Different World (DUTCH)

⚜️6. To much infomation for today

⚜️Lesly⚜️

We lopen een groot kantoor binnen en het is ook echt hoog. Niet normaal. Als ik omhoog kijk krijg ik al pijn in mijn nek. Helemaal boven op het plafond zit een glazen koepel. Het is nacht en sterren hebben de hemel gevuld.

'Straks breek je je nek nog' 'Ik kom dan toch weer tot leven toch ?'. Declan zucht en loopt langs me. Een kleine grijns kruipt omhoog. 'Dit is nog het minimale' 'Lesly. Ik verwachtte je al'. Verbaasd kijk ik rond. 'Je verwachtte me al ?' 'Ja'.

Een man verschijnt voor mijn neus. Bruin haar, blauwe ogen. Verbaasd kijk ik hem aan.

'Je lijkt heel veel op mijn vader' 'Dat weet ik' zegt hij met een glimlach. Hij steekt zijn hand uit. 'Adrian Aylward'. Ik pak zijn hand slapjes vast en schud hem. 'Lesly ?' 'Kalm aan. Ik ben alleen je oom. Niks meer ...niks minder' 'Ja dat verbaasd me al eigenlijk. Mijn ouders zeiden dat ik geen ooms of tantes had' 'Ja toch wel. Je hebt ...even denken. 3 ooms en....3 tantes' 'Wacht dus je gaat zeggen dat jullie met zijn achten zijn ? 8 kinderen. 4 dochters, 4 zonen ?' 'Goed gerekent'.

Hij loopt weg en gaat aan zijn houten bureau zitten. 'Ik snap er helemaal niks van' 'Wat wil je eerst weten ?'. Hij legt zijn handen op zijn bureau. 'Weet ik veel.
Ik heb in het afgelopen uur zo veel gehoord dat ik het eens niet meer weet. Mythen. Undermythen. Rhubon. Spiritanimials. De eerste Mythen en nu krijg ik te horen dat ik een gigantische familie heb' 'Zal ik bij het eerste beginnen ? Wat jij nou precies bent ?' 'Prima'. Adrian staat op en gaat midden in de kamer staan. 'Stap is uit de cirkel'. Verbaasd kijk ik rond. Op de grond is een grote cirkel, met allemaal  patronen. Ik zet een paar stappen naar achteren. 'Goed let op' 'Ja ja. Lijkt net school. Je kijkt al en dan zeggen de leraren : let op' 'Bijdehand. Net als je moeder'. Ik rol met mijn ogen. 'Begin nou'. Adrian lacht en knikt. 'Goed. Mythen zijn creaties van de Engelen'. Een lichtstraal komt binnen vallen en raakt precies het midden van de cirkel.

'Engelen ?'. Adrian knikt. 'Ja en daar moeten de eerste van zijn. Ik ben er een van. Net als jou ouders' 'Wacht...'. Mijn armen sla ik over elkaar. 'Mijn vader en moeder zijn broer en zus van elkaar ?' 'Niet helemaal. Je moeder was zeg maar....geadopteerd' 'Oh' 'Dus geen familie maar we zagen haar als een zus'. Ik knik kort. 'Goed'.

De lichtstraal veranderd in mist. Er verschijnt vage beelden.

'De Engelen gaven ons een krachtbron. Spiritanimals' 'Dus je leven is verbonden met zo'n ding' 'Niet helemaal. Het geeft je kracht en vecht met je in een strijd. Als je Spiritanimal word gedood dan voel je dat , en duurt het dagen voordat je je weer sterker voelt. Misschien wel weken. Maanden of misschien jaren' 'Jaren ?'. Adrian knikt.

Adelaars, ijsberen en tijgers verschijnen in de mist. Ik kan het niet weerstaan om met mijn hand door de mist te gaan en ook door de tijger. Net een hologram.

'En je hebt er 1 ?' 'Behalve de eerste Mythen. Hun zijn verbonden met de Engelen en hebben macht om over elke Spiritanimal te leiden' 'Dus jij kan dat ?'. Adrian knikt. 'Dat kan ik zeker'.

Een hard schril geluid hoor ik , net gekrijs van een grote vogel. Net een gier of adelaar. Het is groot. Dat weet ik zeker. 

'Kijk'. Adrian wijst naar boven. Langzaam kijk ik naar boven. De koepel gaat open en een gigantische adelaar komt binnen vliegen. Adrian strekt zijn arm uit en de adelaar komt op zijn arm zitten. Dat hij dat beest ook houdt. Ik zou zo omvallen. Hij maakt weer dat geluid weer en kijkt me strak aan. Zijn blik doet me iets. Langzaam loop ik er heen.

'Lesly ik zou dat niet doen...' 'Nee Declan laat haar'.

Langzaam loop ik naar de adelaar en kijk hem recht in zijn ogen aan. Zijn ogen beginnen fel blauw te gloeien en meteen schiet ik naar achteren.

'Zijn ogen ! Ze gloeien blauw' 'Hij probeert te binden' zegt Adrian kalm. 'Dat wil ik niet' 'Ze is er nog niet klaar voor Adrian'.

Adrian gooit de vogel in de lucht en hij vliegt door de kamer. Ik volg elke beweging van hem. Hoe zijn vleugels heen en weer slaan. Hoe zijn spieren werken. Elke beweging voel ik van de vogel. Hoe kalm zijn ademhaling is. Alles. Hij gaat op een steunbalk zitten en kijkt me aan.

'Vind je hem wat ?'. Ik knik. 'Hij is mooi. Nooit gedacht dat ik een adelaar ooit van dichtbij zou zien'. Ik kijk Adrian weer aan. 'Ga verder met praten. Wat zijn Undermythen ?'.

De mist verdwijnt meteen en Adrian loopt langs me.

'Nee ? Okay' 'Jawel alleen dat legt Declan uit'.

Hij gaat aan zijn bureau zitten. Declan en ik kijken elkaar aan. Ik haal mijn schouders op en Declan schudt lichtjes zijn hoofd.

'Laat maar. Kom' fluisterd hij.

Hij loopt weg en sleurt me mee . Declan sluit de deur. 'De Undermythen zijn 2 broers en 1 zus van hem' 'Oh' 'Ja dus dat leg ik wel uit' 'Adrian heeft dus toch emoties en gevoelens. Jij niet' 'Niet de gene die jij hebt. Zal ik ook nooit krijgen' 'Oh dus het gevoel om mensen te helpen, troosten of steunen ken je niet ? Er voor iemand zijn ? Een zwak hebben voor iemand waar je veel om geeft ?'.

Hij schudt droogjes zijn hoofd.

'Dus welke emotie heb jij wel dan' 'Lachen kan ik altijd' 'Tuurlijk' 'Dan niet'. Hij draait om en loopt weg. 'Waar ga je nou weer heen ?' 'Wapenkamer' 'Oeh...'. Binnen een aantal vlugge stappen loop ik naast hem. 'Dat vind ik best interesant' 'Iets waar we over eens zijn'. Ik rol zuchtend mijn ogen.