Kucağında karısıyla aceleyle üşümemesi için eve giren Bedirhan vakit kaybetmeden hızla karısını odalarına götürdü ve ışığı açarak Yaren'i yatağın üzerine bıraktı. Tekrardan odadan çıkmak isteyen adam karısının koluna sıkıca tutunmasıyla, "Hemen geleceğim ev soğuk Yaren.." deyip konuşmasına fırsat vermeden hemen kaloriferi açıp odaya geri döndü. Gözleri yatağın kenarında oturan karısına dönerken onun paltosunu çıkartıp kenara bıraktığını gördü.
Usulca yatağa yaklaşan adam Yaren'in yanına oturup kollarının arasına aldı. Sıkıca sardı bırakmamak üzere. Karısı yine yanındaydı çok şükür. Kollarının arasındaydı. Bugün olanları bir daha hatırlamak istemiyordu. Sevdiğiyle sınanmak zordu. Kimsesizken daha da zordu. Burnunu saçlarına gömen Bedirhan ciğerlerini sevdiğinin kokusuyla doldurdu. Yutkundu ve başını eğerek yüzünü karısının boyun girintisine gömdü bu sefer. Onun sıcaklığını, kokusunu, varlığını hissetmeye ihtiyacı vardı. Aynı şekilde Yaren'in de buna ihtiyacı vardı. Kendisini öldü sanan karısı korkmuş ve çok yıpratmıştı kendini.
Kısa bir süre sonra derin bir nefes alıp vererek kendini toplamaya çalıştı sonra da karısının boynuna ufak bir öpücük bırakıp geri çekildi. Dikkatli bir şekilde gözlerini karısının çehresinde gezdirdi. Yanağındaki hafif kızarıklıktan başka bir iz yoktu yüzünde. O kızarıklık sinirlenmesine yetsede ses etmedi. Şimdi zamanı değildi. Karısının yüzünü avuçlayan genç adam yutkunarak onun kızarmış gözlerine baktı. İç gidiyordu karısını böyle durgun, hırpalanmış ve bitik görmeye. Başparmaklarıyla yumuşak yanaklarını okşayan Bedirhan içinden Rabbine şükür ederek başını eğip karısının ağlamaktan kızarmış gözlerinden öptü. Bugün karısı ağlarken yanında değildi ama düşüncesi bile ciğerini yakmaya yetiyordu. O ağlatmaya kıyamazken başkaları karısını ağlatıyordu ve Bedirhan buna deliriyordu.
Geri çekilerek aralarına mesafe koyan Bedirhan karısının gözlerini açmasıyla, "Bundan sonra ağlamayacaksın. O zeytin gözlerinde yaş görmeyeceğim.." diyerek duraksadı ve derin bir nefes alarak, "Ağlamana dayanamıyorum." dedi çaresizce.
İç çekerek kocasına bakan Yaren konuşmadı. Sevdiği adama baktı. Bugün yaşadıkları o kadar korkunçtu ki göğüsüne ağır gelen o korkudan nasıl kurtulurdu hiç bilmiyordu. Tek düşüncesi bundan sonra kocasının yanından bir saniye bile ayrılmamaktı. Sıkıntılı bir nefes alıp veren kadın elini kaldırarak kocasının kalbinin üzerine koydu. Avucunun altında hissettiği düzenli ritimle, "Şükürler olsun.." diye mırıldanarak yüzünü tutan ellerden kurtularak başına kocasının göğüsüne yasladı ve kokusunu içine çekti.
Göğüsüne sığınan küçük bedeni sarıp sarmalayan Bedirhan başını tavana kaldırarak içinden Mert'e küfürler yağdırdı. O şerefsizi elinden polisler almasa Kadir'e yaptıklarının aynısını yapacaktı ama o it şanslı çıkmıştı. Bir, iki yumrukla kurtulmuştu. Çenesini sinirden sıkan adam karısının kendisine daha da sokulmasıyla etrafındaki ona has kokuyla bedeninin gevşediği hissetti. Yanağını Yaren'in başının üstüne yaslayarak öyle bekledi sakinleşmesini.
Kısa bir süre öyle kalan çift Bedirhan'ın geri çekilmesiyle ayrılmıştı. Ayağa kalkarak karısını baştan aşağı süzdü adam. Gözleri ayağındaki kirlenmiş çoraplara takılınca kaşlarını çatarak, "Ayağında terlik bile yok ulan." dedi öfkeyle. Karısı tüm gün boyunca böyle çorapla kalmıştı ya sinirleri iyice tepesine çıkmaya başlamıştı.
Kocasının sözleriyle Yaren kıkırdadı. Atlattıkları tüm kötü badirelere rağmen Bedirhan yine dönüp dolaşıp çoraplarına takmıştı kafayı. Zaten ayağındaki terlikler ne zaman çıkmıştı onun farkında bile değildi.
