Her sabah olduğu gibi karısının yanında mutlu uyanmıştı Bedirhan. Onun kokusu, sıcaklığı dört bir yanını sarmalamıştı. Ondan ayrılmak istemezcesine öpüp koklamış, uyandırmış sonra ekmek almak için giyinip çıkmıştı evden.
Sıcacık taze ekmekle beraber bir demet gülle eve doğru yol almıştı. Gülleri görür görmez aklına karısı gelmiş ve hemen almıştı. Bir elinde çiçek, bir elinde ekmek poşeti insanların alaycı bakışlarına karşı öldürücü bakışlarını yollayarak eve gelmişti. Kapıyı açıp içeri giren adam mutfaktan gelen güzel kokularla ayakkabılarını çıkartıp oraya doğru yol aldı yüzünde güzel bir gülümsemeyle.
Mutfağa giren Bedirhan karısını görünce kalbi tekledi her zaman olduğu gibi. İç çekerek sevdiğine yaklaştı. Elindeki ekmek poşetini solunda duran kahvaltı sofrasına bırakıp geri karısına yaklaşıp yanağına ufak bir öpücük bıraktı. Geri çekilerek karısının yüzünde güzel bir gülümsemeyle elindeki güllere baktığını görünce gülleri ona uzatarak, "İlk defa bir kadına çiçek aldım." dedi bir gerçeği itiraf ederek. Aslında karısını istemeye gidince de gül götürmüştü ama onu Filiz almıştı. Ve bu bir ilkti.
"İlklerinin hırsızıyım.." diyerek gülleri burnuna götürerek kokladı Yaren. Kocasına bakarak parmak uçlarının üstüne yükselip kocasının da başını eğmesiyle yanağına sulu bir öpücük bıraktı. Çok mutlu olmuştu.
Karısının cevabıyla kıkırdayan Bedirhan, "Böyle hırsıza can kurban." diyerek karısının başının üstüne bir öpücük bıraktı.
Yaren çiçeklerini vazoya koyduktan sonra hemen kahvaltı sofrasına geçmişlerdi. Güzel sohbet ile geçen kahvaltıdan sonra Bedirhan işe gitmiş Yaren'de evi temizlemek meşgul olmuştu.
Çok geçmeden tüm işleri bitirdikten sonra da Filiz gelmişti. Bugün onunla beraber dışarı çıkacaktı Yaren. Nişandan sonra yorgunluktu derken eve kapanmıştı ve bugün bir değişiklik yapıp dışarı çıkacaklardı.
Arkadaşına kapıyı açan Yaren bir yandan da ayakkabılarını giyiyordu.
"Ben geldim.." diyerek neşeli bir şekilde açık kapıdan içeri girdi Filiz. Pozitif enerjisi hiç tükenmiyordu.
"Hoş geldin canım." diyerek hemen arkadaşına sarılıp öptü Yaren.
"Hazır mısın?" diyerek arkadaşını süzdü Filiz.
"Evet çıkalım mı?"
"Sen dur ben bir bardak su içip geliyorum.." diyerek ayağındaki babetleri fırlatarak çıkarıp sonra da mutfağa koştu Filiz.
Arkadaşının bu haline gülen Yaren, "Ben getirirdim.." dese de Filiz çoktan kaybolmuştu bile.
Aynı hızla koşarak geri gelen Filiz,"Vay vay vay... Şu gördüğüm güzel gülleri sana Bedirhan abim mi aldı?" diyerek sinsice gülümsedi. Kırk yıl düşünse Bedirhan abisinin bu hale geleceğine inanmazdı. O soğuk, yüzü hep asık adam gitmiş yerine sevdalı bir adam gelmişti. Yaren'in buna sebep olduğunu çok iyi biliyordu ve çok mutlu oluyordu onları böyle görmeye.
Yanaklarının kızardığını hisseden Yaren, "Hı hı." diyebildi bakışlarını kaçırarak.
Yaren'in utandığını bildiği halde işi dalgaya vuran Filiz, "Bizim bildiğimiz Bedirhan abim mi?" diyerek güldü.
