BAĞIMLI / JİKOOK

~26~

Jungkook'un sabırsız eli Jimin'in kazağının uçlarında dolanıyor onu 7 saniye içinde soymamak için kendisiyle büyük bir savaş veriyordu.

Jimin, içeride onlar için atıştırmalık hazırlayan annesini çoktan unutmuş dudaklarını açlıkla öpen insana odaklanmıştı. Ta ki içeriden tiz bir bağırtı duyuluncaya kadar:

"JUNGKOOK SÜT İÇER MİSİN?"  

Jimin aniden üstündeki çocuğu ittirerek koltukta dik konuma geldi. Saçlarını bir çırpıda düzeltip sesini yükselterek annesine cevap verdi:

"İÇER!"

Jungkook çocuğun tatlı telaşına kafasını sallayarak güldü. Jimin çatık kaşlarıyla hâlâ gülen çocuğa baktığında Jungkook gülüşünü kesti.

Annesi içeri girdiğinde ise gülümseyerek yerlerinde usluca oturan çocuklara baktı. Elindeki- içinde iki bardak süt ve kurabiyeler olan- tepsiyi önlerindeki masaya bırakarak tekrar mutfağa girdi.

Jimin derin bir nefes vererek arasına yaslandı.

"Bizi görecek diye çok korktum."

Jungkook eline bir kurabiye alarak arkasına yaslandı.

"Korkacak bir şey yok bunlar normal şeyler."

Jimin gözlerini devirdi. Jungkook düşünmeden rahatça konuşabiliyordu ve bu da küçük çocuğun sinirlerini bozuyordu.

"Bunlar sen ve çevren için normal şeyler Jungkook benim için değil."

"Öyleyse senin için normal olana göre davranacağım."

Jimin Jungkook'un cümlesi üzerine gülümsedi. Her şeyi bir anda böyle düzeltmesi haksızlıktı.

*******

Jungkook saatine baktı. Epey geç olmuştu fakat Jimin ve annesiyle konuşurken zamanı unutmuş olmalıydı.

"Artık gitsem iyi olacak. Saat epey geç oldu."

Jimin kafasını sallayarak Jungkook'la birlikte ayağa kalktı. Annesi kaşlarını çatarak Jimin'e döndü. Gözleriyle Jimin'in anlamadığı bir kaç hareket yaptı. Belli ki bir şey anlatmaya çalışıyordu fakat oğlu bunu asla anlayamıyordu.

"Jungkook kalsana bu gece. Çok geç oldu dediğin gibi. Evde yalnız ikimiz varız senin için yerimiz de var."

Jimin gözlerini açarak annesine baktı. Bu kadının nesi vardı böyle?

"Anne saçmalama işi gücü var çocuğun. Evine gitsin."

"Sevgilini kovuyor musun oğlum?"

Jimin ağzını açarak annesine baktı. Annesi oğlunun bakışlarını umursamayarak, onları izleyen Jungkook'u kolundan tutup kapıdan çekti.

"Hadi sen otur biz de Jiminle sana giyecek bir şeyler ayarlayalım."

Annesi Jimin'i tutup önden yürümesini sağladı. Jungkook ise saşkınca 3 dk içinde gelişen olayları algılamaya çalışıyordu.

Annesi Jimin'i kendi odasına ittirdiğinde kapıyı yavaşça kapatıp kısık sesle konuşmaya başladı:

"Nasıl sevgilisin sen? Çocuk bu saatte eve gönderilir mi? Hiç bana çekmemişsin sen hiç..."

Jimin Jungkook'a kıyafet bulabilmek amacıyla dolabını karıştıran annesinin kolunu tuttu.

"Neden böyle davranıyorsun?"