Roommates With The High School Badboy (Voltooid)

1

''Tess, heb je echt alles?'', ik knik. Ik loop naar Julia en neem haar in een knuffel. ''Ik kan gewoon niet geloven dat je naar college gaat!'', ik voel dat ze moet huilen. ''Hey, niet huilen. Ik kom zo snel als ik kan weer naar Nederland'', Ik laat Julia los en geef dan Marcel een knuffel. ''Voorzichtig'', ik knik en dan kom ik bij Jake. Hij neemt mij ook in een stevige knuffel. ''Zoek een leuke jongen.'', ik laat hem los en hij geeft mij een knipoog. Blake geef ik ook een knuffel. ''Als ook maar ooit een jongen jouw pijn doet. Ik zal er persoonlijk voor zorgen dat hij neit meer het ziekenhuis uit komt'', ik lach en laat hem los. ''Daar houd ik je aan''.

Ik pak mijn koffers en rol naar mijn gate. Ik moet langs de douane en iedereen staat mij uit te zwaaien. ''Succes meid!'', ik zwaai ook en loop dan naar de wachtruimte.

Nou ja, hier zit ik dan. Anderhalf jaar later. Niet naar Hartfield nee, naar America University, Washington D.C. En ik heb er zin in. Ik ga een muziek op leiding doen. Ik heb toch voor muziek gekozen. Blake was helemaal vrolijk toen ik het hem vertelde. In die anderhalf jaar is het een en ander gebeurd. Ik ben geslaagd, heb nog contact met mensen van hartfield. Jackson.... is Jackson. Meer eigenlijk niet.

''Vlucht 16 Washtington'', ik sta op en pak mijn koffers. Ik sta in de rij te wachten en een oud vrouwtje draait zich om. ''Ik ga mijn zoon weer bezoeken en wat ga jij doen?'', ik kijk haar lachend aan. ''Ik ga naar college.'', ze krijgt een lach op haar gezicht. ''Mijn zoon heeft daar ook op gezeten.'', ik kijk haar lachend aan en dan moeten we instappen. Ik heb het geluk dat ik aan de kant van het raam zit. ''En mag ik naast deze mooie dame zitten?'', ik kijk geergerd naar de persoon. Maar die is al snel weg als ik een bekend gezicht zie. ''DYLAN'', hij komt naast mij zitten, ''En heb je zin in college'', ik kijk hem met grote ogen aan. ''Hoe wist je...?'', ''We hebben contact gehoduen je hebt een flinke koffer bij en waarom zou je dan naar washington gaan?'', ik rol met mijn ogen en kijk hem dan lachend aan.

''En wat ga jij doen?'', ''Ik ga op studie in Amerika. Dokter opleiding. Kan je mooi doen in Amerika.'', ''Maar dat kan toch ook in Nederland?'', ''Uitwisseling'', ik maak een o vorm met mijn mond. ''Maar leuk om te zien dat we er allebei zin in hebben''.

Ik en Dylan praten bijna heel de reis. Natuurlijk slapen we ondertussen nog wel maar het meeste hebben we gepraat. Ik neem op het vliegveld afschijt van Dylan en houd dan een taxi tegen. ''Hallo, kunt u mij naar America University Washington D.C. brengen?'', de man knikt. Ik stap in de taxi en begint met rijden.

Ik ben aan het appen met Laurel en Becca tegelijk. Ik heb nog wel contact met andere mensen alleen niet zo veel als met de rest.

"We zijn er mevrouw", ik bedank en betaal de man en stap dan uit met mijn koffers in mijn handen. Ik kijk naar het gebouw voor me. " Dit word een leuke tijd", ik rol met mijn koffers over de campus. Ik kijk om me heen. "Kan ik je eregns mee helpen?", ik draai me om en kijk in twee blauwe ogen. " Ja ik zoek waar ik me kan aanmelden", ze kijkt mij lachend aan. "Kom dam breng ik je wel", ze zijn pakt mijn arm en sleurt mij mee.

" Mag ik je naam weten?", ze kijkt mij lachend aan. "Tess Veldhoven", " Hmm, een Nederlander dat zie je niet vaak", ik knik. "Ik ben Emely Dallas", ik kijk haar lachend aan. " Nee ik ben niet familie van de Cameron Dallas. Het is normaal dat mensen de zelfde achternaam hebben", ik knik en volg haar een gebouw binnen.

"Hier kan je je aanmelden. En kijken in welke kamer je komt. Het is altijd meisje meisje en jongen jongen", ik knik. Had ik kunnen verwachten.

" Vanaf hier moet je het zelf doen ik moet namelijk nog een paar andere mensen helpen", ze zwaait naar mij en ik loop naar de receptie.

"Hallo lieverd, mag ik je naam?", ik kijk de aardige mevrouw lachend aan. " Tess Veldhoven", ze knikt en type iets in op haar computer. "Hier zijn je spullen en je zit in kamer 122", ze geeft mij mijn spullen en een sleutel. " Je moet hier tegenover zijn",
Ik knik en loop dan met mijn koffers naar de overkant.

Als ik binnen loop zie ik veel mensen elkaar begroeten en muziekkoffers in hun handen hebben. Ik loop door de gangen en kijk een paar mensen lachend aan. Ik kom bij kamer 122 en maak de deur open.

Wat moet jij hier?'', hij kijkt mij vragend aan. ''Wat moet jij hier in mijn kamer?'', ''Jouw kamer, dit is mijn kamer'', ik kijk hem diep in de ogen aan. En dan vallen bij ons alle puzzel stukjes in elkaar. Dit meen je niet!

"Er moet een fout zijn gemaakt", ik kijk boos zijn kant op. " Geloof me ik ben er ook niet blij mee", mijn ogen vallen op zijn koffers. "ben je ook net aangekomen?", hij knikt. Ik loop naar binnen met mijn koffers en hij kijkt mij raar aan.

Ik pak zijn koffers en sleur die naar buiten. Daarna duw ik hem ook naar buiten en slan ik de deur dicht. " JE GAAT MAAR EEN ANDERE KAMER ZOEKEN BAILEY. NO WAY DAT IK HET OOIG MET JOUW GA DELEN!", roep ik boos.

Er zijn duizenden mensen op de hele campus. En ze moeten mij plaatsen bij f*cking Jackson Bailey! Zijn deze mensen niet helemaal 100. Wacht het was altijd meisje meisje en jongen jongen. Waarom is het nu meisje jongen? Meestal maken ze niet zo'n fout. Alleen in boeken. Maar ja ik leef niet in een boek. This is real.

"Tess doe verdomme die deur open!", Jackson ramt met zijn vuist tegen de deur. " Nee, je gaat maar een andere kamer zoeken. Ik ga niet nog een jaar lang met jouw doorbrengen. Ik was blij dat ik van je af was weet je. En dan ga ik geen kamer delen met jouw!", de deur zwaait open en er komt een oude man binnen lopen.

"Mag ik vragen wat er aan de hand is?", " Meneer, hij is mijn kamergenoot wat eigenlijk helemaal niet kan. Ik zou graag Willen ruilen.", hij kijkt mij lachend aan. "Helaas ik je daar niet bij helpen. Ik denk eerlijk niemand. Er was 1 jongen en een meisje teveel en die hebben ze samen in een kamer gedaan.", hij kijkt mij met een lieve lach aan.

" Jongen ga maar naar binnen. Ik hoop dat jullie het met elkaar uit kunnen houden", de man loopt weg en Jackson loopt naar binnen.

"Kom op je kan niet altijd boos blijven op mij?", ik loop naar hem toe en geef hem een klap in zijn gezicht. " Dat kan ik wel kanima klootzak kop. Dan had je maar niet met gevoelens moeten spelen", ik pak mijn koffers en loop naar mijn kamer.

G E W E L D I G.

IK MOET EEN F*CKING KAMER DELEN MET HEM! TWEE BEDDEN VOOR TWEE PERSONEN. SAMEN SLAPEN IN EEN KAMER. NOOIT.

Kan mijn dag nog erger. College moet leuk zijn. Nu is er al een ding verneukt. En het is allemaal de schuld van Jackson Bailey.

--------
Hey

Het eerste hoofdstuk is er eindelijk! Hopelijk vinden jullie het leuk!

Xx Floortje