Boş çay bardağını sehpanın üstüne bırakan Yaren, "Benim hemen gitmem lazım.." dedi üzgün bir şekilde. Halen olanlara inanamıyordu. Aklı almıyordu.
Bedirhan kıza baktı. Ses etmeden öylece izledi onu. O güzel siyah gözlerinin etrafı ve burnunun ucu kızarmıştı ağlamaktan. Koyunlu pijamasıyla tatlı tatlı kendisine bakıyordu. Kızın bu hali bile içini ısıtmaya yetiyordu.
Adamın konuşmamasıyla sözlerine devam etti Yaren, "Kaldıramam ben o sözleri. Bu zamana kadar ne olursa olsun namusuma kimse laf etmeye cüret etmedi bu saatten sonra da ettirmem, dayanamam.." diye.
Bedirhan hayran kaldı daha yarım saat önce ağlayan kızın bu sözlerine. İçinden lanet etti onun düştüğü duruma çünkü hiç hak etmiyordu.
"Bırak konuşsunlar. Allah biliyor ya yeter. Kalacaksın burada ağzını açanın ağzına.. tövbe estağfurullah." diyerek başını salladı.
"Sen bana bir iş bulursan.. Yani para toplayıp hemen giderim. Sana da yük oldum benim yüzümden başına neler geldi, düzenin bozuldu.."
"Yük yok. Yok öyle bir şey. Bana ne zararın var? Zararından çok yararın var. Eve geliyorum temiz, yemek hazır daha ne olsun. Benim keyfim yerinde!"
"Sağ ol ama doğru değil burada kalmam, sen çok iyisin ama olmaz..."
"Teşekkür edip durma, iyi falan da değilim. Hadi kalk yatağa geç oldu sabah işe ben gideceğim sen değil."
Yaren adamın konuyu geçiştirmesiyle bir şey demedi. Uzatmak istemedi ama daha fazla bu evde kalamazdı. Gidecekti. Para toplayıp hemen gidecekti. Adamın odasına geçmesiyle kendisi de ortalığı topladıktan sonra odasına geçti.
🌹
Sabah erkenden kalkan çift her zaman ki gibi Bedirhan'ın gidip ekmek alıp gelmesiyle kahvaltılarını yapmışlardı. Bugün işe gitmeyecek olan Bedirhan salona geçerken Yaren'de mutfağı topluyordu. Kapının çalmasıyla kapıyı açmaya giden Bedirhan karşısında öfkeyle kendisine bakan Ahmet babasını bulmuştu.
"Ahmet baba?"
"Baba ya baba çekil şuradan." deyip hızla ayakkabılarını çıkarıp kenara bırakıp içeri geçti yaşlı adam.
Bedirhan babasına kırgın olduğu için uzun bir zamandır ne aramış, ne de sormuştu onu. Şimdi onu böyle öfkeli bir şekilde karşısında görünce şaşırdı. Yaşlı adamın peşinden salona geçerken, "Hayırdır baba?" diye sordu merakla.
"Evine gelmek için izin mi alacağım Bedirhan?" dedi öfkeli bir şekilde yaşlı adam.
Sinirliydi çünkü dün akşam olanları duymuştu. Duyduklarıyla yerinde duramamış ve hemen Emir'i arayıp bilgi almıştı. Emir ona her şeyi anlatmıştı. Onun söyledikleriyle kıza çok acımıştı ve artık bu duruma el koymaya gelmişti. Gözleriyle hem oğlu gibi gördüğü adamı ve o kızı görmek istiyordu. Eğer Emir'in dedikleri doğruysa bir yolunu bulup bu olayı çözecekti.
"Yok baba estağfurullah ev senin."
Mutfaktan çıkıp salona gelen Yaren Bedirhan'ı yaşlı adamla konuşurken bulurken ne yapacağını şaşırdı birden. Gözler kendisine dönünce yavaşça yaşlı adama doğru gitti ve eğilip elini öpüp anlına götürdü ve, "Hoş geldiniz efendim," dedi. Bedirhan'ın yaşlı adamdan bahsettiğini hatırlamış ve ona değer verdiğini biliyordu. Usulca geri çekilerek tekli koltuğa geçip oturdu. Başı önünde ellerine baktı.
