Different World (DUTCH)

⚜️24. The Werewolfs

⚜️Lesly⚜️

Colorado. Daar we nu. Toen een andere conducteur erachter kwam dat we geen kaartje hadden gooide ze ons eruit. Logisch. Maar hij misgunt wel.

En raad eens; ik heb weer vage visioenen. Dit keer over een Ring en ik krijg grote bossen en rivieren te zien dus ik gok Weerwolven. Jullie weten hoe slecht ik in gokken ben maar 9 van de 10 keer heb ik gelijk.

'Declan ?'. Hij kijkt me aan. 'Ik heb weer visioenen' 'Over deze plek zeker ?'. Verbaasd kijk ik rond en knik ik uiteindelijk. 'Volg mij'.

We lopen door de bossen. 'Ik ben nooit echt een natuur mens geweest' mompel ik. Declan zucht. 'Kom hier'. Voordat ik uberhaupt iets kan doen of zeggen trekt hij me al naar zich toe en schieten als een flits door het bos. Daar moet ik ook nog steeds aan wennen. Voorzichtig zet hij me neer en strijkt mijn haren glad. 'Zo goed dan ?'. Ik kijk rond en we staan hoog. Op een berg. Voorzichtig loop ik naar de rand toe en kijk er over heen. 'Het is echt prachtig'. Ik kijk Declan aan en die staat ver van de rand vandaan. 'Kom kijken' 'Neh. We moeten verder'. Ik draai helemaal op en een grijns kruipt omhoog. 'Je hebt hoogtevrees' 'Als we op gebouwen staan...nee...bergen met zo'n cliff....oh ja dan wel'. Ik loop naar hem toe en pak zijn polsen vast. 'Kom mee' lach ik. 'Nee Lesly'. Ik sleur hem mee en zorg dat hij bij de rand staat. Een vermoeide zucht verlaat zijn mond en kijkt me aan. 'Nu blij ?' 'Zoiets' lach ik. 'Laat me los' 'Waarom ben je bang ? Denk je dat het zou instorten of iets ?' 'Ik kan het niet uitleggen' 'Hmm'. Ik laat zijn polsen los.

Geritzel en het geluid van takjes die breken, blaadjes die kraken onder voeten hoor ik. Ik draai om en kijk goed rond. Het klinkt lichtjes. Net of de voeten amper de grond raken. Mijn gevoel zegt al wat het is. Weerwolf.

'Wie is daar ?'. Meer geritzel en gekraak en dan komt er uit de bossen een wolf. Weerwolf. Zwarte vacht en zijn ogen gloeien rood. Of haar...ik heb geen idee. Dat kan ik niet ruiken. De wolf komt naar ons toegelopen en kijkt me strak aan. 'Lesly ga achter me staan' 'Nee Declan. Het lukt me wel. Jeetje man'. De wolf begint te veranderen en een licht getinte jongen verschijnt voor me. Naakt alleen wel gespierd. Dus I don't mind. Toch blijf ik strak in zijn ogen te kijken. Hij is teminste nog steeds naakt.

'Lesly Aylward' 'Laat me raden...Je verwachte me al ?' 'Mijn ouders ja' knikt hij. Hij loopt naar een struik en haalt er een rugtas uit. 'Je ouders' 'Ja. Ik weet dat jij een dochter bent van Eerste Mythen. Ik van de Eerste Weerwolven. Mijn moeder heeft die visioenen gestuurd, alleen mijn vader die is er niet mee eens dus je moet aan hem laten zien dat hij je kan vertrouwen' 'Dat komt wel goed' 'Dat betwijfel ik'. Ik gloei kort met mijn ogen. Mag hem nu al niet eigenlijk .

De jongen kleedt zich aan en kijkt Declan strak aan. 'Zoon van Abigail Jenson' mompelt hij. 'Ja' zegt Declan. 'Dat helpt het ook om zijn vertrouwen te krijgen'. Dat was bedoeld naar mij. 'Zijn moeder is een goede vriendin van mijn vader' 'Dat zal best' mompel ik. 'Blijven we hier staan of ?'. De jongen haalt zijn neus op en knikt. 'Volg mij'.

We lopen over een recht pad en mijn lichaam is niet bepaald blij. Ik voel een wantrouwige sfeer hier. De gedachte van de jongen gaat ook over alles en nog wat. Het doet mijn eigen hoofd gewoon pijn. Ik kijk voorzichtig rond. Wolven rennen hier rond. Dat verklaart mijn gevoel. Veel groen. Veel bomen en gras in deze omgeving. Ik haat natuur. Bah.

'Rustig maar. Ze doen niks' mompelt de jongen. 'Nee dat moeten ze ook niet doen' mompel ik. De jongen kijkt over zijn schouders. 'Wij zijn met zijn honderden. Jullie met zijn tweeën' 'Dus' zeg ik schouderophalend. We komen uit bij een mooi groot landhuis. Een man en een vrouw komt naar buiten gelopen. 'Zack. Je hebt haar gevonden' zegt de man. Ik denk dat zijn vader is want hij lijkt er verdomd veel op. De vrouw loopt sneller en staat al snel voor mijn neus. Ze bekijkt me van top tot teen. 'Wat ben je mooi geworden' fluisterd ze. 'Dank je ?'. Ze zet een stap naar achteren en kijkt me met gefronsde wenkbrauwen aan. 'Weet je niet wie ik ben ?' 'Ik denk de moeder van Zack ?' 'Ja maar...' 'Lydia, haar geheugen is geblokkeerd' 'Oh'. Ze strijkt haar broek glad. 'Dan moet een Heks dat oplossen' 'Denk je dat ze klaar is voor dit alles ?'. Ik kijk Declan met een ruk aan. 'Dus je weet nog meer'. Declan negeert mijn blik. 'Prima' mompel ik. Ik kijk Lydia weer aan. 'Dus u heeft de visioenen gestuurd ?'. Ze knikt. 'Aan mij heb je het bewezen dat ik je kan vertrouwen, alleen mijn man, Waylen, is niet zo makkelijk'. Ik kijk de man aan. Baard en gemilimeterd haar. 'Dochter van de eerste Mythen' mompelt hij. Hij loopt naar me toe en steekt zijn hand uit. 'Waylen Parker'. Ik pak zijn grote stevige hand vast en schudt hem. De ring. De ring van mijn visioenen zit om zijn vinger. De ring is wel iets te vrouwelijk voor hem maar dat zou aan mij liggen. 'Mijn vrouw kiest de goede mensen uit om te vertrouwen maar dit gaat om de Goude Ring van de Weerwolven. Grote krachten'. Hij knijpt steviger in mijn hand en zijn ogen gloeien rood. Zelf gloei ik ook met mijn ogen. 'Dat weet ik . De Zeemerminnen hebben hun Goude Steen ook al afgegeven en vertrouw me...grote krachten'. Water draait om ons heen, de grond begint te trillen. Mijn haren wapperen alle kanten op door de harde windvlagen die ik creeër. Vuur verschijnt rond ons. . 'Hilius heeft mijn ouders. Hij wilt mij en de Gouden Stenen alleen hij krijgt ze niet. Ik beloof u....ik bescherm ze met mijn leven en zal ze op geen een manier ....op een slechte manier gebruiken' 'Ik zie dat je je krachten goed onder controle hebt'. Ik knik. Hij laat mijn hand los en laat de natuur tot rust komen. 'Het spijt me alvast voor mijn Spirit'. Een groot wezen land neer en heel de grond trilt. 'Een Draak. Spiritanimals voor de Undermythen wereld' mompelt Lydia. Ik knik en laat de gloed in mijn ogen verdwijnen. 'Wat moet ik doen om uw vertrouwen te krijgen'. Hij recht zijn rug en ook bij hem verdwijnt de rode gloed . 'Je houding geeft me vertrouwen. Je bent sterk en dapper. Je hart is puur en veelgevend. Eerlijk en trots'

Een glimlach verschijnt op mijn gezicht. 'Dank u wel. Dat betekent veel voor me'. Waylen glimlacht en pakt nogmaals mijn hand vast. 'U kan me gedachten lezen en u weet wat de regels zijn als we onze Gouden Steen overdragen'.

Ik knik. 'Dat weet ik en ik accepteer het'

Waylen knikt. 'Laat de ceremonie beginnen !'