SENİ SEÇTİM (TAMAMLANDI)

SS 58 |YALNIZ KALDIM

MERHABA CANLARIM💙

MEDYADAKİ EZELLE HUZUR💙

OY VE YORUMLARINIZI BEKLİYORUM 💙

İSTEDİĞİNİZ BİR ŞARKIYI AÇIP OKUMANIZI TAVSİYE EDERİM💙

SİZLERİ ÇOK SEVİYORUM 💙💙

Hani bazen bir yağmur damlası gibi akıp gitmek istersin ya bende öyle olmak istiyordum. Hastane’nin Penceresi’nden cama damlayan yağmur damlalarını izliyordum. Arda ağlayan tarafını bana gösterip gitmişti. Beni böylece bırakıp gitmişti. Babam ise hala ameliyathanedeydi bir ameliyat nasıl bu kadar üzün sürebilirdi ki.

Kulaklarıma vuran acı çığlıkla ayağa kalktım. Bu çığlık ezellin çığlığıydı bütün hastaneyi inletecek derecede çığlık atıyordu. Amcamın ağlayışını burağın ve berillin ağlayışını duyabiliyordum. Acı gerçekle yüzleşeceğimi hissedebiliyordum. Her adım atmamda kalbime bıçak saplanıyor nefesiz kalıyordum.

Kalbim de uçuşan kuşlar kanat çırpmayı bırakıp kendini ölüme terk etmişken ruhum bedenimden ayrılmıştı. Ezellin yere düşmüş haline baktım amcamın yıkılmış haline baktım Burak ise duvara yaslanmış ağlıyordu. Beril bir yanda ağlarken onlara destek olan kayra ve Berke’ye baktım.

Bana destek olacak kahramanım nerdeydi? Koridorun acı sözleri kulağıma ulaştı “o daha kendisine destek olamıyor” dedi bana.  Babamın öldüğünü bu görüntü anlatıyordu zaten ağlayamadım neden gözümden bir damla yaş akmıyordu ? döndüm arkamı bu acı gerçekten kaçmak istiyordum.

İlerledim çıktım hastaneden koştum koştum nefesim tükenene kadar koştum ben ne kadar koşsam da hala o hastanenin içerisindeydim. Babam gitmişti kahramanım beni bırakıp uzaklara gitmişti. Son kez sesini duyamamıştım , son kez sarılamamıştım , son kez kokusunu içime çekememiştim. Peki ya ben nerden bilecektim bunların son kez olacağını ?

Bilseydim yanından ayrılır mıydım bir çıkmazın içerisin de kaybolmuştum ne annem yanımdaydı , ne de babam yanımdaydı kardeşimle tek kalmıştık. Eskiden geldiğim spor salonunda buldum kendimi kapıyı açıp içeri girdiğim de herkes bana bakıyordu

Herkesi görmezden gelip en son katta indim kimse yoktu kocaman kum torbasına baktım. Kaç yumruk atsam kendime gelirdim ? eldivenlerimi taktım.

İlk yumruğumu

Hayatın zorlukları için vurdum.

ikinci yumruğumu

anne ve babasızlığım için vurdum.

Üçüncü yumruğumu

Acı dolu kalbim için vurdum.

Dördüncü yumruğumu

Nefes almayan hayatım için vurdum.

Ardı sırası gelmeyen yumruklar attım. Taki bitkin düşene kadar hala ağlıyamuyordum  göz yaşlarıma nolmuştu benim ? spor salonundan da çıkıp koşmaya başladım. Ben bir şeyler yapmaya çalıştıkça acım hafiflemiyor yerine daha acıları ekleniyordu

Kendimi ikinci kez ve son kez arda’nın evinin önün de buldum. Işıkları yanıyordu beni mi bekliyordur demi zile basıp beklemeye başladım. Aradan geçen 10 saniye sonra kapı açıldı. Karşım da saçları ıslak yeşil gözlerinin etrafı kıpkırmızı olmuş bir arda vardı hiç uyumamışımıydı?

“arda” öyle bir arda demiştim ki bütün acımı onla paylaşmak ister gibi arda bana sıkıca sarılıp “biliyorum” dedi. Biliyorsa bunca saat nerdeydi beni neden tek bırakmıştı? “gelmedin” diyip iyice sokuldum ona korunmaya ihtiyacı olan bir çocuk gibi