SENİ SEÇTİM (TAMAMLANDI)

SS 37|BIRAKMA BENİ

İYİ OKUMALAR CANLARIM 💕

YORUMLARINIZI BEKLİYORUM GÖRÜŞLERİNİZ BENİM İÇİN ÇOK ÖNEMLİ 🌹

SİZLERİ SEVİYORUM 💙

EZEL'DEN

Hala peşimizdelerdi ara sokağa girdiğimizde çıkmaz sokağa denk gelmiştik. Kayra beni arkasına aldı.

"Napıcaz" korkuyordum ya ona bişe olursa yeni bulmuşken hemen kaybetmek istemiyordum. "Sen bişe yapmıycaksın" kararlı sesi geri cevap verme sakın dercesineydi.

Sokağın başında iki kişi belirdi bize doğru koşup biri yumruk atacağı sırada kayra kafa attı. Kafa attığı kayra'ya kapışmaya girerken diğeri çıkardığı çakıyı kayra'ya saplıycağı sırada önüne ben atladım. Karnıma giren bıçak canımı yaktığı için acıyla inledim.

Beni bıçaklayan bıçağı çıkarıp kaçarak gitti. Ayaklarım bedenimi taşıyamadığı için yere düştüm. Soğuk yer bütün vücudumu ürpermişti. Kayra bana yaklaşıp yere çöktü. "Ezel" öyle bi demiştiki adımı sanki gitme bırakma beni dercesineydi.

Üstündeki kazağını çıkarıp yarama bastı. "Benim yüzümden " diyip duruyodu. Telefonunu çıkarıp ambulansı aradı. Yerimizi bildirip kapatı . "Allah kahretsin senin koruyamadım" diye bağırdı. Zor çıkan sesimle "senin yüzünden değil "dedim.

Başımı kaldırıp dizinin üstüne koydu eli hala kanayan yerimdeydi. "Saçımı okşarmısın " hep saçımın okşanmasını isterdim. Yavaş yavaş saçlarıma dokundu sanki acıtmak istemiyormuş gibi "bana söz ver " ne gibi bi söz vericektim ki. "Beni bırakmıycaksın " seni yeni bulmuşken bırakabilirmiydimki deli oğlan.

"Söz" Sözümü tutmak istiyordum tutabilecekmiydim. "Gidersen kendimi hiç affetmen " hala kendini suçluyordu. "Gitmiycem" konuşurken canım yanmaya başlamıştı.

"Üşümeye başladım " bişe hissetmiyordum sanki "ezel burası sen gibi kokmamaya başladı" ölüyormuydum "ezel bırakma beni" kısık sesle konuşuyordu canı yanıyordu hemde benden daha çok gözlerim kararmaya başlamıştı ölüyormuydum daha yeni kavuştuğum adamımı bırakıp gidecekmiydim.

Sonumuz böylemi olucaktı. Gözlerim kapanırken duyduğum son şey ambulans sesiydi.

HUZUR'DAN

Arday'la hangi eve yumurta atsak diye düşünüyorduk yumurta kutusu benim elimdeydi "bi ev bulamadık" sıkılmaya başladım artık . "Seç o zaman " Sanki ben seçmiyordum.

Telefonumun çalmasıyla cebimden çıkarıp kimin aradığına baktım. Ezel beni niye arıyoduki. Yanıtlayıp kulağıma tutum. "Noldu ezel" telefondan ses gelmedi. "Ezel ordamısın " noluyodu "huzur" kayramıydı bu

"Noldu kayra" nolmuştu ki "huzur" sesi de kötüydü "söyle" "ezel" ezel mi ? "noldu ezele " noldu benim kardeşime "ezeli koruyamadım ardaların evin arkasındaki özel hastanedeyiz" ve telefon kapanma sesi elimdeki yumurta kutusu yeri bulurken arkamı dönüp koşmaya başladım.

Ağlıyamuyordum gözümden yaş bile akamıyordu inanmıyordum. Arkamdan ardanın bana seslenmesini bile duysam durmuyordum. Küçük kardeşime nolmuştu. Hastanenin içine girip "ezel akın nerde" diye bağırdım. "İlerde sağda"diyen hemşireye cevap vermeden o tarafa koştum.

Sağ tarafa döndüğümde kayra ameliyathane kapısına dayanmış öylece duvara bakıyordu. "Kardeşim nerde" Kayra başını bana doğru çevirip ayağa kalktı. Bana doğru yaklaşıp önümde durdu. "Bıçakladılar onu" bıçakladılarmı? "Ezeli bıçaklarken sen nerdeydin he sen " diye göğsüne vurmaya başladım.

Belimden tutulup çekilmemle kayra'dan da uzaklaşmış oldum. "Bırak beni bırak " kardeşim orda can çekişiyordu ya ona bişe olursa he napardım ben.

Yere ayaklarım deydiği anda tekrar kayra'ya gideceğim sırada bu seferde kolumdan tutulup çevirildim. "Bırak beni" kardeşim orda yaşamla mücadele ediyodu "onun bi suçu yok" nasıl bir suçu yoktu koruyamamıştı işte kardeşimi.

"O elinden geleni yapmıştır. Tanıyorum demi huzur kayra'yı çocuğun üstüne gitme acını bana vurarak dindir" Aslında bilmiyordum tek bildiğim bir şey vardı oda korktuğum. Telefonumun çalmasıyla cebimden çıkarıp kimin aradığına baktım adem amcam niye arıyoduki. "Aç " aç demesi işin kolay kısmıydı zaten

Açıp kulağıma götürüp "adem amca" dedim. "Huzur duyduklarım doğru mu? " keşke yalan diyebilseydim. "birşey yok adem amca ufak kaza " yalan söylüyordum ama doğruyuda diyemezdim.

"Beni haberdar etmeyi unutma babanla konuştum yakında gelicek " olmadığı günlerin bedelini ödüycekti. Bişey demeden gitmişti. "Tamam ben kapatıyorum "diyip Telefonu kapattım. Durduğum yerde yere çöküp oturdum. kardeşimi beklemeye başladım.

EZEL'DEN

karşımda bembeyaz ışık vardı. Beni kendine doğru çekmeye çalışıyordu ben geri gittikçe biri beni o ışığa çekiyodu. "Ezel" sesine aşık olduğum adamın sesi kulaklarıma dolmuştu. "Oraya gitme güzelim " güzelim demişti ilk defa bana

"Ben gitmek istemiyorum " istemiyordum "kardeşim " ablam da burdaydı peki biz nerdeydik burası neresiydi "o ışığa gitme" dedi ablam bu ışıkta ne vardı birşey kulağıma fısıldadı ölüm dedi tüyleri ürpertecek bir ses tonunda.

Kendi ölumüme kendimi gidiyordum. Söz vermişken. Sözümü tutamadan gidicekmiydim onu bırakıcakmıydım. "Gel güzelim bana doğru hadi" bu sefer bana ikinci kez güzelim demişti . O kadar güzel o kadar içten diyordu ki sayıyordum içim ısınıyordu.

Ayaklarım benden bağımsız beyaz ışığa doğru ilerlemeye başladı. Başarıp sevdiklerimle mi kalıcaktım? Yoksa başaramayıp ölücekmiydim? Nolucaktı bana?