Yaren'in yüreği yaptığı yanlışla buruk ama bir o kadar da kocasının dönüşüyle heyecanlıydı. Kalp atışları hızlanınca zorla yutkundu. Adım sesleri yavaş yavaş yaklaşmış ve odaya girmişti. Hızlıca gözlerini yumdu Yaren. Kocası sessiz olmaya özen göstererek üstünü değiştirip usulca yatağa girdi. Kendisinin uyuduğunu sanan adam sırtını karısına dönerek uzanmıştı.
Yaren başını çevirip kendisine sırtını dönen adama baktı çaresizce. İçi burkuldu. Yaralı kocasını üzmüştü istemeyerekte olsa ve şimdi vicdan azabı çekiyordu. Onu üzmek istememişti ama olan olmuştu. Sevdiğinin canını yakmıştı.
Yaren eğer şimdi bir şey yapmazsa kocasıyla araları daha da çok acılacaktı biliyordu ve asla böyle bir şey istemiyordu. Büyük bir cesaret göstererek reddedileceğini bilse de kocasına yaklaşarak arkadan sıkıca sarıldı beline, "Özür dilerim," diyerek ve alnını sevdiği adamın sırtına yasladı.
Derin bir nefes alan Yaren vakit kaybetmeden kısık sesiyle devam etti konuşmasına, "Özür dilerim seni dinlemeliydim, uzatmamalıydım. Ben seni üzmek istemedim. Asla üzmek istemedim sadece onca sene sonra çıkıp gelince neden diye sormadan edemedim. Merak işte... Ama bilmek istemiyorum sen yanımda ol başka hiçbir şey umrumda değil. Yeter ki sen üzülme iyi ol. Bana sırtını dönme.." diyerek, tüm samimiyetiyle.
Duyduklarıyla hızlı bir şekilde karısına doğru döndü Bedirhan ve onun yüzünü avuçlayarak kendisine yaklaştırıp hemen dudaklarını karısının dudağına bastırdı. Sevdiği kadını derin bir tutkuyla öptü. Aşkla öptü. Doyamıyordu öpmelere.
Karısının nefessiz kaldığını fark edene kadar öptü ve sonra usulca geri çekilip nefes almasına müsaade etti ve çok zaman geçmeden tekrardan yapıştı dudaklarına. Bu sefer ağırdan alarak öptü adam ve küçük küçük buseler bırakarak usulca geri çekildi ve boğuk çıkan sesiyle, "Sen beni üzmezsin. Ben eşeklik ettim bağırdım sana, hem de o kadın yüzünden.. Affet Yaren." dedi gözlerinden okunan pişmanlıkla. Kırmıştı sevdiğini ve çok pişman olmuştu. Hamile karısına bağırdığı için hem de o kadın yüzünden vicdanı rahatsız ediyordu Bedirhan'ı.
Nefesini düzene sokan Yaren duyduklarıyla çok büyük bir rahatlama hissetti ve dudaklarının kıvrılmasına engel olamadı. Yüreği güzel sevdiği bir kez daha farkını göstermişti. İçini saran büyük bir sevinçle başını eğip kocasının göğüsüne yaklaşarak tişörtünün üstünden tam kalbinin üstünü öptü ve geri çekilerek gözlerinin içine baktı ve, "Gitme öyle bir daha tamam mı? Ben seni seviyorum, hem de çok.." diyebildi iç çekerek. Kocasının öylece gitmesi korkutmuştu onu. Kolayca öyle çekip gitmesi yüreğini sızlatmıştı.
Yaren'in yaşadığı korkuyu anlayan Bedirhan kendine kızmadan edemedi. Kollarını karısına uzatarak sarıp sarmaladı. Sıkıca kendisine çekip sarıldı özür dilercesine. İçine sokmak istercesine. Sevdiği kadının göğüsündeki başının üstünü öpüp kokladı ona yaşattığı korkuyu unutturmak istercesine.
Böyle geçen bir kaç dakikayla Bedirhan kollarını karısından çekmeden sadece başını geriye çekip onun gözlerinin içine bakarak, "Aklıma sıçayım ben. Zaten ben kim senden gitmek kim ulan! Sanki sensiz nefes alabilirmişim gibi.. Valla olmuyor zaten, uzaklaşayım dedim kaç saattir kapının önünde mal gibi arabada oturuyorum," diyerek kahkaha attı.
Kocasının itirafıyla gülmeye başlayan Yaren ona dünyadaki tek adam oymuş gibi baktı büyük bir aşkla ve, "Canım benim.." diyerek yanağına sulu bir öpücük bıraktı.
Karısının bu haline burukça gülümseyen Bedirhan alnına bir öpücük bırakıp kaç saattir bulamadığı huzuru buldu. Huzuru yanındayken o başka yerde aramıştı huzuru ve eli boş bir şekilde geri yuvasına dönmüştü.
