Taki Cyrk (w trakcie poprawienia lor)

56. | Wyczekiwane starcie Candy'ego z DYREM! 😎 I Tajemne Tajemnice

- Ta, i jeszcze kakao do tego. - Wzruszyłam ramionami. Jego oczy były duże jak... Jak... Opona w traktorze!

- Nie mamy kakała...

- JAK TO KURWA NIE MAM KAKAŁA!? KAKAO TO PRZECIEŻ RZECZY ŚWIĘTA! - Zaczęłam krzyczeć hehe. - RUSZ DUPE I ZAPIERDALAJ DO SKLEPU!!!

- Ale jest... 5:40... Sklepy są jeszcze zamknięte...

- NIE OBCHODZI MNIE TO!!! IDŹ DO CAŁODOBOWEGO!!! TERAZ!!!

- Ale jestem w piżamie... - Zmroziłam go wzrokiem, który by potrafił pożarać duszę niewinnych dzieci. - Już idę...! - Jeknął i ruszył z piskiem kapci w stronę drzwi. A ja końcu mogę chwilę odpocząć od tego pajaca... - Wróciłem! - Spojrzałam na jego i na pudełko kakała. Jaki cudem... Nieważna! Zabrałam to co moje i poszedłam do kuchni, by dokończyć moje dzieło!

***

- Jak ty możesz pić taką gorzką smołe? - Zapytałam niezrozumiejąc tego co się właśnie teraz dzieje.

- Bo lubię.

- Jakże precyzyjna i pełna błyskotliwych argumentów wypowiedź komponująca się ze stylem eleganckiej wypowiedź, nie wspominając już o idealnie kompozycji gestykulacji. - Rzekłam poważnie bez popełnienia żadnego błędu czy zająkniecia.

- C'nie? Ma się te umiejętności, a i wrodzony talent! - Teraz zaczynan się zastanawiać, kto bardziej mówi z sarkazem. Ja czy łun? Oczywiście, że ja!

- Noooom. - Pokiwałam twierdząco głową i uśmiechnęłam się sztucznie. Jak Barbie... Albo jak Pani z reklamy pasty do zębów.

- Ahhh... Szykuje się dzień pełen wrażeń... - Westchnął ciężko. Schował się za kubkiem, wyglądał jakby o czymś intensywnie myślał. O NIE ON ZARAZ WYBUCHNIE!

- Noooo... Dla Ciebie. Chociaż... Ty tylko w... Że tak powiem odpowiednim momencie się zmienisz i go pobijesz.

- Taaa.... Pobijesz... - Ledwo go słyszałam. Upijam łyk mojej kawki, którą się skończyła. Patrzyła na niego jakby chciała mu wywiercić dziurę w... Brzuchu, oczach... I...w odbycie!

- Taki był plan. - Zmrużyłam oczy. (😑)

- No TO JA IDĘ POD PRYSZNIC! - Krzyknął i poleeeeeciał...! Chwila... Przecież on się... Nie, kuffa, pomyliło mi się z opowieścią Marco lol!

Jest godzinka dokładnie 6.00 mam dużo czasu, by coś porobić sensownego! Wiem! Spróbuję odrobić lekcje!

***

Poddaję się. Za trudne. Nie. Stop. Wezmę enke, trudno! Schowałam książki do torby.

- Karol pożyczysz mi... - Rzekł Błękitek, ale przerwał, gdy spojrzał na mnie. Zaczął cicho chichotać.

- Cooo? - Zapytałam nie rozumiejąc dlaczego się śmieje.

- Jesteś niebieska. - CO?! ZMIENIAŁAM SIĘ W CANDY'EGO!? O NIE MÓJ NAJWIĘKSZY KOSZMAR SIĘ ZIŚCIŁ! - Na twarzy. Gryzłaś pióro? - Aha.

- Może... - Spojrzałam w lustro. Kuffa... Cały ryj w tuszu. - Błękitek, help me!

- Ehhh.... Poczekaj... - Nie minęła chwila, a wrócił z mokrymi chusteczkami. Zaczął mnie wycierać. Początkowo delikatnie, lecz nagle zmrużył oczy... Chyba nie schodziło. Mocniej mnie wycierał i mocniej. Myślałam, że mi twarz wydrapie! - Gotowe...! Alllllllleeeeeee..... Masz teraz.... Zamiast niebieskiej.... Lekkkoooo czerwoną.... - Ponownie spojrzałam na zwierciadło. To co zobaczyłam przyszło moje wszelkie oczekiwania... Byłam cała czerwona, miejscami fioletowa, ale nie od tuszu. Bolało jak cholera, ale nie dam tego po sobie poznać.