumagahan, nagising akong mas refreshed at pawang nasa alapaap ang pakiramdam.

I even caught myself screaming, "Oh my god! It's my wedding day!" on top of my lungs without even thinking that someone might hear me.

Ngunit nang maisip ko ang aking nagawa ay ka agad kong ibinaba ang mga kamay ko mula sa pagkaka-unat para takpan ang aking bibig at tumingin sa paligid ko.

In my excitement about my upcoming wedding, nakalimutan kong nakitulog nga pala sila Keira at Chelsea sa aking kwarto. At nang isinigaw ko 'yun ay sabay pa talaga silang napatingin sa akin.

"What are you saying Sav? Today is Sea-bass' wedding and not yours," ani ni Keira sa akin na natatawa. "You don't even have a boyfriend to begin with..."

Tuluyan namang lumabas si Chels mula sa bathroom na nagpupunas ng kaniyang mukha at nakisama na rin sa usapan. "Oo nga. Like, nag dr-dream ka pa yata Savvy," asar niya sa akin. "Wake up, wake up din 'pag may time!" dagdag pa niya. Inikutan ko siya ng mata at umiling. Hindi pa rin siya naliligo at suot-suot pa rin niya 'yung matching Hello-Kitty onesies na binili namin noong nasa Pilipinas pa kami.

"I'm awake, Chels. And y-yeah...sorry sa nasigaw ko. Uh...and don't mind me, panaginip ko lang 'yun," I said and tried so hard to laugh it off.

Mabuti na lamang at hindi na sila nag kumento pa tungkol doon at hinayaan na lamang akong ma-excite nang pasikreto sa magaganap sa amin ni Reed.

Sa totoo nga niyan, sa sobrang pagkasabik ko ay pawang nabaliw na ako at hindi napigilang  buong umagang abo't tenga na nangingiti at natatawa.

Gods. I can almost feel that everything will go smoothly as planned. Malakas talaga ang pakiramdam kong magiging sobrang masaya at perpekto itong araw na ito. I know that whatever happens today, I'll be the happiest woman alive later in the evening.

"Gosh, stop smiling like that Savvy. You're kinda creeping me out ha," puna ni Chelsea habang naka-upo sa aming tabi ni Keira at inaayusan din ng mga make-up artists na hinire ng pamilya namin.

"Don't mind me," pabiro kong sabi sabay na umirap sa kaniya at uminom ng aking wine.

"No. I think something is up. Nararamdaman mo rin ba 'yun Chels?" tanong ni Keira sa aking gilid.

"Like, hell yeah. Duh, kanina pa siya nag smile there. She's unto something Keir," sagot naman sa kaniya ni Chelsea.

Hinayaan ko na lang silang maghinala at asarin ako ng kung ano-ano habang patuloy lamang akong ngumi-ngiti at binabasa ang bagong text message sa akin ni Reed.

Agapi mou:

 What color is your dress?

Me: Peach. You?

Agapi mou:

 I don't wear a dress, love. :)

Me: Ha ha ha. Funny. Bye. :p :*

Agapi mou: 

Wait.