Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Het voelde zo raar om een Wolf te zijn. Om te rennen als een wolf, ademen, kijken en voelen als een Wolf. Het leek of ik het al jaren ben, maar eigenlijk maar 40 minuten. 50 minuten...misschien 3 uur. Ja 3 uur heb ik zitten rennen in bos maar het voelde zo goed ! De vrijheid. Heerlijk.
Maar ik miste mijn mensenlichaam wel dus ik ik verander maar terug en ben onderweg naar huis.
Buiten Brooklyn heb je mooie bossen en wegen, dus ik besluit op mijn gemak te lopen. Als ik wil kan ik binnen paar seconden thuis zijn. Nou ja "thuis". De Base. Ik kan het nog niet als thuis zien.
Ik loop midden op de weg, stap voor stap. De geur van de bossen neem ik in me op en het geritzel van de bladeren. Mijn gehoor en zicht is zo veel beter. Vroeger keek ik altijd series over weerwolven en vampieren en hoopte dat ze echt waren en dat ik er een kon zijn en kijk me nu...Myth Weerwolf met Zeemerminnen bloed.
"Weet je niet wie ik ben ?"
Toen Lydia dat zei had ik nog geen flauw benul waar ik haar zou van moeten kennen. Net als Abigail, de moeder van Declan. Nog nooit gezien. Maar of ik klaar ben voor al die informatie ? Declan had gelijk. Ben ik daar wel echt klaar voor ? Maar Declan houdt dingen achterwegen, en dat kan ik zo niet hebben. Ik neem diep adem en loop iets sneller. Nu krijg ik het wel koud. In mijn Wolf vorm was het lekker warm maar nu bevries ik gewoon bijna. Wat de tijd is, geen idee. Waarschijnlijk krijg ik een preek van Declan dat ik zo lang weg ben geweest maar dan loop ik naar mijn kamer en sluit me zelf op. Dan lekker douchen en dan slapen. Of eerst trainen als ik bij de Base aankom ? Nee meteen naar mijn kamer.
Ik kom voorzichtig neer op de grond en een glimlach kruipt omhoog. Dit keer val ik niet. Go me !.
'Daar ben je eindelijk. Het is 2 uur 's nachts'. Ah dus zo laat is het. Valt opzich wel mee.
'Nou en. Ik ben 19 jaar en jij bent niet mijn broer of vader. Trusten Declan'.
Voordat ik naar binnen kan lopen komt Declan voor me neer en loopt naar voren. Zijn houding geven me rillingen dus ik loop maar naar achteren.
'Wat heb jij' 'Je gedraagt je als een kind van 15. Groei op' 'Waar heb jij last van vriend' 'Alle Mythen en Creaties worden van mij'.
Niet weer. Niet weer verdomme !
Declans stem is laag. Ik zie hem alleen als een zwarte schim omdat het donker is buiten. Ik laat vuur in mijn hand komen en bekijk Declans gezicht. Ogen helemaal zwart en aderen rondom zijn ogen zijn donker.
'Hilius ?'
Minutenlang blijft het stil. Declan kijkt me alleen aan en zijn schouders gaan langzaam op en neer en zijn Rhubonzwaard blijf in zijn hand rusten.
'Declan ?' zeg ik voorzichtig.
Hij vliegt naar achteren en knalt tegen de muur aan. Hij hoest flink en probeert omhoog te komen. Ik loop naar hem toe en hurk neer. Het vuur laat ik doven en til de kin van Declan op.
'Ej harteloze piemel' 'Hou je bek' kreunt hij. 'Hilius zat in je. Ik moest iets doen' 'Ik begrijp het' kreunt hij. Hij gaat op de grond zitten en drukt zijn hand op zijn ribben. 'Je overleeft het wel' 'Ja ja'. Ik plof zelf ook neer en wrijf over mijn bovenbenen. 'Heb je het koud' 'Beetje. Ik ga zo naar binnen' 'Is wel slim ja. Neem een douche. Je stinkt naar wolf' 'Ik ruik naar wolf' grijns ik. 'Ook goed'. Ik kijk hem aan. 'Weet je hoe cool het is om een wolf te zijn. De wind door je vacht en...al de geluiden die je hoort' 'Tja, ik zou dat ook willen alleen de pijn die jij hebt gekregen wil ik niet' 'Watje. Het viel best mee' 'Het viel wel mee ? Je viel gewoon flauw en het bloed wat uit de wonden kwamen. Niet normaal' 'Watje' 'Zal best. Ik blijf gewoon een Myth. Jij hoort een Allblooder te zijn' 'Nee die keuze maak ik zelf' 'Waarom doe je het ?'. Ik zucht en kijk weg. 'Eigenlijk geen idee...een deel van me is nieuwsgierig hoe het is om een Allblooder te zijn, een ander deel zegt dat ik het moet doen. Allemaal heel apart' 'Heb je er spijt van ?' 'Nee ik zorg dat Hilius word gestopt'. Ik kijk Declan aan. Zijn blik is bezorgd. 'Je had het niet daar over...oh...sorry' 'Geeft niet. Maar beantwoord de vraag; heb je er spijt van' 'Dat we hebben gezoend ? Ja en nee. Ja omdat dingen dan anders gaat lopen en nee ...zoenen is altijd goed. Behalve mensen met beugel...nee dat kan ook prima'. Declan lacht kort en gaat kort door zijn haar. 'Ligt erraan. Als dat ijzer niet langs je lippen gaan' 'Ja precies' lach ik. Declan lacht kort en krabt achter zijn oor. 'Ben je zenuwachtig ?' 'Nee ?' 'Oh dacht ik'. Ik kom omhoog en steek mijn hand uit. 'Kom pik. We gaan naar binnen voordat we straks dood vriezen'. Hij pakt mijn hand en ik sleur hem omhoog. Als die omhoog is laat hij mijn hand niet los. Hij staat iets te dichtbij. Het geeft me een ongemakkelijk gevoel. Hij gaat recht voor me staan en doet een plukje achter mijn oor. Ik wring mijn hand los en zet een stap achteruit.
